Zack Snyder’s Justice League (2021) - Recensie

Met de release van Man of Steel in 2013 begon Warner Bros., in navolging van Marvel Studio’s, aan de uitbouw van haar eigen gedeeld universum. Met regisseur Zack Snyder (300, Watchmen) als de grote motor achter de franchise, koos men er al na twee films voor om een grote team-up film in te plannen, Justice League. De film was deel van een uitgebreid plan van Snyder, maar net als het voorgaande Batman V Superman flopte de film kritisch, hoewel deze keer buiten Snyder controle. De regisseur moest echter de film verlaten na de dood van zijn dochter, waarna de verantwoordelijkheid overgenomen werd door regisseur Joss Whedon (The Avengers). Al snel werd geroepen om de originele versie van Snyder uit te brengen, aangezien Whedon grote veranderingen had gemaakt aan diens visie. De beweging die hieruit doorvloeide deed doorheen de jaren enerzijds goede, maar ook slechte zaken. Uiteindelijk bracht de lancering van HBO MAX verlossing, met de release van een Snyder cut op de streamingdienst. Het aan het licht brengen van de jarenlange mishandelingen door Justice League-acteur Ray Fisher en vele anderen, gaven voor velen de doorslag om de visie van Snyder te ondersteunen. Na vier jaar van actievoeren, heeft de beweging eindelijk haar slag thuis gehaald.

db1943c0-8733-11eb-bddf-600ae6678fd8.jpg

De Justice League-versie van Joss Whedon had vele fouten, waarvan een deel al overgeërfd waren van de vorige films. Door de snelle schakeling naar een team-up, na slechte twee voorgaande films, slaagde Justice League er niet in om de vele personages die nog geïntroduceerd moesten worden, voldoende uit te bouwen om de film de nodige impact te geven. Anders dan de MCU waar elk personage al een eigen film of een grote ondersteunende rol had gehad, kon men personages als Cyborg en The Flash niet genoeg tijd geven in een al overvol verhaal. Of Snyder dit in zijn bioscoopversie wel goed gedaan zou hebben, zullen we nooit weten, maar de versie die we nu te zien krijgen is dit wel het geval. Met een speelduur van vier uur heeft deze Snyder Cut genoeg tijd om de personages wat meer uit te bouwen. In plaats van gewoon van de ene persoon naar de andere te springen, krijg je nu veel meer momenten waarin de kijker de kans krijgt om ze te leren kennen. Meer character-momenten betekent een grotere band met de personages, en in deze film is dat vooral merkbaar bij Cyborg. Terwijl hij in de 2017 momenten wat chagrijnig leek, komen we nu eindelijk zijn emotionele staat te weten omwille van alle trauma die hij onderging, waardoor zijn evolutie doorheen het verhaal zoveel meer impact heeft.

Wat vooral stoorde aan de versie van Joss Whedon, is zijn vorm van humor, die totaal niet paste in het verhaal van Snyder en de scenes die hij al had gefilmd. Neem bijvoorbeeld het moment tussen Wonder Woman en The Flash tijdens het eerste grote gevecht met Stepenwolf. De platte humor van een man die tussen de borsten van een vrouw valt, hoort in deze tijd gewoon niet meer thuis in een film. Dat moment is dan ook nog eens een exacte kopie van het moment tussen Banner en Black Widow in The Avengers, nog een Joss Whedon film. Samen met de vele seksistische grappen over Wonder Woman en zijn poging om het verhaal wat luchtiger te maken, ruïneerde het de hele film. Dit is allemaal weg in Snyder’s versie. Barry is nog eens één keer overdonderd door Diana, maar dat is het ook. Er zijn nog altijd wat meer luchtige momenten, voornamelijk met Aquaman en The Flash, maar het probeert nu geen MCU-film te zijn. Barry Allen, aka The Flash, is nog altijd niet mijn favoriete personage, maar hij komt veel beter tot zijn recht in dit verhaal. Weg zijn de cheesy dialogen en de one-liners, en in de plaats is iedereen veel meer zoals ze in de andere DCEU-films zijn.

https___cdn.cnn.com_cnnnext_dam_assets_210312135608-zack-snyder-justice-league.jpg

Hoewel er veel herkenbaar is aan deze versie, is het uiteindelijk een compleet andere film. Met de extra die een film van vier uur met zich meebrengt, heeft Snyder heel wat meer backstory kunnen brengen om het hele verhaal wat beter te kaderen. Deze waren grondig nodig voor de aanpassingen in het verhaal in vergelijking met de 2017 versie. Als je ze met elkaar vergelijkt, is de vorige versie een hele simplificatie. Terwijl Darkseid eerst slechts vermeld werd, speelt de onsterfelijke veroveraar nu een centrale rol, waardoor Stepenwolf terug in zijn natuurlijk positie als pion terecht komt. Met de terugkeer van het hele Darkseid gedeelte komt uiteindelijk een veel grotere wereld kijken. De grootste aanpassingen zien we voornamelijk in de tweede helft van de film. Weg is het onnodige zijverhaal over dat Russisch gezin, en in de plaats is er veel meer tijd om te focussen op onze helden, en er een fatsoenlijk eindgevecht van te maken. The Flash wordt hier eindelijk ook fatsoenlijk gebruikt, en hem een echt verhaal geeft, en hetzelfde kan gezegd worden over Superman. Met de epiloog zien we dan nogmaals Snyder’s grotere visie naar boven komen, waarin hij hint naar het grote verhaal dat nog moet komen.

Natuurlijk lost deze versie op HBO MAX niet alle problemen op. Persoonlijk ben ik een fan van lange film zoals de extended edities van The Lord of the Rings, The Irishman, of recent nog Tenet, maar dat is zeker niet voor iedereen het geval. Ben je geen fan van films langer dan twee uur, of fan van de DC-franchise, dan is deze Justice League een te fel uitgetrokken verhaal vol onnodige backstory en personages. Het is zeker geen film die je eens rustig elk weekend bekijkt, maar een evenementfilm die je eens een keer per jaar of twee jaar opzet. Daarnaast blijft het probleem dat er niet genoeg voorgeschiedenis in de vorm van voorgaande films is geweest. Mocht er een versie van twee uur en een half uitkomen, krijg je dezelfde problemen als voordien. De problemen die zich voordoen komen vooral uit de lengte van deze versie, en de voorgeschiedenis. Er zijn nog altijd enkele personages die mij niet honderd procent liggen, zoals The Flash, en soms Wonder Woman en Cyborg, maar in vergelijking met 2017 zijn deze al een stuk beter. De CG in deze film ziet er meestal goed uit, maar soms kan het ook wel wat tegenvallen, en daarnaast is de liedjeskeuze weleens wat vreemd.

p18710207_i_h10_ac.jpg

Het grootste probleem dat velen hebben met deze film en haar voorgangers, en waar ik soms ook problemen mee heb, is simpelweg Snyder’s interpretatie van deze personages en de DC-wereld. Snyder ziet deze personages als goden, in tegenstelling tot de meer menselijke personages in de MCU. Het is een visie die in zijn films sterk naar boven komt, met een epische atmosfeer waar ik soms ook wel achter sta. Dit ingangspunt is terug te vinden in het verhaal en in de manier hoe dat het in beeld is gebracht. Het probleem is dat DC al zo’n lange filmgeschiedenis heeft, in vergelijking met Marvel, en dat iedereen dus wel zijn eigen interpretatie heeft van deze personages. Op een manier ben je het dus eens met een bepaalde visie, of niet. En velen zijn dan ook niet blij met wat Snyder wil doen, in dat het ver verwijderd is van vorige versies van Batman, Superman, en de rest van de DC-wereld. Als unieke visie van een filmmaker kan ik er wel achter staan, maar laat alstublieft niet elke film er zo uit zien, met deze visie op de personages. Als je het zo bekijkt is het dan ook geen slechte zet van Warner Bros om meerdere versies van een personages naast elkaar te laten bestaan.

Hoewel ik dus tevreden was met deze versie, zal ik mij toch nooit echt achter de #Snydercut-beweging kunnen zetten, zoals ik in het verleden ook nooit heb gedaan. Daarvoor heeft men naast veel goede zaken, zoals fondsenwerving voor liefdadigheidsorganisaties, ook veel online pestgedrag met zich mee gebracht, en van het fandom een giftige omgeving gemaakt. Met alles dat er aan het licht is gekomen rond Joss Whedon en Warner Bros. het voorbije jaar, is het echter onmogelijk om niet achter Zack Snyder en Ray Fisher te staan, en hen deze versie niet te gunnen. Natuurlijk hebben we nog veel goeds om naar uit te kijken, met The Batman, een tweede Aquaman film, en zelfs een Flash-film waarin we vele van deze Justice League-personages terug gaan zien, maar na het zien van deze gigantische film, kan ik niet anders dan benieuwd zijn naar hetgeen we hadden kunnen krijgen met Snyder achter het stuur van de Justice League-sequels. Toch denk ik, na alle heisa van de voorbije jaren, dat het beter is om na deze langverwachte Snyder Cut het verleden en de franchise eindelijk te laten zoals het is, en naar de toekomst van de DCEU te kijken.

★★★1/2

Zack Snyder’s Justice League is nu te bekijken via Apple TV en Google Play

Vorige
Vorige

Calls (2021) - Recensie

Volgende
Volgende

The Paper (1994) - Recensie