Calls (2021) - Recensie
Voor de filmindustrie heeft de coronacrisis, net als voor elke andere industrie, veel problemen veroorzaakt. Studio’s werden enerzijds genoodzaakt om alternatieven te vinden om hun projecten toch nog af te werken onder de zware restricties, zoals met thuiswerk voor CG en animatie. Anderzijds was er ook een enorme druk om ondanks de gevaren toch te blijven verder werken, met sets onder enorme beveiliging en voorzorgsmaatregelen tot gevolg. Voor sommigen werkten de restricties van de pandemie zelfs inspirerend, zoals bij Malcolm & Marie. Maar wat het voorbije jaar vooral getoond heeft, is dat de noodzaak voor content voor vele studio’s en streamingdiensten enorm groot is. Het woord “content” gebruik ik dan ook voor een reden, aangezien studio’s bijzonder creatief worden om hun dure online platformen toch maar op te vullen. Het beste voorbeeld hiervan is misschien wel Calls, de nieuwste reeks op Apple TV, een adaptatie van de gelijknamige Franse series van schrijver Timothée Hochet.
Regisseur en schrijver Fede Alvarez, bekend van Don’t Breathe, adapteerde de reeks voor een Amerikaans publiek, samen met schrijvers Aidan Fitzgerald, Noah Gardner, Nick Cuse, en Rodo Sayagues. Het concept van de reeks, bestaande uit 9 afleveringen met lengtes van tussen de twaalf en twintig minuten, is perfect voor de beperkingen die de pandemie met zich mee bracht. Het verhaal van elke aflevering wordt puur verteld aan de hand van telefoongespreken tussen twee of meer personen, waardoor ze perfect van thuis konden opgenomen worden tijdens een lockdown. De audio van deze gesprekken worden qua beeld begeleid door abstracte lijnen en geluidsgolven die de richting van het gesprek weergeven. Veel om naar te kijken is er dus niet, maar op een bepaalde manier helpt het wel om het verhaal te volgen. Het probleem is dat elke aflevering op zich staat, een klein alleenstaand horror/thriller verhaaltje van ongeveer een kwartier. Voor één of twee afleveringen is dit plezant om naar te luisteren, maar al snel begint het wat eentonig en saai te worden. De enige reden om misschien te blijven luisteren, is dat het eigenlijk wel allemaal samen hangt.
Hoewel mijn eerste gedachte dus was hoe origineel dit concept wel niet aanvoelt, blijkt opnieuw dat er in Hollywood geen originele ideeën meer bestaan. Nochtans lijkt het wel alsof Alvarez er zijn eigen draai aan wou geven. De afleveringen werken elk als kleine hoorspelen, een beetje zoals de hoorspelen van weleer op radio, voor dat de televisie de voornaamste bron van entertainment werd. Allemaal passen ze zeker in het horror/thriller genre. Er is altijd wel een element van spanning, versterkt door de minimale informatie die je krijgt als kijker door de beperkingen van een telefoongesprek. De verbeelding wordt dus zeker aangesproken om de verhalen tot leven te brengen. Soms zijn de verhalen ongemakkelijk om te beluisteren, enerzijds door de rare dingen die gebeuren, maar ook door de gruwel en pijn die je hoort. De fascinatie met dit concept is er dus zeker af na enkele afleveringen, met een continue stroom aan horror die na een tijd wat te veel wordt. Het is hier waar velen begrijpelijk gaan afhaken. Alleen mensen die weet hebben van het bestaan van een overkoepeld verhaal, net zoals in de originele Franse reeks, zullen misschien benieuwd genoeg zijn om het tot het einde uit te houden.
Ondanks de anonimiteit die mee komt met het concept, wist Alvarez een hele hoop bekende acteurs vast te leggen om een rol te spelen in één van zijn afleveringen. Onder de cast zijn dan ook namen de vinden als Pedro Pascal, Karen Gillan, Aaron Taylor-Johnson, Rosario Dawson, Nick Jonas, Lily Collins, en nog vele meer. Hoewel het zeker een plezante toevoeging is, en het acteerwerk ook zeer sterk is, maakt het de reeks zeker niet beter. Het concept is dan wel interessant en fascinerend als je he voort de eerste keer hoort, maar de uitvoering weet deze beloftes gewoon niet waar te maken. Met de release op een groot streamingplatform en de marketing die ermee gepaard gaat, is het resultaat eigenlijk vrij teleurstellend. Door niet op tijd te tonen dat het om een overkoepelend verhaal gaat, gaan de meeste kijkers gewoon te snel afhaken omdat het gewoon zo eentonig wordt zonder aanwijzingen naar iets groters. Mocht je toch geïnteresseerd zijn, en echt twee en een half uur aan een verhaal willen besteden, dan is deze hele ervaring zeker de moeite. Maar zonder dit geduld om je door negen vrij gelijkaardige horror verhaaltjes te worstelen, is Calls niet de moeite waard om tijd aan te besteden.
★★★
Calls is nu te bekijken via Apple TV
