Wandavision (2021) - Recensie

Doorheen de jaren is gebleken dat een verbonden filmuniversum opbouwen niet al te gemakkelijk is. Met gefaalde pogingen van onder andere Warner Bros. met haar DC-films, en Universal met haar Dark Universe, lijkt enkel Marvel erin geslaagd te zijn om over een spanne van dertien jaar en drieëntwintig films een filmwereld op te bouwen zoals nooit tevoren. Maar toch vertoonden ook zij barsten op deze lange weg richting “dominantie”. Terwijl Warner Bros. haar DC films en series grotendeels bewust apart heeft gehouden, buiten dan een kleine cameo, wou Marvel met een aparte televisie afdeling ook haar series connecteren met haar bekende films. Met Agents of S.H.I.E.L.D. op ABC, en de Defenders-reeksen op Netflix leek dit initieel te lukken, maar de afstand tussen de twee studio’s was te groot om dit experiment te doen lukken. Met Disney+ in opbouw, werden de televisie-afdeling en haar shows een voor een stil gelegd, en kwam de televisie-verantwoordelijkheid op de schouders van de filmstudio en Kevin Feige terecht. Het resultaat, na jaren van voorbereiding, is Wandavision, de eerste reeks die compleet geïntegreerd is in het filmuniversum, met in de hoofdrol de sterren uit enkele grote MCU-titels.

v1.bjsyNjQ4MTUwO2o7MTg3Nzg7MTIwMDszODQwOzIxNjA.jpg

Wandavison werd geschreven door schrijfster en producente Jac Schaeffer, eveneens de schrijfster achter de komende Black Widow film, met bekend televisieregisseur Matt Shakman in de regisseursstoel, en is grotendeels gebaseerd op de House of M stripboek van Marvel, met inspiratie uit vele andere iconische Marvel comics. In deze miniserie voor Disney+ leven Wanda Maximoff en Vision, opnieuw vertolkt door Elizabeth Olsen en Paul Bettany, hun idyllische suburbaan leven, totdat ze beginnen te ontdekken dat alles toch niet is zoals het lijkt. Elke aflevering speelt zich bizar af in een specifieke sitcom stijl uit een bepaald decennium. Wandavision werd, Net als The Mandalorian en anders dan bij Marvel’s vroegere Netflix-shows, week per week uitgezonden, met een dubbele aflevering om te beginnen. En deze dubbele aflevering was wel grondig nodig. Met een voorname focus op het sitcom gedeelte in de eerste paar afleveringen, is het nog niet helemaal duidelijk waar de reeks echt om draait. Mocht er slechts één aflevering uitgebracht zijn tijdens de eerste week, hadden er misschien meer mensen al afgehaakt. En zelf dan was het voornamelijk de hype rond het succesvolle debuut dat veel mensen het heeft doen uithouden tot de derde aflevering, waar het verhaal pas echt op gang komt. Waar daarna kwam maakte het wachten meer dan de moeite waard.

Met een langer formaat dan de gebruikelijke films, komt natuurlijk ook de mogelijkheid om diepere verhalen te vertellen binnen het Marvel universum. Na de gebeurtenissen van Age of Ultron, Civil War, en Infinity War, draaien de hele negen afleveringen rond de verwerking van Wanda’s pijn en verdriet. In Wandavision zien we hoe ze deze herinneringen van verlies en verdriet probeert weg te duwen door een idyllische wereld voor zichzelf te creëren. De reeks representeert dan ook perfect de verschillende fasen van rouwverwerking: ontkenning, protest, onderhandelen, depressie, en aanvaarding. Met haar wereld die meer en meer uiteen valt, moet ze deze gevoelens dus eindelijk confronteren en aanvaarden. Hiernaast komen nog grotere thema’s als hebzucht en corruptie kijken, thema’s die we al vaker zijn tegengekomen in de MCU, en die Wanda uiteindelijk uit haar droomwereld rukken. Met behulp van enkele bekende gezichten graaft Wandavision op deze manier dieper in in een van de meest krachtige en complexe personages die Marvel kent, en adapteert het tegelijkertijd een van de meest bekende verhaallijn voor de stripboekliefhebbers. Maar met Marvel en de MCU komt er natuurlijk ook een veel grotere wereld bij kijken, een wereld die nogal eens doorsijpelt in deze sequel-reeks die onverwacht een grote impact lijkt te hebben op de toekomst van de franchise.

v1.bjsyNjQ4MTQ5O2o7MTg3Nzg7MTIwMDszODQwOzIxNjA.jpg

De grote catalogus aan stripboekverhalen waaruit de schrijvers en producenten van de Marvel films en series kunnen putten heeft al langer een nadeel, maar wordt vooral nu heel zichtbaar. Met dat elke aflevering week na week wordt uitgezonden, hebben de fans veel tijd om de speculeren, en theorieën te ontwikkelen aan de hand van het film- en stripboekmateriaal. Week na week zie je zo artikels en Youtube video’s verschijnen die de afleveringen compleet uitkammen, en waarin mensen opkomen met de gekste theorieën. De onthullingen die de show week na week zelf maakt, voeden deze honger naar voorspelling gewoon nog meer. Het resultaat hiervan is dat het einde voor velen zal teleurstellen. De cameo’s zullen niet zijn zoals ze gedacht hadden, enkele personages niet zoals ze wilden, en de onthullingen niet zoals ze getheoretiseerd hadden. Het enige dat je Marvel Studio’s kwalijk kan nemen, is dat ze het enthousiasme, en drang naar de inclusie van enkele personages en verhaallijnen, grondig hebben onderschat. Maar uiteindelijk hebben ze toch het verhaal verteld dat ze wilden vertellen. Het is misschien niet zo spectaculair als sommigen gehoopt hadden, maar het heeft nog altijd zoveel impact, op de verschillende personages zelf en de wereld rondom hen.

Showrunner Jac Schaeffer kon de allereerste Disney+, MCU reeks niet beter gebracht hebben, met een verhaal en setting dat zo verschillend is van alles dat we tot nu toe van de MCU gezien hebben. Wandavision is dan ook de perfecte combinatie van een gelaagd, diep drama, en een entertainende actie-reeks zoals we van Marvel Studio’s gewoon zijn. Met enkele zinnen kon de reeks duizenden fans tot in hun diepste raken, om dan over te gaan naar de volgende duizelingwekkende onthulling en verhaallijn. De hoge kwaliteit van deze hele reeks is buitengewoon, en als alle toekomstige reeksen zo gaan zijn, heeft de MCU, na de grote finale die Endgame toch wel was, nog altijd een grote, schitterende toekomst voor zich liggen. Wat Wandavision ons wel geleerd heeft, is dat we moeten genieten van de show zelf, in plaats van een eigen verhaal in ons hoofd te creëren dat uiteindelijk niet zal opwegen tegen hetgeen we te zien gaan krijgen. De eerste Marvel/Disney+ reeks was vooral een rollercoaster van begin tot einde die miljoenen mensen elke week van over de hele wereld samen bracht, de perfecte manier om deze vierde fase van de MCU in te zetten.

★★★★1/2

Wandavision is nu integraal te bekijken via Disney+

Vorige
Vorige

Raya and the Last Dragon (2021) - Recensie

Volgende
Volgende

The Pacifier (2005) - Recensie