Valley Girl (1983) - Recensie

Doorheen deze throwback-reeks zijn romcoms niet echt een genre geweest waar veel op gefocust is, met thrillers en actiefilms die doorgaans wat interessanter zijn. Toch verschijnt er nu en dan een iconische titel die de moeite waard is om te bespreken. Deze week kijken we zo naar de film Valley Girl, een voor velen iconische romcom van ondertussen 38 jaar oud. Zoals de titel al aangeeft, draait de film rond een meisje uit de bekende geürbaniseerde vallei in Los Angeles. Het hoofdpersonage Julie ontmoet daar Randy, een punker uit het nabijgelegen Hollywood. Ze komen uit verschillende werelden maar vinden liefde, en op de een of andere manier moeten ze bij elkaar blijven, ondanks haar trendy, oppervlakkige vrienden. Dit verhaal werd geschreven door acteur en schrijver Wayne Crawford en producent Andrew Lane. Regisseuse van de film was Martha Coolidge, zowat de enige vrouw naast een hele hoop mannelijke producenten voor een romcom die focust op een vrouwelijk personage. Valley Girl is daarnaast ook nog bekend als een van Nicolas Cage’s eerste films, en zijn eerste met zijn nieuwe achternaam, waarin hij de rol van Randy vertolkt naast Deborah Foreman’s Julie.

Hoewel Valley Girl nog altijd wel enkele unieke elementen heeft, is het voornamelijk een zeer voorstelbare en herkenbare film. Zelfs al van de korte samenvatting is het duidelijk dat dit een typisch Romeo en Julia-achtig verhaal is, net als bekende romcoms als Grease, of zelfs een film als The Outsiders. Het zuigt zowat alle interesse ui het verhaal weg: ze ontmoeten elkaar, beginnen veel met elkaar om te gaan, de vrienden vinden dit niet leuk waarna ze uit elkaar gaan, maar uiteindelijk vinden ze toch de weg naar elkaar terug. Een voorspelbaar verhaal als dit kan enkel werken door goed acteerwerk en een sterke chemie tussen de hoofdpersonages. Met Cage vonden ze iemand die op dat moment zeker in het beeld van een punker past, met zelfs al enkele van zijn typische trekjes die naar boven komen doorheen de film. Maar ons te doen geloven dat Cage een grote hunk was waar elk meisje van zou wegdromen, was een stap te ver. De chemie met tegenspeelster Deborah Foreman is er wel enigszins, en dan vooral omdat Cage schijnbaar zelf smoorverliefd was op haar tijdens het filmen. Maar met de focus op deze twee, wordt een interessant thema wat aan de kant geschoven: het feit dat de punkers die zogezegd “slecht” zijn, mensen eigenlijk beter behandelen dan de “populaire” jongeren ui The Valley.

Valley Girl had dus potentieel om een veel dieper verhaal te vertellen, mocht het in andere handen zijn geweest. In de eerste helft van de film zit een interessante scene die dit perfect illustreert: nadat Julie en haar vriend Tommy in het begin van de film uit elkaar gaan, verkracht Tommy een vriendin van Julie op een feestje. Het is heel duidelijk dat Tommy dit enkel deed om wraak, maar ook dat Julie’s vriendin Loryn hier heel overstuur van is. Wat volgt, is een compleet negeren van deze gebeurtenis doorheen de rest van de film, alsof het nooit gebeurt is. Loryn steunt Tommy daarna zelfs om terug samen te gaan met Julie. Met een meer vrouwelijke en hedendaagse kijk had deze scene er helemaal niet in gezeten, of had ze gebruikt geweest om een veel dieper verhaal te vertellen over het type mensen dat haar zogezegd “goede” vrienden wel niet zijn. Deze male gaze is ook te vinden in het opvallende naakt dat er doorheen de film te zien is. Van de producers moest moest regisseuse Martha Coolidge minstens vier keer vrouwelijke borsten tonen in de film, allemaal om de film zogezegd “aantrekkelijker te maken voor jonge mannen”. Uiteindelijk gaat het voornamelijk over scenes waar expliciet naakt zelfs niet eens nodig is.

Dat Valley Girl uiteindelijk toch wel een iconische film werd, met zelfs een remake die uitgebracht werd in 2020, is zeker met een zo iconische acteur als Nicolas Cage in de hoofdrol niet per se vreemd. Toch is het ook een film waar je toch eens je wenkbrauwen fronst met de keuzes die ze hebben gemaakt. De casting is een puinhoop, met de actrice die Julie’s moeder vertolkt die maar negen jaar ouder is als haar “dochter”, en Michael Bowen die dertig was terwijl Tommy, net als een groot deel van de personages, nog altijd op de middelbare school zou moeten zitten. Maar het grappigste moet nog altijd de iconische poster zijn. Hoewel Deborah Foreman de hoofdrol vertolkt naast Nicolas Cage, is het niet zij die langs hem op de poster staat. De poster werd gemaakt voordat Deborah Foreman gecast was met actrice Tina Theberge, die in de film uiteindelijk Randy’s ex Samantha vertolkte, en blijkbaar dacht niemand eraan om de poster aan te passen toen de film eenmaal uitkwam.

Toch kan niet gezegd worden dat Valley Girl een slechte film is. De meeste acteurs van de film mogen dan wel geen grote carrières gehad hebben na deze film, maar de performances zijn degelijk. Visueel is het trouwens ook geen slechte film, met daarnaast een goede verhaalopbouw. Toch is het niet per se een film die de voorbije 38 jaar goed overleeft heeft. Valley Girl is dan ook voornamelijk een tijdscapsule van een lang vervlogen tijd. De manier waarop ze spreken, kleden, of met elkaar omgaan lijkt nu allemaal zo vreemd, dat het direct het interessantste aspect van de hele film wordt.

★★1/2

Valley Girl is nu te bekijken via Google Play