Invincible | Seizoen 1 (2021) - Recensie
Met de superheldenfilms van Marvel en DC populairder dan ooit, is het altijd plezant om als fan eens het bronmateriaal te gaan opzoeken. Maar met decennia aan comicreeksen, is het voor beginners zoals mezelf vaak moeilijk om te weten waar te beginnen: welk personage wil ik volgen, welke serie wil ik lezen, en wil ik recent of oudere stripboeken grbuiken? Alleenstaande reeksen van kleinere uitgevers bieden dan ook een ideale manier voor beginners om te genieten van het genre, zonder dit gewicht van een lange geschiedenis. Een van de bekendste en meest succesvolle reeksen van de voorbije twintig jaar is hierdoor zeker Invincible van The Walking Dead-bedenker Robert Kirkman. De meer volwassen reeks focust op een jonge superheld die de krachten van zijn vader erfde, maar moet leren omgaan met deze nieuwe krachten en zijn herkomst. Na 144 comics tussen 2003 en 2017 werd Mark Grayson, aka Invincible, een van de bekendste superhelden, buiten bekende helden van de grote twee uitgevers en hun films. Het jaar dat de reeks ten einde kwam, werd ook een live action filmadaptatie aangekondigd met Seth Rogen en Evan Goldberg. Toch Amazon was echter sneller om het verhaal van Invincible te verfilmen, met een in 2018 aangekondigde animatieserie gebaseerd op de gelijknamige comics.
Invincible is een werkelijk fantastische adaptatie van de originele comics van Kirkman, met een verhaal dat nog altijd tegelijkertijd weet te charmeren en te shockeren. Net als in de comics ligt de focus op de worstelingen van een tiener met een opwindende, maar tegelijkertijd angstaanjagende verandering in zijn leven. Hij moet leren omgaan met zijn krachten, zijn plaats in de wereld vinden, maar ook nog altijd een tiener weten te zijn met school en vrienden. Het is een klassiek verhaal dat we terugvinden doorheen de comicgeschiedenis in een personage als Spider-Man, maar Invincible probeert er een meer realistische, volwassenere draai aan te geven. En als de comics al gewelddadig en bloederig waren, dan staat de adaptatie op een heel ander niveau. Doorheen de afleveringen zien we expliciet inbeeld gebrachte exploderende hoofden, afgehakte lichaamsdelen, en immens veel bloed. In zowel de comics als de Amazon-reeks proberen de makers de echte ravage te tonen die superhelden zouden achterlaten met hun krachten, in plaats van de voornamelijk kindvriendelijke aanpak van de grote uitgevers. Samen met de personages voel je zo de pijn en het schuldgevoel bij elk leven dat onze helden niet weten te redden.
Opvallend aan deze animatiereeks is dat de bijna iconische stijl van de stripboeken grotendeels is overgenomen voor de adaptatie. De animatiestijl mag dan wel niet zo gedetailleerd zijn als andere animatiereeksen van tegenwoordig, maar het zorgt er wel voor dat de originele sfeer van het verhaal op een zekere manier aanwezig blijft. Dat verhaal is dan weer meer aangepast dan sommigen verwacht hadden, wat uiteindelijk niet echt een nadeel is. Nog meer, het maakt de serie zelfs beter. Om het verhaal van de comics te adapteren naar het scherm zijn dus nogal wat aanpassingen gedaan. We spenderen zo wat minder tijd met Mark om ook de andere personages wat beter te leren kennen, en we volgen soms een ander pad naar bekende gebeurtenissen. Bepaalde kleinere verhaallijnen zijn daarom geschrapt om de grote lijnen wat meer ademruimte te geven, en stukken die misschien wat later in de comics kwamen, worden nu al eerder in het verhaal verwerkt. Toch zijn alle grote, belangrijke momenten die de serie zo succesvol maken nog altijd aanwezig, met Kirkman die met een grotere kennis van het geheel voornamelijk heeft kunnen reflecteren op zijn creatie. Dit betekent dat voor fans van de serie, zelfs met alle voorkennis, het verhaal nog altijd zeer onverwacht, spannend, en entertainend is.
We kunnen deze recensie natuurlijk niet afsluiten zonder de fantastische cast te vermelden. Met Steven Yeun als Mark, J.K. Simmons als zijn vader Nolan, en Sandra Oh als moeder Debbie heeft Invincible een cast die dit intens en emotioneel verhaal perfect tot leven weet te brengen. Maar ook de rest van de cast zit bomvol grote namen zoals Zazie Beetz, Zachary Quinto, Mark Hamill, Mahershala Ali, Seth Rogen, en nog zovelen meer. De personages zelf hebben echter ook heel wat veranderingen ondergaan. Amber, vertolkt door Zazie Beetz, is in tegenstelling tot de comics een zwart personage die veel sterker en intelligenter voor de dag komt. Van William, vertolkt door Andrew Rannells, maakte men een gay personage die veel minder vervelend is. Ook de kostuums van de vrouwelijke hebben een aanpassingen gekregen, en tonen iets minder blote huid. Net als het verhaal zelf, krijgt Invincible zo een update om de reeks beter te doen aanleunen tegen de huidige tijd.
Uiteindelijk is Invincible veel meer dan we er ooit van hadden kunnen verwachten, voor fans van de franchise en voor nieuwkomers die de comics nog niet gelezen hebben. Het is zeldzaam dat een adaptatie de stijl perfect weet te repliceren, maar tegelijkertijd ook het verhaal, met al haar twists en emoties, zelfs weet te verbeteren voor het televisiescherm. Door voel je de emoties wanneer je ze moet voelen, en de personages die eng moeten zijn, zijn dat ook effectief. Het geweld is natuurlijk iets waar je voor bent of niet, maar ook dit realisme dat de show probeert te brengen, werkt perfect. Met dergelijk succes is het geen verrassing dat de show enkele dagen geleden al vernieuwd werd voor een tweede en derde seizoen. Laten we hopen dat het nu geen drie jaar op zich laat wachten.
★★★★1/2
Het eerste seizoen van Invincible is nu te bekijken via Amazon Prime Video
