Truth Seekers - Recensie
Als we spreken over Britse humor in de laatste vijftien tot twintig jaar, zullen zeker de namen van Simon Pegg en Nick Frost naar boven komen. Samen met Edgar Wright waren zij het brein achter de Cornetto Trilogy, bestaande uit Shaun of the Dead, Hot Fuzz, en At World’s End, en zijn ze te zien in vele verschillende komische rollen sindsdien zoals de Thompson’s in The Adventures of Tintin. Het is echter al sinds 2018 dat ze nog eens samen in een film te zien waren met Slaughterhouse Rulez, en al veel langer sinds ze samen nog eens iets hebben gecreëerd. Samen met schrijvers James Serafinowicz (Sick Note) en Nat Saunders (Sick Note) schreven ze de reeks Truth Seekers, met als regisseur Jim Field Smith (Criminal: UK). De serie volgt een groep van deeltijdse paranormale onderzoekers die met huisgemaakte apparatuur het supernatuurlijke proberen op te sporen, en dit online met de wereld te delen. Wanneer hun activiteiten gevaarlijker worden, komen ze op het spoor van een mysterieuze, apocalyptische samenzwering.
Met schrijvers en cast als dit, zullen velen verwachten dat het hier voornamelijk gaat om een humoristische reeks die de wereld van paranormale onderzoekers belachelijk maakt. Toch is dit niet per se het geval. Met het hele supernatuurlijke element heeft de reeks een goede dosis horror in de aanbieding, al mag je zeker niets te extreem verwachten. De griezeligheid is zowat te vergelijken met hetgeen te zien is in een reeks als Doctor Who: genoeg om kinderen wat schrik aan te jagen, en zelfs op momenten de volwassenen. Elke aflevering heeft zijn eigen griezelig mysterie dat meestal ook opgelost is tegen het einde van de aflevering, en werkt naast een overkoepeld verhaal dat voornamelijk in de laatste paar afleveringen aan bod komt. Dit alles wordt gecombineerd met die typische Britse humor die we gewoon zijn van Pegg en Frost. Het is uiteindelijk vooral deze laatste die de hoofdrol voor zijn rekening neemt, met Simon Pegg die een eerder kleinere rol heeft.
Wat de reeks dus zeker niet doet, is deze hele wereld van paranormale onderzoekers helemaal belachelijk maken. Thematisch is de reeks eigenlijk vrij normaal, met weinig diepe thema’s om over te spreken. De afleveringen zijn voornamelijk bedoelt om te entertainen, en een spannend verhaal te vertellen, iets waar het vrij goed in slaagt. Als we toch iets moeten gaan zoeken in dit verhaal, komen de thema’s van eenzaamheid en angst naar boven. Met Nick Frost’s Gus hebben we een personage dat nog altijd rouwt om zijn overleden vrouw, hierdoor de eenzaamheid opzoekt, en anderen wat wegduwt. Doorheen de serie zien we hoe hij dit kan loslaten, en een familie van vrienden rondom zich weet te bouwen. Anderzijds is er ook het personage van Helen, vertolkt door Susan Wokoma, waarmee men een licht schijnt op anxiety en eenzaamheid door trauma, maar ook vooral op de groeiende aanwezigheid ervan doorheen de bevolking. Dit alles wordt gebracht door een sterke, en redelijk diverse cast, waarbij je dat gevoel van samenhorigheid voelt naar het einde toe.
Met heel het supernatuurlijke aspect zou Truth Seekers een heel CGI zware serie kunnen zijn geweest, toch wordt er voornamelijk gerekend op praktische effecten om de meeste griezelige scenes tot leven te wekken. Op deze manier is het eveneens gelijkaardig aan Doctor Who, met haar mengeling van praktische en computer effecten. De cinematografie is dan weer vrij basis voor de meeste televisiereeksen van tegenwoordig. Truth Seekers is dan ook een zeer geslaagde reeks, die misschien niet thuis hoort tussen de meer grootse, spectaculaire series , maar die toch de nodige entertainment weet te brengen met een meer dan degelijk verhaal. Perfect dus voor een rustige namiddag in de zetel. Ik kan alleszins niet wachten wat Truth Seekers te bieden heeft in de toekomst.
★★★1/2
Truth Seekers is nu integraal te zien op Amazon Prime
