The Wild Robot (2024) | Recensie
Disney, en bij uitbreiding Pixar, mag dan wel gezien worden als hét animatiebedrijf in Hollywood, maar er is één studio die de laatste decennia misschien zelfs nog betere films heeft weten te produceren: Dreamworks. Denk maar aan franchisen zoals How To Train Your Dragon, Kung Fu Panda, en uiteraard Shrek. Wat hebben al deze titels gemeen? Elk bestaan ze uit meerdere films die een voor een fantastisch zijn. Dreamworks weet dus een goede franchise uit te bouwen, maar het is al even geleden dat ze met iets nieuws naar boven zijn gekomen. En daar komt The Wild Robot het verhaal binnen, geregisseerd en geschreven (samen met Peter Brown) door Chris Sanders, niet toevallig de regisseur van onder andere How To Train Your Dragon. Het verhaal draait rond een robot genaamd Roz die na een schipbreuk strandt op een onbewoond eiland. Om de barre omgeving te overleven bindt Roz zich aan de dieren van het eiland en zorgt ze voor een verweesde babygans. De cast bestaat dan weer uit grote namen zoals Lupita Nyong’o, Pedro Pascal, Kit Connor, Bill Nighy, Stephanie Hsu, Matt Berry, Ving Rhames, Mark Hamill, en Catherine O’Hara. Heeft Dreamworks opnieuw een hit in handen?
Wat we krijgen is een prachtig found-family verhaal, dat zowel grappig, spannend als emotioneel is. We zien hoe Roz begint als stijve robot waarbij doorheen het verhaal langzaam een hart ontstaat door liefde te geven en geliefd te worden. Dit natuurlijk geen gemakkelijke evolutie voor Roz, aangezien Sanders en Brown heel wat tegenslagen op haar pad gooien. Het is door dit gezamenlijk avontuur dat er waarschijnlijk wel een traantje gaat vallen. En al deze emotionaliteit is de danken aan een geweldige opbouw die rechtstreeks uit het boekje komt. Tegelijkertijd is dit ook een klein nadeel aangezien dit de film ook vrij voorspelbaar maakt. Ik denk dat iedereen met een beetje filmkennis het verloop van de film op voorhand wel al geweten gaat hebben. Dat het verhaal je toch nog zo weet te pakken, toont hoe goed deze film wel niet is.
Naast het verhaal is The Wild Robot technisch ook een absoluut meesterwerk. De animatie is kleurrijk en dankzij fantastisch camerawerk ook heel vloeiend, iets dat vooral in de actiescenes goed naar boven komt. Hiermee mag het toch wel tot één van de mooiste animatiefilms van het jaar gekroond worden. Daarnaast is ook de muziek en de soundtrack een prominent aspect in de film. Voor mij paste de muziek perfect bij het verhaal, maar door de opbouw en de bijhorende muziekkeuzes leek de film soms op een lang uitgetrokken trailer. Meerdere keren dacht ik dat we bij het einde waren gekomen, puur omwille van de muziekkeuze en de epische natuur van de scene, maar dan bleken we nog maar halverwege te zitten. Voor mij geen probleem want dat betekende meer film, maar voor anderen kan dit de spanning en emotie wat doorbreken.
Dan is er als laatste nog de cast. Er is altijd al wel wat discussie geweest over grote namen in animatiefilms die niet direct een stemacteur verleden hebben. Maar in The Wild Robot was hier alleszins niets van te merken. Lupita Nyong’o geeft een award winnende acteerprestatie doorheen het verhaal door met kleine intonatie- en stemverandering van stijve robot naar een complex, liefhebbend systeem te gaan. Samen met Pedro Pascal en Kit Connor brengt ze zo de emotionele kern tot leven. Voeg daar nog eens de vloeiende tonen van Matt Berry, Bill Nighy en Catherine O’Hara aan toe en je hebt een entertainende kijkervaring voor jong en oud. The Wild Robot is een positief verhaal vol kleur en emotie dat we hard nodig hebben in een wereld vol miseriefilms.
★★★★1/2
The Wild Robot is nu te bekijken in de bioscoop
