The Trial of the Chicago 7 - Recensie
Een van de meest bekende en gerenommeerde scenaristen van de afgelopen twintig jaar, moet natuurlijk wel Aaron Sorkin zijn. Met zijn hit The West Wing in het begin van de jaren tweeduizend, en natuurlijk zijn Oscar-winnend script voor The Social Network, kijkt elke filmliefhebber wel uit naar wat zijn volgende project zal zijn. Sinds zijn vorige film Molly’s Game nam hij ook de hoed van regisseur op zich. Zijn nieuwste film, gedistribueerd door Netflix, is hiermee zijn tweede film als schrijver/regisseur. The Trial of the Chicago verteld het waargebeurde verhaal van zeven mensen die vervolgt worden voor verschillende aanklachten rond de opwellingen tegen de oorlog in Vietnam bij de Nationale Democratische Conventie van 1968 in Chicago. Onder de cast bevinden zich bekende namen zoals Sacha Baron Cohen, Yahya Abdul-Mateen II, Eddie Redmayne, en Joseph Gordon-Levitt.
De gevoelens die bij het zien van deze film voornamelijk opkwamen, zijn er van woede en verbijstering. Niet omdat de film zo slecht is dat ik er kwaad van werd, maar omdat het verhaal zo schokkend en verbijsterend relevant is. Het verhaal is een rechtbank- en politiek drama, enkele sterkten van Sorkin, en is verrassend sterk opgebouwd. Als kijker krijgen we eigenlijk weinig te zien van de eigenlijke protesten en de rellen die hier ontstonden. Naast een kleine introductie van de personages in het begin van de film speelt het hele verhaal zich af in en rond de rechtbank, met enkele cruciale flashbacks naar de protestactie zelf. Zonder grote persoonlijke scenes om de achtergronden van onze hoofdpersonages te leren kennen, ligt de focus voornamelijk op het proces en haar inhoud. Door enkele goede scenes weet Sorkin ons de essentie van elk personage te leren kennen, en ons zo toch wat aan hen te binden. Dit zorgt echter wel dat alles redelijk onduidelijk is tijdens het eerste half uur, bijvoorbeeld wie wie is, maar na een tijd wordt dit allemaal duidelijk. Op het eerste zicht lijkt de grootste focus dus te liggen op het buitensporige geweld van de politie die de rellen eigenlijk begonnen, een meer dan relevant thema met de Black Lives Matter acties in 2020, maar dit is slechts één kant van wat deze film te vertellen heeft.
De tweede grote focus speelt zich af in de rechtbank zelf, met de grote moeite door de Amerikaanse overheid om de waarheid te verbergen, en deze vreedzame protestanten te vervolgen. Wat we in deze film zien is een fantastisch voorbeeld van de paradoxale, patriottisch nationalisme dat op dat moment al te vinden is in Amerika, en zich stilaan verspreid over de hele wereld. De zogezegd voor vrijheid staande Amerikanen weerhouden vreedzame protestanten ervan om hun mening te uiten door gewelddadige politieacties en corrupte overheids- en rechtbankhandelingen, iets waar fascistische regimes trots op zouden zijn. Tegelijkertijd zie je een progressieve kant die het wel eens is over de boodschap van vrede, maar niet over de manier waarop deze moet gebracht worden. De film weet zelfs ook nog de racistische kant van het hele gebeuren aan te halen, met het hele verhaal rond Bobby Seale, de eveneens onschuldige zwarte man die maar geen advocaat kreeg. De manier waarop deze opeenvolging van tegenwerkingen door worden verteld, maakt het een zeer spannend, frustrerend, maar intrigerend verhaal.
The Trial of the Chicago 7 is een zeer mooie film: prachtig gefilmd en goed ineen gestoken. De focus ligt duidelijk op het verhaal, in de afwezigheid van een meer artistieke cinematografie, maar dat is te verwachten van een Aaron Sorkin film. Haar sterkte ligt in de feiten die het terug opnieuw in het licht brengt, en de spannende manier waarop het de hele rechtszaak in beeld weet te brengen. Sommigen praten over het Oscarpotentieel in de acteerprestaties van verschillende acteurs, maar zo memorabel en uitzonderlijk waren deze ook weer niet. Toch blijft het verrassend dat dit een verhaal is over het einde van de jaren zestig, én een film is die gemaakt is vóór de vreedzame Black Lives Matter protestacties, en toch nog altijd zo relevant en confronterend is op bijna alle aspecten, van de agenten zonder badge die geweldloze protestanten ineen slaan, tot de manier waarop de overheid de schuld op deze protestanten probeert te schuiven. Deze paradoxale, nationalistische verdediging van het eigen land, ondanks alles dat de overheid doet, is iets dat jammer genoeg steeds meer te zien is op deze aardbol, en waar deze film nogmaals de complete immoraliteit van kan aantonen.
★★★★
The Trial of the Chicago 7 is nu te zien op Netflix
