The Serpent (2021) - Recensie

Naast de originele reeksen die Netflix als streamingdienst zelf produceert, werkt Netflix ook als distributeur voor beloftevolle projecten van over de hele wereld, die het op deze manier van een internationale release voorziet. Denk maar aan een reeks als Snowpiercer, die in de VS door TNT gemaakt wordt, of Star Trek: Discovery, die afkomstig is van het Amerikaanse CBS. Ook de BBC heeft de voorbije jaren al samengewerkt met Netflix om haar series verspreid te krijgen, zoals de Steven Moffat-reeks Dracula. Een nieuwe toevoeging in dit rijtje is de reeks The Serpent van schrijvers Richard Warlow (Ripper Street) en Toby Finlay (Ripper Street), die doorheen januari en februari te zien was op de BBC. De serie verteld het waargebeurde verhaal achter Charles Sobhraj, een moordenaar, dief en verleidelijke meester in vermomming, die in het midden van de jaren '70 een verborgen duisternis was op het hippiepad doorheen Azië. De hoofdrollen worden vertolkt door Tahar Rahim (The Mauritanian) als Charles Sobhraj, Jenna Coleman (Doctor Who, Victoria) als zijn vrouw Marie-Andrée Leclerc, en Billy Howle (Outlaw King) als de Nederlandse ambassademedewerker Herman Knippenberg. Met regisseur Hans Herbots, die net als regisseur Tom Shankland vier afleveringen van de reeks regisseerde, heeft The Serpent ook een opvallende Belgische connectie.

Van The Serpent mag je allesbehalve een mooi lineair verhaal verwachten. Voor een groot deel van de reeks springt het verhaal constant doorheen de tijd, met de tijdsveranderingen aangegeven aan de hand van een klein bordje in de linkerhoek. Deze verhaalstructuur, met wisselende perspectieven waarin constant feiten achter gehouden worden, is perfect om een misdaad mysterie als dit te vertellen. Maar hoewel de spanning hierdoor wel opbouwt, ontdek je als kijker elke aflevering eigenlijke, weinig nieuwe dingen, omdat alles al snel duidelijk is. Nochtans is deze non-lineaire structuur in het begin niet zo duidelijk als het lijkt. De bordjes zijn niet altijd duidelijk genoeg, waardoor je als kijker voornamelijk aan de personages en de context moet afleiden waar je je bevindt in de tijd. Vanaf de tweede aflevering verloopt dit al een beetje vlotter, maar het komt de kijkervaring zeker niet ten goede. Anderzijds voelt de reeks ook verschrikkelijk lang aan, vooral via Netflix. De reeks komt zeker beter tot zijn recht als verhaal in de wekelijkse format die het had tijdens de release op de BBC, in tegenstelling tot de binge-methode van Netflix. Natuurlijk moet je de reeks niet bingen, maar je voelt dat met acht afleveringen van elk bijna een uur, de inhoud wat te zwaar is om allemaal na elkaar te bekijken. En zelfs dan is de langdradigheid van The Serpent zeker een van haar zwaktepunten.

Wat mij als Belg misschien nog het meeste opviel, was de casting voor dit toch wel internationaal drama. De personages bestaan uit een internationaal gezelschap met onder andere een Frans-Canadese, enkele Nederlanders, Fransen, een Duitse, zelfs een Belg. Toch heeft de BBC voor de meeste van deze rollen echter gewoon Britse acteurs gecast. Het probleem hiermee is dat velen van hen ook effectief in de taal van hun personage moeten spreken. Deze kakofonie van Britse accenten haalt je dan weer compleet uit het realistische verhaal dat men hier probeert neer te zetten. Het houdt geen steek dat een Nederlander en een Belg, die als ambassade-medewerker effectief tweetalig moet zijn, in het Engels met elkaar praten. Met enkele enkele zijpersonages die effectief gecast zijn met acteurs van dat land, is de realiteit dat de BBC als Brits televisiekanaal echter nooit een cast had samengesteld zonder Engelstalige acteurs voor een project dat anders om zo goed als geen Engelse acteurs had gevraagd. Als je echter langs deze verschrikkelijke accenten kijkt, is de cast niet al te slecht. Tahar Rahim heeft in The Mauritanian al bewezen dat hij een fantastische acteur is, en ook hier weet hij de psychopaat Sohbraj goed af te beelden, al mist hij hier de charme die de echte Sobhraj zo succesvol maakte. Coleman geeft dan weer de complexiteit van haar personage goed weer, met Howle die misschien iets te intens lijkt in zijn vertolking van Knippenberg.

Nochtans betekent dit niet dat The Serpent per se een slechte reeks is. Het verhaal achter Charles Sobhraj is bijzonder intrigerend, en alleen al daarvoor is het de moeite waard om de reeks te blijven kijken. Het enige is dat het eeuwen lijkt de duren vooraleer je erdoor geraakt. Ook de productie en cinematografie zijn fantastisch, en die er allebei voor zorgen dat de wereld van de jaren zeventig goed tot zijn recht komt. De casting is dan weer iets dat voor een BBC-reeks vrij snel vergeven kan worden, ook al haalt je soms uit het realisme. De problemen van The Serpent liggen dus voornamelijk in de uitlijning en het script dat hier verfilmd werd, en dat faalt om het publiek vast te houden. Met een iets strakker verhaal, had de reeks zo veel entertainender kunnen zijn, en de kijker aan het scherm gekluisterd kunne houden van aflevering tot aflevering.

★★★

The Serpent is nu integraal te bekijken via Netflix