The Outsiders (1983) - Recensie
Deze week kijken we naar een film in een genre dat in de laatste decennia van de twintigste eeuw bijzonder populair was: de Coming-of-Age film. Horen we dit genre dan denken we direct aan films als Ferris Bueller’s Day Off of The Breakfast Club, maar ook nu is het genre nog zeer populair in de VS. Nu al achtendertig jaar geleden kwam in 1983 op vijfentwintig maart de film The Outsiders in de bioscoop. De film kwam van de op dat moment al legendarische regisseur Francis Ford Coppola, op dat moment al films als The Godfather en Apocalypse Now achter zijn naam. Het verhaal is gebaseerd op het gelijknamige boek van schrijfster S.E. Hinton, dat zeer populair was in Amerikaanse middelbare scholen. Dat Coppola de regie op zich nam, was dan ook dankzij een middelbare school. Een klas had Coppola gestemd als de regisseur die ze het verhaal wouden zien verfilmen, waarna ze een brief stuurden die de regisseur kon overtuigen. Als boekverfilming van een Amerikaanse klassieker die in vele scholen gelezen werd, heeft de film in de VS uiteindelijk een veel grotere status dan bij ons.
The Outsiders van S.E. Hinton draait rond de rivaliteit tussen twee bendes, de armere Greasers en de rijkere Socs, die pas echt oplaait wanneer een bendelid een lid van de andere bende doodt. Om niet in de gevangenis te belanden moeten de jonge Johnny en Ponyboy zo snel mogelijk de stad verlaten. Met een setting in 1965, is het een verhaal dat nog veel aantrekkingskracht had in de jaren tachtig. Wat veertig jaar later uiteindelijk de voornaamste aantrekkingskracht lijkt van de film, is de gigantische groep aan toekomstige bekende acteurs in de cast, en niet per se het verhaal van de film zelf. De groep van Greasers bestaat uit grote namen als Patrick Swayze, Tom Cruise, Emilio Estevez, Rob Lowe, Matt Dillon, Ralph Macchio, en C. Thomas Howell, met Diane Lane als tegenspeelster bij de Socs. Om deze jong acteurs, met de meesten in het begin van hun carrière, te zien acteren, is het grootste plezier van de film die voor de rest gewoon degelijk is. Enerzijds heeft de film een verhaal te vertellen, maar anderzijds ook niet. Bij coming-of-age films groeit het hoofdpersonage altijd van wat onverantwoordelijkheid naar een beter persoon. Hoewel het hier uiteindelijk wel aanwezig is, met Ponyboy die een beter leven wil maken, weet je voor het merendeel niet waar de film naartoe wil. Het verteld een verhaal over deze personages zonder eigenlijk iets te zeggen.
Officieel werd het script voor de film geschreven door schrijfster Kathleen Rowell, maar in werkelijkheid had Coppola dat script weggesmeten, en gewoon zijn eigen geschreven. Maar door een beslissing van de Writers Guild kreeg hij nooit de credit. Coppola is nu geen slechte schrijver, aangezien hij voordien zelf al de scripts had geschreven voor enkele van zijn meest bekende films, maar hier valt het toch wat tegen. The Outsiders ziet er fantastisch uit, met alles prachtig in beeld gebracht, en een goede editing, maar de dialogen zijn zo stroef en het mist die extra punch in een verhaal dat emotioneel moet aanvullen maar uiteindelijk niet is. Nochtans is dit deels ook de schuld van de acteurs. We zien veel overacting, met dialogen die niet altijd even sterk over komen, waarmee de onervarenheid van deze jonge acteurs toch wel een beetje naar boven komt. The Outsiders bevat zo een fascinerend verhaal in een wereld die ons nu vreemd is, maar heeft in haar uitwerking de voorbije veertig jaar niet goed overleefd, en is daardoor zeker niet Coppola’s beste film ooit.
De film die ik heb gezien voor deze recensie is overigens niet de originele bioscoopversie, maar wel Coppola’s Directors Cut. Na de release van de originele film in 1983, kreeg Coppola veel brieven van boze fans die het jammer vonden dat veel klassieke scenes uit het boek niet te zien waren in de film. Deze scenes waren echter in de editing gesneuveld na tussenkomst van de studio. Toen Coppola’s kleindochter jaren later het boek las in haar klas en vervolgens de film ging zien, voelde Coppola zich beschaamd en maakte hij zijn directors cut, The Outsiders: The Complete Novel. Deze twintig minuten aan extra materiaal zijn echt wel nodig om het verhaal goed te kaderen, hoewel de mindere elementen aan Coppola’s script wel aanwezig blijven. The Outsiders is uiteindelijk een typisch Amerikaanse film in een typisch Amerikaanse setting, die ondanks haar fouten toch nog een bepaalde charme bevat.
★★1/2
The Outsiders: The Complete Novel is nu te bekijken via iTunes
