The Liberator - Recensie

Als er een thema is waar men in de VS films zal blijven over maken, dan is het wel het leger en hun al dan niet nodige activiteiten over heel de wereld. Ook over de Tweede Wereldoorlog hebben ze zichzelf blijkbaar nog niet genoeg geprezen, met als gevolg de geanimeerde miniserie The Liberator. De reeks is van de hand van schrijvers Alex Kershaw, een auteur bekend met de Tweede Wereldoorlog, en Jeb Stuart, scenarist van onder andere Die Hard en The Fugitive. Het plot is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Felix Sparks, een officier tijdens de Tweede Wereldoorlog, en zijn diverse troep soldaten, bestaande uit Mexican-Americans, Native Americans, en witte cowboys, tijdens hun dienst doorheen Italië, Frankrijk en Duitsland. De regie lag in handen van de Pool Grzegorz Jonkajtys, VFX artiest bij films zoals The Force Awakens en The Revenant. De hoofdrol van Felix Sparks wordt vertolkt door Bradley James, bekend van de serie Merlin.

Series en films rond de Eerste en Tweede Wereldoorlog zijn, ondanks hetgeen dat ik hierboven aangaf, nog altijd heel belangrijk. Met de hele hoop van media dat er al bestaat rond deze verschrikkelijke jaren, blijft het belangrijk om de herinnering aan de gruwel levend te houden, maar ook om meer en meer verhalen te vertellen van personen en groepen die voordien aan de kant zijn geschoven. De marketing beschrijvingen rond The Liberator doet geloven dat dit laatste grote aandacht krijgt, met een focus op deze unieke combinatie van soldaten. Jammer genoeg is dit, eigenlijk vrij voorspelbaar, niet het geval. De focus ligt voornamelijk op Sparks en zijn toewijding tot zijn troepen, met de diversiteit, en de mogelijke wrijvingen tussen soldaten, eerder als een nagedachte. Buiten twee andere hoofdpersonages, een Mexican-American en een Native American, zijn de meeste soldaten misschien maar twee afleveringen te zien. En dan nog zijn de meeste soldaten die een pratende rol hebben, witte soldaten. Hoewel het verhaal van Felix Sparks zeker verteld mag worden, voelt het heel erg aan als baiting. De verhalen van de dappere, witte soldaten zijn al zo vaak verteld, dat het nu eindelijk eens tijd mag zijn voor andere bevolkingsgroepen, maar dan nog lijkt de witte soldaat belangrijker.

Wat we doorheen de reeks te zien krijgen, is al een beetje beter. De focus ligt natuurlijk nog altijd op de moed van deze dappere soldaten, maar toont ook de immense verliezen en de enorme verspilling van mensenlevens als gevolg van de strategieën van bovenaf. Hoewel de vele vernieuwingen van soldaten ook zorgt voor problemen, toont het ook een harde realiteit: de meeste soldaten stierven, en de officieren hadden om de zoveel tijd een compleet nieuwe groep. Anderzijds is er ook de manier hoe de oorlog de soldaten die het wel overleefde beïnvloedde met haat en een dempen van emoties. Dit zijn elementen van de oorlogen die we, ondanks de dappere afbeelding, zeker niet mogen vergeten. Ondanks deze elementen is de reeks voor de rest toch vrij standaard. Wat The Liberator enigszins uniek maakt is haar animatiestijl, die gebruik maakt van een combinatie van live performances en animatie. Op het eerste zicht lijkt het alsof men een Instagramfilter over een gefilmde reeks heeft gestoken, maar het besef van de geleverde prestatie komt er pas als je ziet dat bijna alles in beeld getekend is met computeranimatie. Dit zorgt voor een heel aparte stijl die wat doet denken aan videogame cutscenes, waarbij het mogelijk is om acteurs in heel diverse omgevingen te plaatsen vanuit een studio. Hoewel hierdoor wat realiteitsgevoel verloren gaat, heeft het nog altijd wel een impact.

Hoewel mijn verwachtingen al niet heel groot waren, was ik toch nog teleurgestelde bij de misleidende representatie van de reeks. Dit had gemakkelijk omzeilt kunnen worden door meer te focussen op de groep in het geheel, met Sparks nog altijd in een hoofdrol, maar wat zou toelaten om de relaties en de spanningen waarnaar wordt gehint, ook effectief te tonen. In de plaats krijgen we een visueel interessante serie met enkele interessante punten, maar die uiteindelijk niet dezelfde impact heeft als het zou kunnen gehad hebben. Nu voelt het eerder aan als het zoveelste verhaal van de witte soldaat, dat de ervaringen van aan de kant geschoven bevolkingsgroepen weer niet interessant genoeg blijkt te vinden. Als je van verhalen uit de Tweede Wereldoorlog houdt, is deze reeks zeker iets voor jouw, maar een revolutionaire verhaal, zoals de serie denkt dat het is, is het zeker niet.

★★★

The Liberator is nu te zien op Netflix