Jingle Jangle: A Christmas Journey - Recensie

Met de rom-coms van de afgelopen weken, is het in deze aanloop naar Kerst eindelijk tijd voor enkele familiefilms. Het project dat op Netflix de spits mag afbijten, is Jingle Jangle: A Christmas Journey van regisseur en schrijver David E. Talbert, met zanger John Legend als één van de producenten. Voor Talbert is het Kerstgenre niet onbekend, met verschillende van deze films onder zijn naam. De aanwezigheid van John Legend duid al op het muzikale aspect van deze film. In deze musical komt een denkbeeldige wereld tot leven met een verhaal rond een excentrieke speelgoedmaker en uitvinder, zijn avontuurlijke kleindochter, en een magische uitvinding die hun levens voorgoed kan veranderen. Onder de cast bevinden zich grote namen zoals onder andere Forest Whitaker (Rogue One, Black Panther) als de uitvinder Jeronicus, Keegan-Michael Key (The Predator, Toy Story 4) als zijn voormalige assistent Gustafson, en in de hoofdrol Madalen Mills, in haar eerste langspeelfilm.

jingle-jangle-1.jpg

Jingle Jangle is een film die zeer bekend, bijna cliché, aanvoelt, maar tegelijkertijd ook een sfeer van vernieuwing en verwondering heeft. Elk jaar heeft Netflix wel haar familiefilms voor Kerstmis, maar we kunnen niet zeggen dat deze altijd geproduceerd zijn met evenveel gevoel voor innovatie. Vaak kunnen deze nogal aanvoelen als bandwerk, bedoelt als een snelle, maar hartverwarmende dosis plezier voor de kinderen. Vele van deze films hebben die typische warme oranje gloed, die doet denken aan een knapperend haardvuur, ondanks de grote hoeveelheden sneeuw. Het algemene verloop van het verhaal is ook niet per se vernieuwend, met een slechterik die alles gestolen heeft van een briljante man, die op zijn beurt geholpen moet worden door een enkele kinderen. Dit alles verloopt vrij voorspelbaar, dus revolutionaire dingen moeten er zeker niet verwachten worden van Jingle Jangle. Toch is niet alles negatief, zoals de prachtige inclusie van geanimeerde scènes in de vorm van mechanisme poppen, alsof Jeronicus ze zelf had gemaakt. Samen met de gebruikelijke positieve toon en boodschap, is het toch nog een vrij degelijke film.

Wat Jingle Jangle echter apart zet van de rest, is de manier hoe dat het deze formule gebruikt. De meeste kerstfilms zoals deze uit het verleden, focussen voornamelijk op witte personages, denk maar aan The Christmas Chronicles, met kerstfilms van andere bevolkingsgroepen die voornamelijk voor deze groepen bedoelt zijn. Jingle Jangle voelt als een reactie hierop, met een voornamelijk zwarte cast en een brede release via Netflix, die toont dat dit type film niet enkel voor witte mensen is. Talbert gebruik deze formule, samen met de muzikale talenten van John Legend, om een diverse musical vol hiphop en traditionele musicalliedjes te brengen. Het is niet te ontkennen dat er wel schwung zat in de film met een goede stroom aan nieuwe nummers. Dit al goede voorbeeld van mainstream representatie, zet daarnaast ook in op de representatie van meisjes in wetenschap en techniek, iets waar recent Over The Moon ook al ruim aandacht aan besteedde. Het STEM-vakgebied blijft voornamelijk een macho omgeving overspoeld door mannen, die bedreigend kan lijken voor vrouwen. Dit soort films tonen meisjes dat ook zij kunnen wat traditioneel aan jongens wordt toegewezen. Jingle Jangle doet dus voor jonge, zwarte meisjes wat Over The Moon al probeerde te doen voor Aziatische meisjes. Deze draai aan de traditionele formule is wat deze film dat ietsje meer geeft.

p18935775_i_h8_aa.jpg

Kerstfilms gemaakt door een compleet witte cast kunnen soms wat droog aanvoelen omdat zij dezelfde soort films al maken voor jaren en jaren. Het is pas als andere groepen deze verhalen in handen krijgen, dat er terug een vorm van enthousiasme en leven in komt. Dit is wat Jingle Jangle uitstraalt. Het mag dan wel niet het meest originele verhaal zijn, met een voorspelbaar einde, en cliché liedjes, toch straalt het enthousiasme er vanaf. Dit is ook te merken in de productie in haar geheel. De sets, props, en kostuums zien er allemaal prachtig uit, en ook op de CGI is er niet veel aan te merken. Op deze manier is Jingle Jangle een fantastische kinderfilm voor Kerst.

★★★

Jingle Jangle: A Christmas Journey is nu te zien op Netflix

Vorige
Vorige

The Liberator - Recensie

Volgende
Volgende

The Life Ahead - Recensie