The Ledge (2022) - Recensie

De populariteit van het klimmen is iets waar je de laatste jaren niet echt meer omheen kunt kijken. Overal ter wereld springen klimzalen als onkruid uit de grond, en nog nooit was er zoveel interesse om bergen te beklimmen. De fantastische documentaires hebben daar zeker niet mee geholpen. Het gevaar, de adrenaline, en de vrijheid die films als Free Solo en The Alpinist de wereld tonen, geeft zelfs de meest onervaren persoon zin om zijn wandelschoenen aan te trekken. Logisch dan ook dat we fictiefilm beginnen te krijgen die gebruik maken van deze populariteit. The Ledge bijvoorbeeld vertelt het verhaal van een bergbeklimster die vastzit op een berg, en vecht tegen vier moordenaars die op een overhangende richel staan, 20 meter boven haar. Natuurlijk dat met dit concept direct een thriller gemaakt wordt! We mogen wel niet te veel verwachten van deze low-budget film, maar toch is het juist voor deze soort film dat het direct-to-video concept bedacht is.

The Ledge wordt vooral gekenmerkt door enkele mindere keuzes in het verhaal. De focus ligt te veel op de mannelijke groep, terwijl die eigenlijk op de strijd en angsten van ons vrouwelijk hoofdpersonage zou moeten liggen. Alles begint dan ook te plots. Je krijgt geen degelijke opbouw voor wie deze personages zijn, en waarom wij als kijker om hen zouden moeten geven. Ja, veel mensen vinden die eerste minuten van een film vaak saai, maar je merkt pas hoe broodnodig dat die is als ze weg is. De flashbacks waarmee The Ledge werkt hebben hierdoor niet de verwachten impact. Ze hadden beter met hallucinaties gewerkt, waarmee we echt in de geest kruipen van ons hoofdpersonage. Volgens mij zien we hier nog maar eens de nood aan vrouwelijk talent achter de camera, want deze film heeft niet het effect dat het denkt dat het heeft. The Ledge is nog maar eens een film waarin het vrouwelijk personage als een hulpmiddel gebruikt wordt voor een verhaal over een groep mannen.

★1/2

The Ledge is nu te bekijken in de bioscoop