Chip ‘n Dale: Rescue Rangers (2022) - Recensie
Toen Disney een goede twee en een half jaar geleden haar streamingdienst officieel lanceerde, voorspelden velen dat het vooral een voertuig zou zijn voor reboots en sequels van hun bekende franchisen. Nu, deze mensen hadden uiteindelijk geen ongelijk. Kijk maar naar de vele Marvel en Star Wars series die de sindsdien hebben gekregen. Toch heb ik ook het gevoel dat ze de kans hebben om iets nieuws te doen met al dat materiaal. Neem nu de populaire cartoon Chip ‘n Dale: Rescue Rangers, uit de jaren negentig. Ik hield van deze verhalen. En eerlijk? Ik zou niet nee zeggen tegen een reboot. Om na zoveel jaar deze personages terug te zien, én opnieuw te introduceren aan een jong publiek, is een immense kracht die Disney heeft. Maar aan de andere kant kun je er ook iets nieuws mee doen. De oude afleveringen toch gaan nergens naartoe, en kun je dus nog altijd gewoon bekijken. Het waren de mannen van The Lonely Island, Akiva Schaffer en Andy Samberg, die uiteindelijk interesse hadden om Chip ‘n Dale een andere kant op te trekken. Het resultaat is een knotsgekke parodie op Hollywood en onze pop-culture wereld.
In Chip ‘n Dale: Rescue Rangers leven Chip en Dale tussen mensen en tekenfilmfiguren in het hedendaagse Los Angeles, maar hun levens zijn nu heel anders. Het is tientallen jaren geleden dat hun succesvolle televisieserie werd stopgezet, en Chip (John Mulaney) heeft zich overgegeven aan een huiselijk leven in de voorstad als verkoper van verzekeringen. Dale (Andy Sandberg) heeft ondertussen een CGI-operatie ondergaan en is actief op het conferentiecircuit, wanhopig om zijn gloriedagen te herbeleven. Maar wanneer een voormalig castlid op mysterieuze wijze verdwijnt, moeten Chip en Dale hun gebroken vriendschap herstellen en hun Rescue Rangers detective-rol weer oppakken om het leven van hun vriend te redden.
Net als een film zoals Ready Player One, zit deze film vol cameo’s van bekende acteurs en tekenfilmpersonages, maar anders dan in die films, werkt het allemaal zo veel beter. Chip ‘n Dale: Rescue Rangers zit vol slimme, grappige momenten, met moppen die echt nog werken, en tegelijk een zeer mooi, avontuurlijk verhaal over twee oude vrienden die elkaar terugvinden na jaren apart. Eigenlijk heeft het niets te maken met de originele reeks, maar tegelijkertijd is dat ook niet belangrijk. Ja, je moet wel in zekere mate deze wereld van films en cartoons kennen om veel van de grappen te snappen, maar dan nog vind je een film die jong en oud wel kan waarderen. En als je een jaren negentig kind bent zoals mij, dan ga je enorm veel plezier beleven aan al de gekke cameo’s in deze film. Chip ‘n Dale: Rescue Rangers toont hoe er op een originele manier met deze franchisen omgegaan kan worden. Niet dat dit altijd gaat lukken, het gaat zeker afhangen van het team achter de film. Maar voor nu kunnen we genieten van een goed stukje originele nostalgie.
★★★1/2
Chip ‘n Dale: Rescue Rangers is nu te bekijken via Disney+
