The Forty-Year-Old Version - Recensie
De meeste mensen met een Netflix-abonnement bekijken de grote projecten die met grote middelen worden gepromoot. Het is nochtans altijd plezant om eens te gaan kijken naar de wat minder bekende projecten, vooral voor hier in Europa. Een van deze films die in Amerika waarschijnlijk veel meer aandacht gaat krijgen, is de autobiografische film door en over Radha Blank, een komische schrijfster, actrice, en producer uit New York die al redelijk wat succes heeft gekend met haar toneelstukken, stand-up shows, en concerten. Met The Forty-Year-Old Version kijkt ze, als schrijfster en regisseuse, naar haar carrière en leven nu dat ze de leeftijd van veertig benadrukt. De film is grotendeels fictief, met grote delen van Blank’s carrière en persoonlijk leven verwerkt in het verhaal. Als een aan-wal-geraakt NY toneelschrijfster die wanhopig op zoek is naar een doorbraak op veertig jarige leeftijd, vindt ze zich opnieuw uit als rapper RadhaMUSPrime. Maar hiermee zweeft ze tussen de wereld van hip hop en het theater, op zoek naar haar ware stem.
De grote thema’s van de film zijn enerzijds de hindernissen en mijlpalen van leeftijd in iemands leven, maar ook van deze in een carrière. In het echte leven is Radha Blank misschien iets meer succesvol als haar personage in de film, maar het verhaal is nog altijd gebaseerd op haar eigen gevoelens over dat moment in haar leven. Wat doe je als je na al die jaren je stem niet meer vindt, of niet meer kunt uitdrukken? Is het te laat om jezelf nog heruit te vinden, of zit je op je veertigste vast voor de rest van je leven? Blank toont dat leeftijd geen enkele rol speelt in de meeste aspecten van iemands leven, of het nu gaat om de liefde of in een carrière. Haar zoektocht naar een stem in het rappen, ligt dan ook niet ver van de waarheid aangezien dat ze in het echte leven al over de hele wereld heeft opgetreden als RadhaMUSPrime. Met humor breekt ze op heel wat stereotypen, en werpt ze een hilarisch ligt op het leven van een veertigjarige. The Forty-Year-Old Version toont de tegenkanting die ze kent in dit proces, samen met de innerlijke strijd die hierbij komt kijken, waarmee ze de donkere kanten niet helemaal uit de weg gaat. Het is een verhaal over het volgen van je eigen pad in leven, en niet hetgeen dat je door andere mensen wordt opgelegd.
Anderzijds werpt Blank’s ook een licht op de wereld waarin ze zich al deze jaren heeft bevonden, deze van het toneel in Amerika. In de film schrijft ze een toneel over gentrificatie, dat bijna helemaal wordt overgenomen door haar witte collega’s. De gentrificatie in haar stuk, gebeurt ook in de artistieke wereld. Kunst van zwarte mensen is “in” op het moment, en wordt gefetisheerd door witte mensen. Maar met macht en een eigen idee over wat deze zwarte ervaring is, boetseren zij deze kunst naar hun eigen hand. Om bekend te worden, wordt de zwarte kunst bedekt met een wit laagje. Een eigen stem vinden, en niet hun ervaring niet constant herschreven te zien, wordt hiermee zo belangrijk. Het is een gevoel dat Blank’s hier ook schijnt te benadrukken, deze “poverty porn”. The Forty-Year-Old Version is nogmaals een films vanuit een zwart oogpunt die wijst op de paradoxale denkwijze van veel zogenaamde witte bondgenoten. Sommige van deze witte personages lijken eigenlijk zo stereotype, maar het stomme is, is dat zo’n mensen in die sector echt bestaan.
The Forty-Year-Old Version is uiteindelijk echt nog wel hilarisch, met voor vele mensen vele herkenbare momenten of gevoelens over het leven. Radha Blank’s humor is soms wel wat aan de expliciete kant, maar de vele diepe momenten maken het niet gewoon een van de vele ranzige komedies. Het gebruik van zwart-wit in deze film geeft het een heel unieke sfeer. Het haalt de flitsende cinematografie wat weg, maar waardoor de film kan focussen op de emoties die er echt toe doen. Als jonge man zie ik in veel aspecten mijzelf niet echt terug, maar je voelt de eerlijkheid en persoonlijkheid van haar verhaal in de film. Voor velen ligt dit misschien niet echt dicht bij huis, maar ik raad toch aan om deze film eens te bekijken, al is het maar voor de vele hilarische momenten.
★★★1/2
The Forty-Year-Old Version is nu te zien op Netflix
