The Burnt Orange Heresy - Recensie

Boekverfilmingen zijn altijd al een motor geweest achter de filmproductie in Hollywood, maar dit moet niet enkel het geval zijn voor grote studio blockbusters. Ook in de onafhankelijke filmproducties zien we vaak intrigerende adaptaties. Met The Burnt Orange Heresy verfilmde Giuseppe Capotondi in 2019 het gelijknamige boek van Charles Willeford met een script van Scott B. Smith. Het verhaal focust op een kust criticus en handelaar, die ingehuurd wordt om een zeldzaam kunstwerk te stelen van een enigmatische schilder, maar overweldigd wordt door hebzucht en ambitie. De hoofdrol van James Figueras wordt vertolkt door Claes Bang (Dracula), met in de cast onder andere Elizabeth Debicki (TENET), Donald Sutherland (The Hunger Games), en Mick Jagger. Na een ronde langs de bekende festivals en releases over de hele wereld, id de film nu eindelijk bij ons te bekijken.

The Burnt Orange Heresy is een op het eerste zicht zeer kalme, beeldschone film, waarin naargelang het verhaal vordert, een zekere duisternis begint te groeien. Het plot steunt voornamelijk op enkele figuren en hun conversaties, en niet op grote hoeveelheden actie. Het zijn echter deze toevallige ontmoetingen met continue halve waarheden, die deze film zo intrigerend maakt en je als kijker doet blijven kijken. Wat natuurlijk ook helpt is de prachtige setting aan de Italiaanse kust, met een beeldschone, simpele, maar soms sinistere soundtrack van componist Craig Armstrong. De intenties en achtergronden van de hoofdpersonages worden zo langzaam onthuld doorheen het verhaal, leidende tot een verontrustende climax. Met een dergelijk verhaal is er weinig om de performances te verhullen met actie, maar gelukkig zien we hier een heel sterke cast met onder andere een korte, maar briljante acteerprestatie van zanger Mick Jagger, die verrast in de rol van kunstverzamelaar Joseph Cassidy.

De film mag zich dan wel afspelen binnen de kunstwereld, de universele thema’s van de film draaien rond ambitie en succes, en dan vooral het verlangen ernaar. We zien het onderscheid tussen iemand die van de zoete smaak van succes geproefd heeft, maar zich er uiteindelijk in verloor, en iemand die als een verslaafde terug op zoek is naar het succes van weleer. Dit onderscheid komt ook naar voren in de discussies over kunst die de film bevat, specifiek het doel van kunst. Is kunst iets persoonlijks voor de artiest, of heeft deze laatste een obligatie aan zijn publiek om deze kunst te delen? Kunst als kunst, of kunst als waarde-object, als succes? Deze hunkering naar succes, deze ambitie, zorgt ervoor dat iemand tot alles in staat is, en een compleet gebrek aan perspectief en moraal. The Burnt Orange Heresy plaatst dan een onschuldige vrouw, op zoek naar zichzelf, middenin deze wervelwind, die dan wordt meegesleurd in de waanzin. Maar zoals velen die overweldigd worden door ambitie, blijven de daden die hem tot dat moment gebracht hebben een persoon zelf na het succes achtervolgen.

Elizabeth Debicki geeft een sterke performance als de onschuldige Berenice Hollis naast Claes Bang’s James Figueras, al is haar rol vrij passief en het enige vrouwelijke personage in de film. Bang bewees al in zijn vorige films dat hij de perfecte combinatie van charme en waanzin naar boven kan brengen, en dat toont hij hier nog maar eens. Daartegenover staat dan de immer briljante Donald Sutherland als de schilder Jerome Debney. Met deze reeks performances moet ik toch stellen dat The Burnt Orange Heresy mij aangenaam heeft verrast. Wat eerst leeg op een vrij saaie, dialoog-zware film over kunst, was uiteindelijk een intrigerend verhaal dat mijn aandacht wist vast te houden door een mysterie te creëren rond haar personages. Voor een anderhalf uurtje spanning, drama en intrige, is deze film absoluut aan te raden.

★★★1/2

The Burnt Orange Heresy is nu te bekijken via Zed vanuit je Zetel en MyLum