Robin and Marian (1976) - Recensie
Naast de verhalen rond Koning Arthur, zijn ridders, en de rest van de personages, is er duidelijk nog een ander eeuwenoud verhaal uit het Verenigd Koninkrijk dat bekend is over de hele wereld, en ook al honderden keren geadapteerd is in verschillende media. We spreken hier natuurlijk over de legende van Robin Hood, de beste boogschutter van het land die steelt van de rijken en geeft aan de armen, en waarvan elk kind het verhaal wel enigszins kent. Ook op het grote scherm is het personage dan ook al vaak tot leven gebracht in verschillende genres, met een van de eerste grote adaptaties in 1938 met The Adventures of Robin Hood. Maar elke generatie heeft zo wel zijn eigen Robin Hood klassieker, denk maar aan de Disney animatiefilm uit 1973, de Mel Brooks klassieker Men In Tights uit 1993, Prince of Thieves uit 1991 met Kevin Costner, of meer recenter de 2010 film met Russel Crowe, of de 2018 film met Taron Egerton. In al deze films werd Robin echter voornamelijk gespeeld door Amerikanen, of soms eens een Australiër. Een acteur uit het Verenigd Koninkrijk die de rol van Robin Hood heeft mogen vertolken op het grote scherm, is de legendarische Schotse acteur Sean Connery in de 1976 film Robin and Marian van regisseur Richard Lester (Superman III, The Three Musketeers), en schrijver James Goldman (The Lion in Winter, They Might Be Giants)
Met een sterrencast waaronder Audrey Hepburn als Marian, Richard Harris als Richard The Lionheart, en Ian Holm als King John, is Robin and Marian een degelijke, maar uiteindelijk warrige poging om een dieper verhaal te vertellen rond het bekende personage. In deze adaptatie komt een oude, oorlogsmoe Robin terug naar huis van zijn jarenlange dienst voor de Koning in de kruistochten en Frankrijk, op zoek naar zijn oude geliefde Marian. Het is niet de eerste keer dat we een dergelijke, meer realistische insteek zien op het klassieke verhaal, met in de 2010 adaptaties ook een oudere Robin na zijn tijd in dienst van de Koning, ondanks een twist aan het klassieke personage. Robin and Marian heeft echter het probleem dat het niet goed weet wat het wil zijn, dat er geen balans is tussen de verschillende verhalen die de film wil vertellen. Enerzijds is er het hardere oorlogselement van Robin voor zijn terugkeer en later in zijn hernieuwde strijd tegen de Sheriff, maar anderzijds voelt de film ook aan als een opvallend grappige rom-com in zijn relatie met Marian en alles daarrond. De heropleving van de liefde tussen Robin en Marian, én de hernieuwde strijd met de Sheriff na zijn terugkeer, zijn twee verhaallijnen die perfect naast elkaar verteld kunnen worden, zolang de film maar een gelijke toon weet te brengen.
Dat Robin and Marian opvallend grappig is, was een nogal rare ontdekking. Op momenten voelt de film bijna aan als een Monty Python parodie, met de lachwekkende belegering van het fort in het begin van de film en de komische helmen van de ridders die er eerder uitzagen als omgedraaide emmers. Ook in de latere interacties met Marian en de nonnen is een zekere grappige rom-com sfeer aanwezig. Deze lichtere insteek staat echter diametraal tegenover sommige conversaties die Robin heeft met Marian, en de opbouw naar het gevecht met de Sheriff. Het is een heel interessante insteek om een Robin te hebben die oorlogsmoe is, en gewoon met Marian de rest van zijn dagen wil doorbrengen. Deze diepte in het personage gaat veel verder dan een simpele rom-com. Toch schijnt de film op de bouwen naar een grote confrontatie tussen de troepen van de Sheriff en deze van Robin. Maar de opbouw hiervan is miserabel. We krijgen twee minuutjes montage nadat enkele landbouwers zich hadden aangemeld om te vechten tegen de Koning, maar vlak daarna beslist Robin om het toch maar zelf op te nemen tegen de Sheriff, waarna zijn troepen toch nog worden afgeslacht. Dit hele plotpunt lijkt een nagedachte waar weinig moeite aan werd besteed. Kijk maar naar de versie uit 2010, waar de hele opbouw fantastisch is verwezenlijkt, met dan ook nog een liefdesverhaal met Marian erbij.
Wat mij eigenlijk nog het meest stoorde, is het personage van Robin of Loxley gespeeld door Sean Connery. Robin Hood hoort een vrijgevig, altruïstisch persoon te zijn, die geeft om de mensen die hij beschermt. Deze iteratie is dan weer egoïstisch en een beetje seksistisch, wat betekent dat Sean Connery misschien te veel van zichzelf in het personage heeft gestoken. Bijna alles dat hij doet in de film is voor zichzelf, of om Marian gelukkig te stellen. Hoe oorlogsmoe hij wel niet lijkt doorheen de film, toch blijkt hij altijd maar al te graag te willen vechten. Hij kiest er inderdaad voor om eerder zichzelf op te offeren in plaats van alle onschuldige mensen die gekozen hebben om voor hem te vechten, maar wanneer hij uiteindelijk wint en zijn volgelingen toch allemaal afgeslacht worden, kan hij enkel praten over hoe goed hij het wel niet gedaan heeft en is hij totaal niet geïnteresseerd in het lot van al die onschuldige mensen. Er was hoop dat Marian een sterk personage ging zijn in het begin van de film, een gelijke van Robin, maar al snel schuift ze terug in de gebruikelijke, onderdanige rol van elk vrouwelijk hoofdpersonage uit die tijd.
Robin and Marian zou een veel betere film zijn geweest als de focus duidelijker op de relatie tussen de twee personages had gelegen. Nu krijg je het gevoel dat het eerder een film over Robin is, en Marian volgt gewoon. Het einde van de film, een waar Cleopatra en Marcus Antonius moment, voelt dan ook niet verdient aan. De chemie tussen de twee acteurs was er nochtans, met een charmante Connery en een sterke Hepburn. Het is echter het script, en de mentaliteit van het moment, dat voor mij deze film de das om doet. Met dit verhaal had men de oorlogsmoeheid van Robin moeten benadrukken, een honger naar een leven van Marian weg van het vechten, maar dat hij door de Sheriff toch gedwongen wordt om te vechten, duidelijk tegen zijn goesting, om dan tragisch te sterven. De mogelijkheden waren er, maar de uitvoering op vele vlakken schoot duidelijk tekort.
★★
Robin and Marian is nu te bekijken via Itunes
