Relic - Recensie

Een van de landen buiten Amerika die recent heel veel goede films aan het produceren is, is zeker Australië. Na True History of the Kelly Gang en Babyteeth, is er nu de horrorfilm Relic die met een zeer kwalitatieve productie nu wereldwijd in de bioscopen te zien is. Het verhaal van de film focust zich op een dochter, moeder, en grootmoeder die geplaagd worden door een manifestatie van dementie dat hun ouderlijk huis verslind. Het verhaal werd geschreven door de regisseuse van de film Natalie Erika James, en Christian White. De hoofdrollen zijn weggelegd voor Bella Heathcote (The Man in the High Castle, Dark Shadows), Emily Mortimer (Mary Poppins Returns), en Robyn Nevin (The Matrix Reloaded).

Zoals de korte samenvatting van het verhaal al aangeeft is het grote thema van de film dementie. Een onderliggend, dieper thema, zoals dergelijke onderwerpen meestal zijn in horrorfilms, is het echter niet. Als kijker weet je vrij goed dat de grootmoeder dementie heeft, en dat alles wat er met haar gebeurt een vervorming van deze conditie is. Het manifestatiegedeelte is echter minder duidelijk. Eerst dacht ik dat het het om een haunting ging van overleden, en gekwelde familieleden. Dit maakte de film goed, maar toch wat verwarrend met hoe de dementie hierin past. De verklaring dat het een manifestatie van dementie is, verhelpt deze verwarring niet helemaal. Niet alles in de film is te verklaren hierdoor, en hoe meer je erover nadenkt, hoe minder sommige dingen passen hierin. Toch is het goed om te benadrukken dat het dementie aspect heel goed, en zeer verontrustend is uitgewerkt, maar niet alles honderd procent duidelijk is. Wat natuurlijk niet betekend dat je geen fantastische tijd hebt bij het zien van deze film.

Relic bevat zo goed als alles dat een horrorfilm goed, eng, en verontrustend maakt. De eerste helft is vrij traag in haar opbouw, puur om alles te introduceren en de scene te zetten, maar niet minder verontrustend met een typische, enge grootmoeder uit een horrorfilm. In de tweede helft barst het schouwspel dan echt los. Er zijn schaduwfiguren, onverklaarbare ruimtes, doolhoven, een huis dat hen tegenwerkt, en verontrustende elementen in het algemeen. Met deze twee delen heeft de film een vrij goede spanningsopbouw die je vaak op het puntje van je stoel brengt, en je dat benauwde, adrenaline-gevulde gevoel geeft. Het einde is dan weer vreemd, verontrustend, en perfect voor dit verhaal. Positief aan dit alles is dat het een heel klein horrorverhaal is. Er wordt geen wereld uitgebouwd, met dimensies en een wereldwijde aanwezigheid. het is enkel dit huis, en deze familie, en dat maakt het persoonlijker en daarom ook beter.

Hoewel het probeert te pronken met een diep verhaal, mist Relic wat duidelijkheid om deze belofte echt waar te maken. Nochtans beginnen deze problemen pas als je erover begint na te denken. De film zelf heeft echt wel goede spanning, en werkelijk enge elementen, waardoor het uiteindelijk nog een zeer degelijke film is. Tijdens de film ben je dus vooral gefocust op de spanning, maar ook op de sterke performances van deze compleet vrouwelijke cast, en regisseuse. Ondanks wat verwarring na de film, is Relic zinderend om te bekijken, wat het zeker de moeite waard maakt.

★★★1/2

Relic is vanaf morgen te zien in de bioscoop

Covid-19 regeert nog altijd de wereld, dus ook in de bioscoop moet men nog altijd voorzichtig zijn. Draag altijd een masker, ook tijdens de film, en hou voldoende afstand voor, tijdens, en na de voorstelling. Op deze manier kunnen we blijven genieten van onze favoriete films.