Corpus Christi (2020) - Recensie
Bijna iedereen heeft wel eens gehoord van de Oscars, en de meeste mensen kunnen elk jaar wel een film opnoemen die dat jaar om de prijzen knokt. Maar een categorie die vaak over het hoofd wordt gezien, is de categorie van de beste “buitenlandse films”. Deze niet-Amerikaanse films worden meestal weinig gepromoot, maar doen het meestal goed op het festivalcircuit. Een van de films die bij de vorige editie genomineerd was voor deze categorie, was het Poolse Corpus Christi van regisseur Jan Komasa, en schrijver Mateusz Pacewicz. In de film kan een gereformeerde misdadiger genaamd Daniel (Bartosz Bielenia) zich na een spirituele transformatie niet aanmelden bij het seminarie, waarna hij zich per ongeluk verkleed ziet als een priester en de leiding neemt over een kleine parochie.
Corpus Christi is een prachtig drama dat enkele zware thema’s aanhaalt, met tussendoor enkele lichtere momenten. Het verhaal stelt vragen over geloof, verlossing, maar ook stereotypen en de mechanismen van een klein, afgelegen dorp. Ook al lijkt het het niet, het is diep vanbinnen een positief verhaal. Het toont hoe een op het eerste zicht getroebleerde jonge man gelooft, en hierdoor mensen wil helpen die op het eerste zicht zijn hulp misschien niet willen. Hoe een persoon kan vastzitten in een systeem van geweld, en door hem een een kans te geven, zijn leven een betere wending neemt. Hier tegenover staan dan weer de bewoners die uitwendig '“goed” zijn, maar immense haat met zich meedragen. De film gooit dit stereotype in ons gezicht, waardoor we het moeten confronteren, en misschien doet nadenken over de maatschappij en haar verwachtingen. Gelukkig worden deze momenten afgewisseld met tijden van Daniel’s blijdschap en rust, waarmee ook een klein romantisch element groeit.
Het verhaal zelf is schitterend, en heeft diep vanbinnen heel wat te zeggen, maar het is Bartosz Bielenia die het verhaal tot leven brengt. Bielenia geeft een fantastische, krachtige performance, en weet dit complex personage leven te geven met een emotionele gelaagdheid. De hele film is ook prachtig in beeld gebracht met goede camerabeweging, en een vrije kalme sfeer afgewisseld met wat hevigere momenten. Het geeft ook een mooi beeld van een stukje Pools platteland dat wij misschien nooit te zien krijgen, en de religiositeit dat daar nog altijd heerst. Dit gedachtegoed, en de wreedheid die er soms bij komt kijken, is confronterend. Alsof zij beter zijn dan hem. Met de situering in Polen, en de focus op geweld en religiositeit, geen mijn gedachten natuurlijk direct naar de vervolging van de LGBTQ+ gemeenschap in het land, hoewel het niet aan bod komt in de film. Toch is het iets om niet uit het oog te verliezen, zeker met de thema’s die deze film aanhaalt, of in een positief licht brengt.
Corpus Christi is een zeer fascinerende film. Verhalen over mensen die zich plotseling in een priesterrol zien, worden vaak humoristisch afgebeeld, maar het is intrigerend om dit op een manier te zien die effectief aansluit bij vragen van geloof en intentie. Met een fenomenale performance van Bartosz Bielenia is het jammer dat Parasite in hetzelfde jaar moest uitkomen, of het had nog kunnen winnen. Corpus Christi is sterk aan te raden, al zeker om een film te zien uit een stuk van de wereld waar we anderzijds weinig over horen, en in ons eigen land ook veel stereotypen over leven.
★★★★
Corpus Christi is nu te bekijken via Zed vanuit je Zetel, Cinema bij je Thuis, en Streamz
