Red Dot - Recensie

Uit Scandinavische landen komen nogal opvallend veel goed thrillers. Komt dat door de mentaliteit, of door de hardere levens- en weeromstandigheden? Als liefhebber van een goede thriller, ben ik dus altijd wel benieuwd naar elke film of serie die uit het Europese noorden komt, en gelukkig heeft ook Netflix deze sterkte begrepen. Na het meer fantasierijke Equinox, distribueert de streamingdienst nu ook een kat-en-muis thriller van de Zweedse regisseur Alain Darborg. Geschreven door Darborg en schrijver Per Dickson, vertelt Red Dot het verhaal van een koppel dat een poging doet om hun relatie nieuw leven in te blazen nadat de vrouw (Nanna Blondell) te horen krijgt dat ze zwanger is. Maar hun romantische trektocht in het noorden van Zweden verandert al snel in een nachtmerrie.

Met een lengte van nog niet eens anderhalf uur, is Red Dot een zeer degelijke thriller die toch heel anders is dan de trailer insinueert. Uit deze trailer lijkt de film de draaien rond een kat en muisspel tussen de hoofdpersonages en een mysterieuze schutter die gebruik maakt van een laser om met zijn slachtoffers te spelen. Nu die laser, die zo prominent is in de marketing, is slecht aanwezig voor enkele luttele minuten, en speelt niet zo’n grote rol als je zou denken. Maar dat maakt de film zeker niet slecht, gewoon anders. Het eerste derde van het verhaal bevat de typisch aanzet voor de rest van de film, met voornamelijk een focus op de relatie tussen deze twee personen. Vanaf dat de trektocht in gang wordt gezet, begint de chaos snel. De laser is enkel de aanzet voor een lange tocht in het onbekende voor de hoofdpersonages om terug de bewoonde wereld te vinden terwijl ze nog constant achterna gezeten worden. Anders dan de trailer aangeeft, heb je doorheen de film wel een idee wie de aanvaller is, maar toch heeft Red Dot nog een verrassing in peto.

Op het eerste zicht lijkt Red Dot dan ook vrij voorspelbaar. Je kijkt naar wat er in het begin van de film is opgebouwd, en daaruit trek je je conclusies. Maar meer en meer begin je je vragen te stellen doorheen het verhaal of dit wel allemaal klopt, of je geen vooroordelen hebt geveld. Een grotere, morele boodschap heeft de film echter niet, maar het einde duwt je wel enkele harde feiten in het gezicht. Dit einde bavet enkele van de meest verrassende keuzes die ik in recente thrillers gezien heb, die de film uiteindelijk veel beter maken naar het voorspelbare einde waar het verhaal eerst naar toe leek te gaan. Het acteerwerk is ook nog wel vrij goed. De liefde tussen de twee hoofdpersonages voel je dan weer niet altijd even goed, zelfs in enkele flashback scenes van beter tijden, maar het is vooral de pijn en vermoeidheid doorheen deze hele achtervolging die ze geloofwaardig weten af te beelden. Hetzelfde kan gezegd worden over de zijpersonages. Maar ondanks het sterke einde en de degelijke performances, is de film nog altijd wat saai op momenten, zelfs met een speelduur van anderhalf uur, juist omwille van die lang uitgetrokken achtervolging. Er had gewoon nog wat meer spanning in mogen zitten.

Red Dot is ook zeker geen lelijke film, met toch wel enkele prachtige beelden van de Zweedse natuur. Maar de cinematografie had ook zoveel mooier kunnen zijn, en gebruikt worden om meer spanning en angst te creëren. Hetzelfde kan gezegd worden over de soundtrack: goed, maar kon nog beter. Wel moet er opgepast worden voor enkele expliciete beelden van geweld en bloed, een element dat wel sterk aanwezig is. Breng uiteindelijk al deze elementen samen, en je krijgt een degelijke, maar niet uitzonderlijk goede film, iets waarvoor Netflix stilaan bekend is.

★★★

Red Dot is nu te bekijken via Netflix