Raised by Wolves | Seizoen 1 (2021) - Recensie
Dat Ridley Scott nog altijd een gigantisch uithangbord is, werd vorig jaar nog eens bewezen door de HBO MAX-reeks Raised By Wolves. De reeks die exclusief geproduceerd werd voor de streamingdienst, komt van de hand van schrijver Aaron Guzikowski, bekend als schrijver van succesvolle projecten als Prisoners en Papillon. Hoewel Ridley Scott’s naam te vinden is in elk artikel over de reeks, is Scott’s enige bijdrage het regisseren en produceren van twee afleveringen. Ook zijn zoon Luke Scott regisseerde drie afleveringen voor de HBO MAX-reeks. Toch is het gebruik van Scott’s naam in de vele artikels, of zelfs zijn betrokkenheid bij de reeks, niet per se zo vreemd. Raised by Wolves vertoont dan ook veel gelijkenissen met enkele van Scott’s eigen films uit het verleden. Het verhaal draait rond twee androïden belast met het opvoeden van menselijke kinderen op Kepler-22b nadat de Aarde werd vernietigd door een grote oorlog. Terwijl de ontluikende kolonie van mensen dreigt te worden verscheurd door religieuze verschillen, leren de androïden dat het controleren van het geloof van mensen een verraderlijke en moeilijke taak is. De hoofdrollen worden vertolkt door Amanda Collin als Mother en Abubakar Salim als Father, met Travis Fimmel als de religieuze leider Marcus.
Raised by Wolves is een fantastische, entertainende sci-fi show die vele interessante elementen uit het genre bevat. Hoewel Scott zelf geen grote hand in het verhaal heeft gehad, zijn er toch wel vergelijkingen met een film als Aliens, of zelfs Prometheus, te maken. Toch moet ik zeker niet ontkennen dat het enkele afleveringen duurt voor de reeks op gang komt, en echt interessant wordt. Doorheen de reeks heb je als kijker eigenlijk constant het gevoel dat er eigenlijk niet per se naar een specifiek eindpunt opgebouwd wordt, dat het verhaal gewoon loopt zonder doel. Zeker met een tweede seizoen al bevestigd, is het soms niet duidelijk hoe het verhaal verder gaat evolueren. Uiteindelijk zijn het de mysteries, de onbekende elementen die in het verhaal rondzweven, die je als kijker doen blijven kijken. De hints naar “geesten” en overblijfsels van een samenleving op deze schijnbaar verlaten planeet, brengen de intrige die Raised by Wolves toch de moeite waard maakt. Pas in de laatste afleveringen heb je als kijker dus echt een idee waar alles staat, en hoe het verhaal in de toekomst zou kunnen evolueren.
Centraal in deze wat lange opbouw staan de grote thema’s van religie en menselijkheid. Ondanks de atheïsten en volgers van de god Sol als grote tegenstanders, krijg je een verhaal dat toch allesbehalve zwart-wit is. Raised by Wolves uiteindelijk blijft nog altijd voornamelijk een sci-fi reeks, waarin er altijd wel gezocht wordt naar een “wetenschappelijke” verklaring. De kijk op religie is dan ook vrij pessimistisch, met niet per se een positief beeld van georganiseerde religie, met blinde volgers die alles doen wat er van hun verwacht wordt. Raised by Wolves gebruikt deze elementen om een complex verhaal te vertellen over de gevolgen van blinde, georganiseerde religie: hoe mensen erdoor gebroken kunnen worden, maar ook hoe anderen het gebruiken om hun macht juist te vergroten. Maar met twee androïden centraal in het verhaal, staat ook de betekenis van menselijkheid centraal. Wat betekent het om een mens te zijn? Is het ons lichaam van vlees en bloed, of zijn het onze gevoelens en herinneringen? En wat met onze goede of slechte daden? Zowel de androïden als de personages van vlees en bloed leggen een hele weg af om deze vraag te beantwoorden, ver van de wereld die ze hebben achter gelaten.
Al deze zware thema’s worden doorheen Raised by Wolves verpakt in tien entertainende afleveringen, met voornamelijk enkele fantastische performances. De meest opmerkelijke acteerprestatie is zeker deze van actrice Amanda Collin als de androïde Mother. Haar performance maakt het personage werkelijk angstaanjagend, met een rol als anti-hero doorheen het merendeel van de reeks. Het is voornamelijk de menselijkheid die Collin aan deze angstaanjagende androïde weet te geven, langszij Abubakar Salim’s Father, die het een van dé performances van het voorbije jaar maakt. Het bekendste gezicht in Raised by Wolves is misschien wel dat van Travis Fimmel in de rol van Marcus. Zijn personage en acteerstijl zijn echter zeer gelijkaardig aan zijn performance als Ragnar in Vikings, waar hij net als in deze reeks een personage speelt hongerig naar macht. Hoewel de gelijkenissen zeer duidelijk zijn, en misschien wat afleiden van het verhaal, kunnen we niet ontkennen dat de casting perfect is. Over het algemeen zijn de performances in de reeks dus zeer sterk en perfect gecast. De zwakste schakel is misschien wel Winta McGrath als Campion, de “zoon” van Mother en Father, met een iets houterige acteerstijl. In het verhaal zou dit kunnen verklaard worden door zijn gebrek aan sociaal contact, maar ook tijdens de emotionele momenten mist er een meer vloeiende performance.
Raised by Wolves is een door en door sci-fi reeks, met een verhaal dat misschien minder diep is als Guzikowski gewild zou hebben. Gecombineerd met een plot dat vrij traag op gang komt, is het misschien geen reeks waar iedereen even veel plezier in gaat vinden. Maar zodra je die eerste paar afleveringen voorbij bent, en je een overzicht krijgt van de verschillende elementen waarmee het verhaal speelt, komt er uiteindelijk een intrigerend en spannend verhaal naar boven. Aan de ene kant heb je het conflict tussen religie en de androïden, en aan de andere kant een mysterieuze wereld dat nog zoveel geheimen moet prijsgeven. Uiteindelijk denk ik dat de promotie van een grote naam als Ridley Scott zelfs niet nodig was om van deze reeks een succes te maken. En met een tweede seizoen al in productie is het de hoop dat Raised by Wolves het momentum van het eerste seizoen kan verder door trekken, en dat het ons een fascinerende nieuwe wereld kan geven om een nieuw verhaal in te vertellen.
★★★1/2
Het eerste seizoen van Raised by Wolves is nu integraal te bekijken via Streamz
