Oxygen (2021) - Recensie
Normaal gezien probeer ik voor de films die ik zelf graag wil bekijken de recensies zo veel mogelijk te vermijden. Toch krijg je op sociale media altijd wel wat mee, maar voor de nieuwste film van distributeur Netflix kwam ik toch wel iets interessants tegen. Al na het zien van de trailer was Oxygen van regisseur Alexandre Aja (The Hills Have Eyes, Horns) een thriller waar ik enorm naar uitkeek, maar een bericht op twitter zorgde voor zelfs nog meer interesse. Hoewel grote publicatie gewaarschuwd werden door Netflix om twee belangrijke feiten niet in hun recensies te onthullen, werd er gewaarschuwd op twitter dat één van deze feiten in de recensie van Variety al in de tweede lijn vermeld stond. De moeite van de distributeur om bepaalde aspecten toch geheim te houden, en de waarschuwingen van anderen om er van weg te blijven, heeft mij nog meer benieuwd gemaakt naar wat deze thriller in petto heeft. Het verhaal voor de film werd geschreven door schrijfster Christie LeBlanc, en focust op een vrouw die wakker wordt in een cryogene kamer en zich niet herinnert hoe ze daar terecht is gekomen, maar een uitweg moet zien te vinden voordat ze zonder lucht komt te zitten. De hoofdrol wordt vertolkt door actrice Mélanie Laurent, bekend van Inglourious Basterds en Now You See Me.
Zoals te verwachten is bij een burried-alive thriller, is Oxygen al stressvol vanaf de eerste minuut. In een donkere ruimte, met een spannende soundtrack, en gebliep en gehijg op de achtergrond, zetten deze eerste minuten de toon voor een film die niet stilvalt voor meer dan anderhalf uur. Het plot bevat een spannende combinatie van een op te lossen mysterie, aangevuld met de stressvolle race tegen de tijd van het levend begraven te zijn. Ook al weet je dat er een grote kans bestaat dat het verhaal goed kan aflopen, is het de makers toch gelukt om een hard en stressvol verhaal te brengen waarbij je nooit zeker bent wat er geen gebeuren. Al vanaf het begin heb je dus al wel enkele theorieën in je hoofd van wat of wie ze zou kunnen zijn, en hoe ze in de situatie is belandt. Het positieve is dat je doorheen de film eigenlijk geen idee hebt waar het verhaal naartoe gaat, waardoor je nooit zeker bent van je theorie. De film vertrouwt enigszins op enkele zeer goede twists doorheen het verhaal, die ik hier natuurlijk niet uit de doeken ga doen, maar die het verrassend diepe verhaal stuk bij stuk beter maken.
Voor Alexandre Aja verbonden was aan de film, was actrice Anne Hathaway de kandidate om de hoofdrol voor de film te vertolken. Nadat Hathaway het project verliet, was het de beurt aan actrice Noomi Rapace om aan de film verbonden te zijn. Pas nadat Aja zijn schouders onder het project zette, en Rapace terugviel in de rol van Executive Producer, werd actrice Mélanie Laurent gecast in de hoofdrol. Uiteindelijk zijn qua regisseur en actrice toch de beste keuzes gemaakt. Het is zeer moeilijk om een spannende, dynamische film te maken in zo’n kleine ruimte, maar Aja maakt perfect gebruik van de ruimte en haar beperkingen in een film die zich zo goed als compleet in deze “doos” afspeelt. Regisseur en schrijfster hebben er zo beide voor gezorgd dat het concept niet te snel te saai wordt. Ook de performance van Laurent is uitmuntend, in dat ze een overtuigende acteerprestatie weet te brengen in deze kleine ruimte. Het is via haar dat ook wij als kijker deze spanning en stress zo sterk voelen.
Oxygen is met een productie doorheen 2020 misschien wel de beste “corona-film” die we tot nu toe gehad hebben. Het concept past perfect rond de beperkingen, en met voornamelijk slechts één acteur heeft het nog altijd een fantastische ervaring kunnen brengen. Oxygen is dan ook onverwacht nog vrij diep, en raakt eigenlijk nog heel dicht bij huis. Aan de hand van een fantastische opbouw doorheen verschillende twists en onthullingen, is het resultaat een film die haar plot perfect gebruikt om een intrigerend sci-fi verhaal te vertellen met een prachtig einde.
★★★★
Oxygen is nu te bekijken via Netflix
