Castlevania | Seizoen 4 (2021) - Recensie

Met reeksen als Yasuke, The Dragon Prince, of Trollhunters, en met enkele aangekochte films als The Mitchells vs. The Machines, doet streamingdienst Netflix het al enkele jaren bijzonder goed op het vlak van animatie. Met reeksen als DOTA: Dragon’s Blood en Blood of Zeus gokt het platform al enkele jaren op een specifieke stijl om wat meer bloederige verhalen te vertellen. De reeks die deze evolutie vier jaar geleden in gang zette, was de videogameadaptatie Castlevania. Met haar première in 2017 heeft het gedurende drie seizoenen het verhaal vertelt over een wereld vol vampiers en hongerige beesten, met een focus op het trio van Trevor, Sypha, en Alucard. Na vier jaar zijn we ondertussen aangekomen aan het vierde, en jammer genoeg laatste seizoen. Na de gebeurtenissen van het derde seizoen blijven Trevor en Sypha vechten tegen de beesten trouw aan Dracula, terwijl Alucard zich terug open moet stellen naar mensen. Aan de andere kant van de wereld broed Isaac dan weer op wraak, terwijl Hector zijn eigen plannen heeft. De reeks is nog altijd geschreven door Warren Ellis, met Sam Deats als regisseur van alle tien afleveringen. De cast bestaat nog altijd uit Richard Armitage als Trevor Belmont, Alejandra Reynoso als Sypha, James Callis als Alucard, Theo James als Hector, en Adetokumboh M'Cormack als Isaac.

Dit vierde seizoen van Castlevania is een goede continuatie van het voorbije seizoen, en eigenlijk de voorbije drie seizoenen in het algemeen. Naast de spectaculaire actiescènes toont de reeks al vanaf de eerste aflevering drama en intrige die het seizoen onmiddellijk in gang zet. Het zijn enerzijds de visuele elementen van de actie en de wereld in het algemeen die de reeks zo populair en succesvol hebben gemaakt, en dit zien we hier nog maar eens sterker terugkomen. Zo start de vierde aflevering met een zeer prachtig, dynamisch gevecht tussen Alucard en enkele monsters. Het is de manier waarop de unieke vaardigheden van elk personage in al haar vormen verwerkt worden in de vele vechtscenes doorheen de reeks die ervoor zorgt dat deze na de zoveelste keer allesbehalve saai worden. Maar anders dan in bijvoorbeeld een reeks als Yasuke, hangt deze actie vast aan een goede verhaalopbouw doorheen dit seizoen en de vorigen. Vooral de voorlaatste aflevering brengt beide aspecten samen in een spektakel dat alles wat de show voordien gedaan heeft overtreft. Deze aflevering is dan ook het grote einde, met de allerlaatste aflevering als manier om alles mooi af te ronden, waarbij je toch niet anders kunt dan een traantje laten.

Ondanks al het spektakel en plezier hangt er toch een zekere schaduw over dit laatste seizoen, en de reeks in het algemeen. Hoewel Netflix het nooit luidop zal zeggen, zijn de beschuldigingen van seksuele intimidatie tegen showrunner Warren Ellis één van de redenen om toch een punt te zetten achter zijn succesvolle creatie. Toevallig of niet, het zijn voornamelijk de vrouwelijke personages die de reeks, ondanks een poging om sterke, feministische personages te brengen, toch wat te kort komt. We hebben het dan voornamelijk over de groep vampier-zussen die in het derde seizoen geïntroduceerd werden. Ondanks de hoop op een sterk verhaal ver hen in het derde seizoen, zorgt het verhaal dat de focus voornamelijk op Isaac en Hector ligt, en de zussen vrij snel uit de weg geruimd worden met weinig screentime. Het resultaat in dit seizoen komt niet overeen met de opbouw in de vorige. Het is voornamelijk Carmila die met eveneens weinig tijd op het scherm plotseling de Azula-kant op gaat. Ondanks de introductie van enkele nieuwe vrouwelijke personages, lijkt het alsof ze van deze belangrijke groep sterke vrouwelijke personages snel af wilden zijn.

Als we uiteindelijk de evolutie doorheen de seizoenen bekijken, en vooral van dit laatste seizoen, is het misschien goed dat dit vierde seizoen het laatste wordt. Het verhaal in het algemeen komt voor de hoofdpersonages zowat full circle, met een afronding van het verhaal dat vier en twee seizoenen geleden gestart was. Natuurlijk zouden de filmmakers nog altijd materiaal en een showrunner kunnen vinden voor een vijfde seizoen als Netflix het zou willen, maar de manier waarop dit vierde seizoen is aangepakt, voelt aan als een waardige afsluiter. Met vier sterke seizoenen op visueel en inhoudelijk vlak is Castlevania misschien nog altijd dé beste videogameadaptatie die we tot nu toe gezien hebben.

★★★★

Het vierde seizoen van Castlevania is nu integraal te bekijken via Netflix