Nobody (2021) - Recensie

Geen enkele film heeft de laatste tien jaar op zo’n korte tijd zo’n cultureel status uitgebouwd als de Keanu Reeves actiefilm John Wick. Aan de ene kant betekende dit het begin van de renaissance van de carrière van de ster uit de jaren negentig en begin jaren tweeduizend, en hem nogmaals lanceerde tot de ultieme actieheld. Maar aan de andere kant was de film, met haar unieke en innovatieve actie-choreografie en-cinematografie, ook een doel voor vele studio’s en filmmakers om naar te streven. Plotseling wilde elke studio haar eigen John Wick, met name een succesvolle actiefilm met mogelijkheid tot een franchise, die eenzelfde stijl voor de dag wist te brengen. Plotseling was elke nieuwe actiefilm “de nieuwe John Wick”. Maar geen enkel van deze projecten had wat deze actie-franchise zo goed maakte: uniciteit en een fantastische hoofdacteur. Je maakt dan ook geen nieuwe John Wick door de film gewoon na te apen. Of gaat dat toch?

ems.ZW1zLXByZC1hc3NldHMvbW92aWVzLzRmZmYwZGM0LTkzYTktNGU1Zi05OTdiLTgzMTY1ZWFiN2U0YS5qcGc=.jpg

Een groot deel van het succes kwam door het fantastische script van schrijver Derek Kolstad, die tegelijkertijd een zeer engagerend en diep verhaal wist te vertellen binnen het actiegenre, én een intrigerende wereld wist te creëren. Op deze manier nam hij de eerste drie films onderhanden, door tegelijkertijd goede personages en verhalen uit te bouwen binnen een alsmaar groeiende wereld van huurmoordenaars. Maar nu hij de fakkel doorgeeft voor de twee volgende films, krijgen we met Nobody nu een compleet nieuwe actiefilm van de John Wick-schrijver. Maar ís het verhaal wel zo nieuw? Nobody volgt de schijnbaar onschuldige Hutch Mansell, vertolkt door Better Call Saul-acteur Bob Odenkirk, die tussenbeide komt om een vrouw te helpen die wordt lastiggevallen door een groep mannen, en daarna het doelwit wordt van een wraakzuchtige drugsbaron. Maar als je John Wick gezien hebt, gaan redelijk wat elementen echter een belletje doen rinkelen.

Beide films focussen op een voormalige huurmoordenaar op “pensioen”, die onwetend de aandacht trekt van een Russische maffiabaas, om dan vervolgens eigenhandig de strijd aan te gaan. Net als in John Wick gaat het hier om een schijnbaar onschuldig, onderschat persoon die eigenlijk een moordmachine blijkt te zijn. Hoewel de verhalen toch wel wat anders zijn, kun je niet anders dan de gelijkenissen zien in de opzet van de film. Wat Nobody wel heeft, is het verrassingseffect van het hoofdpersonage. Iedereen weet dat Keanu Reeves een fantastische actiester is, maar wie had gedacht dat de advocaat van Breaking Bad en Better Call Saul, of de vader in Little Women, zo’n fantastische en overtuigende actieheld ging zijn. Nog meer dan Reeves weet Odenkirk ons in het begin van de film te overtuigen dat hij een normale huisvader is, om dan doorheen de film mensen op de gruwelijkste manieren te vermoorden. Het choreografie is zeker niet zo vloeiend en impressionant als in John Wick, met een iets meer ruwere, en zelfs bloederigere stijl van Odenkirk. En met de inclusie van een shotgun-schietende Christopher Lloyd krijg je uiteindelijk nog een gigantisch entertainende film.

Toch staan beide films zeker niet op hetzelfde niveau, vooral als je op visueel vlak naar beide films kijkt. John Wick van regisseurs Chad Stahelski en David Leitch speelde fantastisch met licht, en dan vooral die paarse neonkleur die voor altijd met de franchise vereenzelvigd zal zijn, maar bracht de actie zelf ook heel goed en vloeiend in beeld. Nobody van regisseur Ilya Naishuller is daarentegen een veel grijzere film die visueel weinig tot de verbeelding spreekt. De actie past dan ook perfect in de film, als ruw en entertainend, maar zonder die vloeiende choreografie tussen camera en actie die John Wick zo bekend maakte. Nobody is dan ook zeker zijn eigen film, met een eigen stijl, verhaal en wereld, ook al zal het nooit echt los staan van Kolstad’s grootste film. En dit houdt de film toch zeker wat tegen, die constante gedachte en vergelijking met John Wick, net zoals ik hier automatisch ook deed. Maar Bob Odenkirk is fantastisch, en hij toont dat ook hij een actieheld kan zijn. En dat we van Nobody een sequel willen, is dan ook eigenlijk vanzelfsprekend.

★★★1/2

Nobody is nu te bekijken in de bioscoop

Vorige
Vorige

Black Widow (2021) - Recensie

Volgende
Volgende

The Conjuring: The Devil Made Me Do It (2021) - Recensie