Mulan - Recensie
Hoewel Disney nog altijd nieuwe, originele verhalen blijft produceren aan de animatie kant, is de live-action kant van de Hollywood gigant al jaren gefocust op remakes van haar oude klassiekers. De volgende die aan de beurt is, is de fantastische musical Mulan die zelfs zovele jaren geleden niet helemaal zonder controverse was. Met de dreiging van het coronavirus heeft deze zekere kaskraker haar thuis gekregen op Disney+, met een opvallend Amerikaans succes als gevolg. Nu vele maanden later is het eindelijk te beurt aan de rest van de wereld om te zien wat Disney heeft gemaakt van haar geliefd verhaal, deze keer wel zonder de bekende liedjes. De remake lag in de handen van regisseuse Niki Caro (McFarland USA, The Zookeeper’s Wife), met een screenplay van Rick Jaffa (Rise of the Planet of the Apes, Jurassic World), Amanda Silver (Rise of the Planet of the Apes, Jurassic World), Elizabeth Martin, en Lauren Hynek. Deze versie baseerd zich, naast het verhaal van de Disneyfilm, meer op het originele Chinese verhaal over deze strijdster. Net als voordien draait het verhaal rond de jonge Chinese vrouw die zichzelf vermomd als een mannelijke soldaat om haar vader te redden van de keizerlijke dienstplicht. De compleet Aziatische cast bevat enkele bekende namen, waaronder Tzi Ma (Tigertail, The Farewell), Donnie Yen (Yip Man, Rogue One), en Jet Li (Kiss of the Dragon, The Expendables).
De originele animatiefilm uit 1998 is zeker niet perfect, met vele geschiedkundige en culturele gebreken, maar die film had tenminste hart, en een degelijke boodschap. Deze boodschap was dat vrouwen kunnen wat mannen kunnen, zelfs beter, maar dat dit nog altijd niet toegelaten is. De nieuwe Mulan begint op eenzelfde pad, maar slaat dan een weg in die de impact van dit thema compleet te niet doet. Deze Mulan kan enkel meedoen met de mannen, en uiteindelijk de slechterik verslaan, omdat ze speciale krachten heeft, die niet elke vrouw heeft. Hiermee verschuift de focus van het feit dat vrouwen dit kunnen, naar enkel Mulan die het kan. Een element dat dit in de hand werkt, is het feit dat deze film effectief een slechterik heeft, in plaats van de Hunnen als collectief in de animatiefilm. In de film uit 1998 lag de focus daardoor compleet op de ervaringen en moeilijkheden van Mulan, en daardoor de uitwerking van het centrale thema enkel nog maar versterkte. In deze nieuwe film blijkt dit niet meer het belangrijkste punt, en verschuift de focus een beetje naar de meer persoonlijke strijd. Op dit vlak is Mulan eigenlijk weinig verschillend van de andere Disney remakes, of liveaction remakes van animatiefilms in het algemeen. De emotionele en diepe thema’s die er origineel in zaten, worden er uit gefilterd om een spectaculaire, moderne actiefilm te maken.
Mulan is een film die, meer dan andere Disney remakes, heel wat controverse met zich mee draagt, iets dat je, als het over de politiek van een film maken, eigenlijk niet aan de kant mag schuiven. Het is al zeker positief dat er heel wat vrouwen verantwoordelijk waren voor deze film, maar het waren weeral uitsluitend witte mensen voor een Chinees verhaal. Dit zou gewoon niet mogen, want hoe moeilijk is het om Aziatische schrijvers te vinden, zeker als je script toch geschreven wordt door vier personen. Ondanks de luiheid ervan, zijn we dit ondertussen wel gewoon van Hollywood, en blijven we gewoon voor die representatie vechten. Anderzijds heb je ook de problemen die veroorzaakt werden door de problemen met het huidige China. Vele landschapsbeelden die men gebruikte in de film, werden gemaakt in dezelfde provincie waar nog altijd duizenden Oeigoerse Moslims in concentratiekampen gestoken worden. Disney bleef eerst stil, schreef daarna een brief dat niets mis zag met hetgeen het had gedaan, maar nooit werden de daden van China ook maar veroordeeld. Hetzelfde zien we bij de steun van actrice Yifei Liu, die Mulan vertolkt, aan de Chinese overheid tijdens de brutale reactie op de vreedzame protesten in Hong Kong. Deze film draagt zoveel met zich mee dat het bijna moeilijk wordt om er niet aan te denken bij het kijken.
Ondanks alle controverse is Mulan nog wel een degelijk gemaakte film, met een cinematografie die deze epische, historische wereld zeer levendig op het scherm weet te brengen. Er zijn enkele heel mooie momenten, voornamelijk in de eerste helft van de film. Bij de soundtrack zien we echter eenzelfde patroon als bij de rest van de film naar boven komen. Disney koos voor een witte componist in de vorm van Harry Gregson-Williams, en zelfs al vindt ik hem een fantastische componist, en zijn muziek voor deze film ronduit prachtig, hadden ze toch gemakkelijk een Chinese componist kunnen zoeken. Hertzelfde met Christina Aguilera als de zangeres van het aftitelingsliedje, net als in de originele film uit 1998. Hoewel de rest van de film zich dus grotendeels afzet van de animatieklassieker, zit er in de muziek verschillende stukken van de originele soundtrack. Het is zeker plezant om ze terug te horen, voelt het nogal heel erg aan als fan service, aangezien belangrijkere elementen wel weggelaten zijn.
Mulan is een film die dus voornamelijk overschaduwd wordt door controverse. Ik weet ook dat je een film niet mag vergelijken, en moet kijken naar wat er nu voor je neus ligt, maar het origineel is zoveel beter, ondanks de gebreken, dat het moeilijk is om het niet te doen. Ik raad zeker niet af om de film te zien, daarvoor heeft het zeker nog enig entertainend gehalte, en het is goed om je eigen mening erover te vormen, maar het is jammer dat het zoveel beter had kunnen zijn.
★★1/2
Mulan is nu te zien op Disney+
