Jurassic World: Dominion (2022) - Recensie
Met Jurassic World: Dominion komt nu ook de tweede Jurassic-trilogie ten einde. Net als de eerste werd ze gekenmerkt door een fantastische eerste film, maar ook een kritisch teleurstellend vervolg. Voor dit laatste deel stond Jurassic World-regisseur en -schrijver Colin Trevorrow terug achter de camera, na een korte overname door J.A. Bayona. Dat het nog eens alles of niets was voor deze laatste film, was al te merken door te terugkeer van Sam Neill, Laura Dern, en Jeff Goldblum, de bekende cast van de originele Jurassic Park. Vier jaar na de vernietiging van Isla Nublar in Jurassic World: Fallen Kingdom, leven en jagen dinosaurussen nu samen met mensen op de wereld. Dit fragiele evenwicht zal de toekomst opnieuw vormgeven en voor eens en altijd bepalen of de mens de top-roofdieren zullen blijven op een planeet die ze nu delen met de meest angstaanjagende wezens uit de geschiedenis..
Dat het voorlopig de laatste film in de franchise is, maakt het des te jammer dat dezelfde lijn in Jurassic World: Dominion genoeg verder gezet is. Terwijl het uiteraard hartverwarmend was om deze wereld en haar personages, en dan vooral de terugkerende cast van Jurassic Park, terug te zien, is ook deze film wat overvol en gerushed. Met te veel geforceerde verhaallijnen in een wereld die op zich al interessant is, heeft Dominion genoeg materiaal om een miniserie mee te vullen. Enerzijds is er het wat overbodige verhaal rond Maisie, een kloon van haar moeder die het verhaal binnen kwam in Fallen Kingdom, en anderzijds moeten ook de oude personages het verhaal terug binnen gebracht worden, en moet er een nieuwe organisatie én nieuwe personages geïntroduceerd worden. De grotere complexiteit leidt allemaal wat af van de dinosauriërs zelf, toch wel de kern van deze franchise. Dominion voelt dan ook een beetje aan als een wat standaard actiefilm in een wereld waar toevallig dinosauriërs bestaan.
Toch is Jurassic World: Dominion volgens mij geen complete ramp, voornamelijk omwille van haar personages en de fascinerende wereld. Owen blijft Chris Pratt’s beste personage, maar het is Bryce Dallas Howard’s Claire die doorheen de films het beste personage is gebleken. De verandering die zij heeft ondergaan doorheen de drie films, van workaholic naar trouwe moeder, was fantastisch om mee te maken. Misschien wel het beste aspect van de film en het plezantste, was om Sam Neill en Laura Dern opnieuw te zien. Op een bepaalde manier maken zij elke film automatisch beter. Daartegenover heb je de nieuwe slechterik vertolkt door Campbell Scott, een Tim Cook-achtige figuur en misschien wel een van de meest realistische slechteriken in jaren. Maar je ziet al het probleem: veel terugkerende personages, waarvan ik het merendeel nog niet heb vernoemd, én ook nog eens vele nieuwe. Dat de fantastische nieuwe personages vertolkt door DeWanda Wise en Mamoudou Athie dan wat op de achtergrond verdwijnen, is verdomd jammer.
Voor de fans en de occasionele bioscoopganger is er genoeg aanwezig voor een twee uur durend actiespektakel, maar de kritische kijker gaat wat op de honger blijven zitten. Het lijkt stilaan tijd voor vers bloed en nieuwe ideeën in de JURASSIC-franchise.
★★★
Jurassic World: Dominion is nu te bekijken in de bioscoop
