Elizabeth: A Portrait in Part(s) (2022) - Recensie
Voor het Britse koningshuis betekent 2022 de zeventigste verjaardag van Queen Elizabeth II op de troon, een jubileum die doorheen het Verenigd Koninkrijk op verschillende manieren onthaald wordt. Natuurlijk gaat een dergelijke mijlpaal gaat niet voorbij zonder de productie van een biografische film of documentaire. De voorbije jaren heeft bijvoorbeeld The Crown al enorm werk verricht om de Britse kroon terug in de media te brengen, op een goede én slechte manier. De nieuwste film gemaakt rond de koningin, is Elizabeth: A Portrait in Part(s), een wat atypische documentaire van de hand van de recent overleden Notting Hill-regisseur Roger Michell. Zoals de naam al aangeeft is het een documentaire over het leven van Queen Elizabeth II, maar het speciale aan de film is dat het niet op de typische, chronologische manier door het leven van de koningin wandelt. Aan de hand van specifieke hoofdstukken probeert Michell echter een beeld te vormen over het leven van Elizabeth en de grote gebeurtenissen die haar regeerperiode bepaald hebben, maar ook de relatie met het publiek die deze periode getypeerd hebben.
Michell vertelt zijn verhaal voornamelijk aan de hand van muziek en archiefmateriaal. Dit betekent dus geen interviews of voice-over, elementen die je meestal wel vindt in documentaires. En uiteindelijk is dit de beste keuze die Michell voor deze film had kunnen maken. Je wilt natuurlijk niet dat deze film gewoon op de hoop belandt met alle andere ordinaire biografische documentaires. Elizabeth: A Portrait in Part(s) is uiteindelijk wat de titel zegt: een portret, of zelfs een geavanceerde collage, voornamelijk door de ogen van de media over hun wereldberoemd staatshoofd. Dit betekent ook dat iedereen die bijvoorbeeld The Crown heeft gezien of een andere documentaire over Elizabeth, hier niets nieuws te horen krijgt. De film bevat voornamelijk een plezant staaltje editing van archiefbeelden en muziek. Je springt heen en weer door tien verschillende decennia, in de hoop een draad te vinden doorheen deze stormloop aan archiefbeelden. Het interessantste hieraan is dan ook niet direct de Queen zelf, maar wel haar relatie met de media en het publiek, én vooral de relatie van het publiek met haar. Laat ons zeggen een perfecte terugblik voor het Verenigd Koninkrijk op een zeventig jarige relatie met het Britse koningshuis. En deze hele ervaring wordt uiteindelijk bijgestaan door een indrukwekkende muziek-playlist die, net als de archiefbeelden, veelvuldig springt doorheen genre en tijd. Ben je dus opzoek naar een laagdrempelige, niet-al-te-zware documentaire om anderhalf uur de tijd mee te doden? Dan is Elizabeth: A Portrait in Part(s) een perfecte keuze.
★★★
Elizabeth: A Portrait in Part(s) is nu te bekijken in de bioscoop
