Jupiter’s Legacy | Seizoen 1 - Recensie

We zijn nauwelijks hersteld van de achtbaan die Amazon Prime Video’s Invincible adaptatie was, en we krijgen al een nieuwe streamingdienst die komt met een superhelden stripboek-adaptatie. In 2017 schafte Netflix zich het stripboekbedrijf Millarworld aan, het merk opgericht door de Schotse schrijver Mark Millar om zijn eigen stripboeken uit te brengen. Bekende titels van Millar zijn onder andere Wanted, Kick-Ass, en Kingsman: Secret Service, die alle drie al geadapteerd zijn de voorbije tien à twintig jaar. Sinds de aanwinst is Netflix samen met Millar bezig om adaptaties te ontwikkelen voor verschillende van zijn andere bekende titels. Jupiter’s Legacy is de eerste titel die nu mag verschijnen op de streamingdienst. De reeks vertelt het verhaal van de eerste generatie superhelden die de wereld bijna een eeuw lang veilig heeft gehouden. Nu moeten hun kinderen hun erfenis waarmaken in een episch drama dat decennia overspant en de dynamiek van familie, macht en loyaliteit navigeert. De adaptatie komt van schrijvers Julia Cooperman, Steven S. DeKnight, en Henry G.M. Jones, gebaseerd op de comics van Mark Millar en Frank Quitely. Regisseurs Charlotte Brändström, Christopher J. Byrne, Steven S. DeKnight, en Marc Jobst namen elk twee afleveringen voor hun rekening. De hoofdpersonages worden vertolkt door onder andere Josh Duhamel, Ben Daniels, Leslie Bibb, Adrew Horton, en Elena Kampouris.

Jupiter’s Legacy is na acht entertainende afleveringen voornamelijk een goede introductie voor een veel groter verhaal, waarbij de opbouw naar die ene belangrijke gebeurtenis het belangrijkste is. Voor het verhaal geeft dat genoeg tijd om de verschillende personages wat dieper te leren kennen, maar uiteindelijk gebeurt er dan ook niet zoveel. Ben je net zoals mij gefascineerd door superhelden uit een ander tijdperk, dan heb je geluk met Jupiter’s Legacy, maar ook daarbij moet je wat geduld hebben. Druppelsgewijs krijgen we informatie over hun oorsprong en hun leven in de jaren twintig, met pas in de laatste aflevering het hoogtepunt. Dat vele personage doorheen de afleveringen maar zitten te praten over de “oorsprong” en wij nog altijd niets weten, zorgt wel voor enige frustratie. We zien ook dat verschillende verhaallijnen doorheen de reeks geen conclusie krijgen aan het einde van het seizoen. Al deze elementen wijzen naar één specifieke, niet al te slimme houding.

Series kunnen traag zijn en zelfs al een bevestigd tweede seizoen hebben, maar nog altijd de meeste verhaallijnen goed afronden aan het einde van het seizoen, én hinten naar het tweede seizoen. Jupiter’s Legacy is blijkbaar enkel gefocust op dat tweede seizoen, en laat vele zaken wijd open staan. Natuurlijk is dit te vergelijken met een reeks als Lupin, die ook eindigde op cliffhangers, met een focus op een tweede deel. Maar zelfs Lupin ronde de meeste van haar verhaallijnen af, én beloofde ons het tweede deel binnen de komende maanden. Met het tweede seizoen waarschijnlijk pas over een jaar, verliezen ze al dat momentum van de verschillende verhaallijnen, en is het nog maar te zien of ze dat terug kunnen opnemen in het vervolg.

De realistische aanpak is tegenwoordig zeer populair, en ook Jupiter’s Legacy probeert hiermee te spelen. Nu, persoonlijk heb ik de comics niet gelezen, en dus kan ik de vergelijking moeilijk maken, maar de reeks focust sterk op de morele code achter krachten om niet te doden. Maar uiteindelijk gaat het ook over hoe moeilijk het is voor de jongere helden om te kunnen opleven tegen deze standaarden. Vooral Josh Duhamel’s Utopian blijft maar doorzagen over de Code, dat je het uiteindelijk als kijker bijna eens bent met de jongeren dat het tijd is voor verandering. Toch weten we niet eens of dat de bedoeling was? Zo niet, heeft de reeks grondig gefaald. Met de meer “realistische” insteek komt ook meer bloed en seks, maar geen van beide gaat echt extreem. Qua bloed is het geen Invincible, en een Game of Thrones-achtige reeks mag je ook niet verwachten. Het zijn uiteindelijk de acteerprestaties die de show reden, door ons toch enigszins te overtuigen van het verhaal dat ze vertellen.

De productie van de show is nochtans fantastisch, hoewel er één element is dat mij compleet uit de show haalde, en dat is de verouderingsmake-up. De logische keuze is om effectief oudere acteurs te casten voor de oudere versies van deze personages, maar natuurlijk wil Netflix de bekende gezichten in beide versies. Je zou zelfs kunnen zeggen dat de oudere versies er ook sterk en gespierd moeten uit zien, maar ook dat is geen probleem. Uiteindelijk heeft deze make-up niet echt het effect dat het zou moeten hebben, en dat met nochtans sterke performances van de cast. En dat is eigenlijk een goede beschrijving van de show is zijn geheel. Jupiter’s Legacy is bij momenten plezant en vol actie, met interessante flashbacks, maar uiteindelijk heeft het niet het effect of de diepte dat het zou moeten hebben. De hoop is dat met het hoogstwaarschijnlijke tweede seizoen veel van deze problemen opgelost zullen worden. Maar voor nu is Jupiter’s Legacy voornamelijk entertainment, en niet direct iets meer.

★★★

Het eerste seizoen van Jupiter’s Legacy is nu integraal te bekijken via Netflix