Dear Comrades! (2020) - Recensie

Een groot land waar ik qua filmografie eigenlijk nog nooit veel van gezien heb, moet wel Rusland zijn. Met Dear Comrades!, de Russische inzending voor de voorbije Academy Awards, hoop ik daar wat verandering in te brengen. De film van Andrey Konchalovskiy, die hij schreef samen met Elena Kiseleva, draait rond een staking nadat de communistische regering in 1962 de voedselprijzen verhoogt en het daaropvolgende bloedbad. De hoofdrol is weggelegd voor zijn vrouw Yuliya Vysotskaya, die in bijna al zijn films meespeelt, en in Dear Comrades! de rol van een partijactiviste vertolkt wiens dochter verdwijnt door de protesten en het bloedbad.

Wat het verhaal interessant maakt, is de invalshoek via een toegewijde partijactiviste. Via een heel persoonlijk verhaal, wordt de blinde toewijding tot de staat in vraag gesteld. Dear Comrades! toont een mengeling van de militaire dictatuur in de zogezegde "socialistische staat" en de compleet waardeloze plaatselijke leiding. Het is een pakkend verhaal dat de generationele verschillen perfect in beeld brengt, maar ondanks het zware verhaal is de film niet direct emotioneel. De achtbaan van emoties die Vysotskaya’s Lyuda doorstaat doorheen de film, mist het toch die harde impact op de emotionele momenten, misschien juist omdat er toch iets mist qua soundtrack. Als iemand die doorheen films nog weinig heeft gezien over de Soviet-periode, was het vooral interessant om deze politieke elementen, die ze zelf niet aan de buitenwereld wilden tonen, op een groot scherm te zien. Het dan ook een fantastische keuze om een kleiner beeld en zwart-wit te gebruiken. Zonder weg te nemen van het verhaal zelf, krijg je op deze manier verrassend nog meer het gevoel van echt in dit verhaal te zitten, alsof het echt een film uit de oude doos is. Dear Comrades! is met een sterk verhaal, ondanks het gebrek aan emotionele connectie, dan toch zeker de moeite waard.

★★★1/2

Dear Comrades! is nu te bekijken in de bioscoop