C’mon C’mon (2021) - Recensie

C'mon C'mon is niet het type van film dat je zou verwachten van studio A24, die normaalgezien zo bekend staan om hun fantastische, bloedstollende horror/thrillers. Van regisseur en schrijver Mike Mills krijg je echter een prachtig, emotionele zwart-wit film over de relatie tussen een jongen en zijn nonkel. Het prachtige verhaal draait rond het personage van Joaquin Phoenix, die een radiopresentator speelt die voor zijn nieuwste opdracht jongeren interviewt over hoe zij de toekomst zien. Wanneer hij plotseling moet zorgen voor de zoon van zijn zus, wordt hij voor het eerst zelf geconfronteerd met verantwoordelijkheid en vele harde vragen. Acteur Woody Norman vertolkt de rol van Jesse langs Phoenix’ Johnny, met daarnaast in de cast ook nog Gaby Hoffmann en Scoot McNairy.

De film geeft ons een fantastische dynamiek die ons openstelt voor de diepere vragen in het leven, en de vooral de openheid van de jonge geest. C'mon C'mon exploreert het uiten van gevoelens, en het belang van een band en een connectie. In de eerste helft van de film weet je misschien niet goed wat je ervan moet verwachten, maar ik verzeker dat je op het einde wel wat traantjes zult gelaten hebben. Mills maakt er een vrij poëtisch verhaal van, met enkele prachtige boekpassage strategisch geplaatst doorheen de film. Zelfs de interviews met jongeren die we doorheen de film te zien krijgen, zijn effectieve interviews die ze afgenomen hebben voor de film, en daardoor de hele boodschap zoveel krachtiger maakt. Daarnaast krijgen we een fantastische Phoenix te zien, die zich en de toekomst misschien beter focus op dit type rollen dan bijvoorbeeld een Joker, en ook een sterke chemie heeft met zijn jonge tegenspeler Woody Norman. C'mon C'mon is een blij en hoopvolle prent, die zeker nog hoge toppen gaat scheren in het Award-seizoen.

★★★★