Candyman (2021) - Recensie

Het is misschien vrij cliché, maar als je naar de filmtitels van dit jaar, en bij uitbreiding de voorbije twee jaar, zou kijken, waan je je bijna in de jaren tachtig of negentig. Dus het verbaasd niet dat na 29 jaar Universal met een sequel van de cultklassieker Candyman komt. De originele film uit 1992 gaf ons echter de fenomenale Tony Todd, een casting die moeilijk te evenaren is. Niemand beter om deze opdracht aan te pakken dan Jordan Peele, die als producent samen met Win Rosenfeld en regisseuse Nia DaCosta het script voor de sequel schreef. De film speelt zich af tien jaar nadat de laatste Cabrini torens werden afgebroken in Chicago, waar Anthony en zijn partner nu wonen in een loft in het gegentrificeerde Cabrini. Na een toevallige ontmoeting ontmaskert Anthony het ware verhaal achter Candyman, waarna hij deze macabere details in zijn studio gebruiken als vers materiaal voor schilderijen, maar onbewust een deur opent naar een complex verleden dat zijn eigen geestelijke gezondheid ontrafelt. De hoofdrollen worden vertolkt door Yahya Abdul-Mateen II (Aquaman) en Teyonah Parris (Wandavision), met eveneens de fantastische Colman Domingo.

Candyman is de "spirituele sequel" op de gelijknamige horrorfilm uit 1992, die het verhaal met een heuse update naar het heden brengt. De film van regisseuse en schrijfster Nia DaCosta en producent Jordan Peele zet de zwarte gemeenschap eindelijk op de voorgrond, nadat het origineel hen eerder gebruikt had als een toneel om het verhaal van witte mensen te vertellen. De thema's zijn dan ook een stuk relevanter, met onder andere gentrificatie en de onderdrukking
door de witte overheid. Maar zoals bij veel horrorfilms en -series van deze tijd komt daar een grote hoeveelheid “black victimization exploitation” bij kijken, die in CANDYMAN enigszins uitgebalanceerd door een grote aanwezigheid van wraak. Toch overheerst een zekere verwarring voor een groot deel van de film, doordat de update van de originele mythe pas vrij laat uit de doeken gedaan wordt. Maar een fantastische regie van Nia DaCosta, met onder andere prachtige stukjes schaduwtoneel, zorgt voor een ijzingwekkende film. Gooi daarbij de sterke performances van Teyonah Parris, en vooral Yahya Abdul-Mateen II, en je krijgt een ervaring die toch nog de moeite waard is.

★★★1/2

Candyman is nu te bekijken in de bioscoop