Babyteeth - Recensie
Een van de films die de maand oktober in de Belgische zalen mag inleiden, is het Australische project Babyteeth van regisseuse Shannon Murphy (Killing Eve). Na in 2019 de ronde van de festivals te hebben gedaan, met enkele awards als gevolg, is het drama eindelijk in ons land geraakt. Het verhaal draait rond Milla, een zeer zieke tiener, die verliefd wordt op eend rugsdealer, de ergste nachtmerrie van haar ouders. Het scenario van de film werd geschreven door schrijfster Rita Kalnejais, gebaseerd op haar toneelstuk van dezelfde naam. De hoofdrol is weggelegd voor Eliza Scanlen, die het hiervoor al te zien was in Little Women en The Devil All The Time. Naast haar zijn in de film bekende namen als Ben Mendelsohn (Rogue One, Ready Player One), en Essie Davis (The Babadook, True History of the Kelly Gang).
Films over mensen met terminale ziekten, en de manier waarmee ze hiermee omgaan, zijn zeker niet nieuw in de brede filmwereld. Babyteeth focust hier op de rebellie tegen de ziekte, de zoektocht naar een manier om enigszins normaal te zijn, en weg te komen van die ziekte die het leven domineert. Het speciale aan dit specifiek verhaal is de tiener als hoofdpersonage, en de dynamiek dat dit teweegbrengt binnen haar familie, en dan vooral ook de manier waarop de ouders uiteindelijk hiermee omgaan. Een belangrijke positie in heel deze dynamiek is weggelegd voor de “slechterik”, de drugsdealer. Terwijl in de gewoonlijke films rond dit thema dit personage wordt gebruikt door het script in functie van het hoofdpersonage, krijgt ook hij hier een hele rol die de film naar een hoger niveau tilt. Dit maakt het toch wel een positief verhaal enerzijds over een familie, met hun ups en downs, maar dus uiteindelijk ook over vooroordelen.
Met een toneelstuk als basis voor de film, werd er ook sterk gewerkt met momenten en scenes. Dit wordt vertaald door middel van een verdeling in hoofdstukken met bijhorende titels. De film had dit niet direct nodig, het verhaal was duidelijk genoeg zonder, maar het geeft een heel extra dimensie. Het werkt als een aftelklok, en niet direct voor de ziekte, maar wel voor de leuke of opvallende momenten. Hiermee verdwijnt de ziekte zelfs een beetje op de achtergrond, en komt de persoon en haar ervaringen als tiener naar voren. Om dit zo goed te doen slagen, zit Babyteeth dan ook vol fantastische performances. Geen enkele van deze personages is perfect, wat dit verhaal juist zo krachtig maakt. En toch vinden ze samen, ondanks alles, een weg door deze ziekte.
Babyteeth is een zeer aangrijpend en krachtig verhaal, dat je uiteindelijk toch wel hard weet te raken. Ziekteverhalen zijn altijd zwaar, maar de ruwe emotie van de tiener binnen een familiale context, geeft een heel nieuwe dimensie. Een groot applaus is dan ook gericht naar de acteurs die precies echt alles in deze rollen hebben gesmeten. Visueel en cinematografisch heeft de film echter weinig revolutionairs aan te bieden, maar het is toch wel een verdomd mooie film. Voor liefhebbers van het wat zwaardere werk, is Babyteeth dan ook een grote aanrader.
★★★★
Babyteeth is nu te zien in de bioscoop
Covid-19 regeert nog altijd de wereld, dus ook in de bioscoop moet men nog altijd voorzichtig zijn. Draag altijd een masker, ook tijdens de film, en hou voldoende afstand voor, tijdens, en na de voorstelling. Op deze manier kunnen we blijven genieten van onze favoriete films.
