Arlo the Alligator Boy (2021) - Recensie

Als studio en streamingdienst heeft Netflix de voorbije jaren vrij veel succes gehad met haar animatiefilms, met onder andere enkele Oscarnominaties. Klaus was een verrassende, maar geniale film in 2D die uiteindelijk haar een Oscarnominatie verdiende, The Willoughby’s was nog wel plezant, en ook dit jaar heeft de streamingdienst met het fantastische Over The Moon terug een kans op Oscar-winst. Met elk nieuw project is het terug wachten of Netflix terug een nieuw succes in handen heeft. Van Netflix Animation is Arlo the Alligator Boy de nieuwste animatiefilm voor de streamingdienst. Het project van regisseur en schrijver Ryan Crego, samen met schrijver Clay Senechal, draait rond een jonge mensachtige alligator die reist naar de grote stad in de hoop om met zijn vervreemde vader te herenigen, en onderweg een kleurrijke cast van personages ontmoet. De stem van Arlo werd ingesproken door nieuwkomer Michael J. Woodard, met onder andere rollen voor Flea en Jonathan Van Ness.

EtVSZUcUYAINDc7.jpeg

Arlo the Alligator Boy is een visueel zeer mooie film, maar heeft toch enkele problemen die het ervan weerhoudt van echt goed te zijn. Zo is de film indertijd bijvoorbeeld goedgekeurd samen met I [Heart] Arlo, een reeks van twintig afleveringen die ook nog in 2021 op Netflix te zien zal zijn. Dit betekent dat deze film wat als een prequel werkt voor de opkomende reeks, en dat is te merken. Soms worden er scenes toegevoegd die eigenlijk compleet geen nut hebben voor het verloop van het verhaal. Zo heeft de bevrijding van Bradley Aloysius compleet geen nut, aangezien de scene zelf heel snel gedaan is en het personage voor de rest van het verhaal gewoon wat rondloopt en commentaar geeft. Het zijn elementen als dit die meer de bedoeling hebben om de reeks in te leiden, en daardoor de kwaliteit van de film naar beneden trekken. Anderzijds bevat Arlo the Alligator Boy ook een zeer simpel verhaal dat exact verloopt zoals je verwacht. De ontmoetingen met de andere personages zijn daardoor niet per se speciaal, en de hereniging met de vader en uiteindelijke twist waren ook wel te verwachten.

De gebroken structuur gaat verder bij het muzikale aspect van Arlo the Alligator Boy. De film begint goed, met een mooie opening die overloopt in het eerste musicalnummer, en die ook visueel bijzonder prachtig en kleurrijk is. Maar hoe meer de film vordert beginnen de muzikale nummers de film eerder te onderbreken dan aan te vullen. Apart zijn deze muzikale nummer echter zeer betekenisvol qua inhoud, en visueel en muzikaal prachtig uitgevoerd. Maar samen met de onnodige elementen die wijzen naar de sequel-reeks, onderbreken ze juist het verhaal met deze zeer uitgebreide en visueel-spectaculaire zangnummers die in contrast staat met de iets soberdere stijl van de rest van de film. Uiteindelijk vloeit het te weinig in elkaar over, is de film misschien niet coherent genoeg, wat het wat moeilijker maakt om de film als kijker te blijven volgen. Daar aan gekoppeld is er de bijna onuitputtelijke bron aan vreugde en positiviteit van Arlo, die na een tijdje wat vermoeiend begint te worden. Arlo the Alligator Boy probeert zoveel, met een vrij inclusieve cast, personages, en verhaalelementen, maar de ophoping wordt de film uiteindelijk te veel, met verschillende grappige of inclusieve momenten die niet per se werken.

p19677863_i_h8_aa.jpg

Visueel ziet Arlo the Alligator Boy er fantastisch uit, met prachtige 2D animatie die tegelijkertijd die statische simpliciteit heeft maar ook dynamisch is. Op verhalend vlak heeft het simpel verhaal potentieel, maar wordt het overdonderd door te veel extraatjes. Met de kennis dat er een vervolgreeks in de maak is, kan ik niet anders denken dat Arlo the Alligator Boy er wat te vroeg is gekomen. Was het niet beter om eerst de reeks te brengen met kortere afleveringen om de personages rustig te introduceren, met misschien één muzikaal nummer per aflevering? Op die manier kunnen we als de film komt, de inhoud meer appreciëren. Nu krijg je een overweldigend werk dat niet helemaal weet te overtuigen, en dat er misschien voor gaat zorgen dat minder mensen de opkomende reeks gaan willen bekijken.

★★1/2

Arlo the Alligator Boy is nu te bekijken via Netflix

Vorige
Vorige

Host (2021) - Recensie

Volgende
Volgende

Palm Springs (2021) - Recensie