Archive (2020) - Recensie

Verhalen over mensen die God willen spelen zijn niet nieuw. Het creëren van leven heeft voor de mens altijd al op de verbeelding gewerkt. Het bekendste voorbeeld is misschien wel Marry Shelley’s verhaal rond het monster van Frankenstein dat al heel vroeg verfilmd werd in Hollywood. Doorheen de jaren is het uitgegroeid tot een van de meest bekende verhalen en figuren ter wereld, en was op zijn beurt inspiratie voor een heel nieuwe golf van films en verhalen. De afgelopen decennia begon technologie steeds meer een rol te spelen, met als hoogtepunt de succesvolle, fenomenale film Ex Machina van regisseur en schrijver Alex Garland. Het verhaal waarin een wetenschapper een levensechte androïde fabriceerde die zich uiteindelijk tegen hem keerde, was een directe hit en uiteindelijk zelf ook een inspiratiebron voor anderen. Het resultaat van deze inspiratie zien we in een films als Archive van regisseur en schrijver Gavin Rothery. In de film werkt ingenieur George Almore aan een menselijk gelijkwaardige AI. Zijn laatste prototype is bijna klaar, maar deze gevoelige fase is ook de meest riskante omdat hij een doel heeft dat koste wat kost verborgen moet blijven. De hoofdrol in de film wordt vertolkt door Divergent-acteur Theo James.

archive_2020_still.jpg

Net als in Ex Machina gaat het hier over een ingenieur die leven wil creëren met technologie, maar wiens plan uiteindelijk niet verloopt zoals hij had gedacht omwille van persoonlijke tekortkomingen en arrogantie. Beide films voelen zo wat aan als een moderne versie van het Frankenstein verhaal van Marry Shelley. Ten opzichte van Ex Machina is Archive wel geen even groot succes. Beide films spelen op de spanning gecreëerd door een verhaal dat zich afspeelt in de beperkte ruimte van een huis. Archive is een klein beetje meer open naar de wereld rondom, en verliest daardoor wat van de spanning die het had kunnen hebben. De film bevat vooral enkele overbodige verhaallijnen die afleiden van de relatie met de robots, en de spanning daardoor breekt. In plaats van een bijna een op een relatie, komen er meer personages in het verhaal die niets bijleveren en uiteindelijk de film enkel maar volsteken met overbodige informatie. Wat Ex Machina al toonde is dat al deze extra informatie, die zogezegd een wereld rond het verhaal moet opbouwen, totaal niet nodig is.

Archive is voornamelijk een verhaal over jaloezie en blinde ambitie. In de film heeft George al verschillende versies van zijn androïde gefabriceerd, de een al beter dan de ander, en die hij behandeld als zussen. Maar met gewaarwording komt ook gevaar, zeker omdat George niet de beste “vader” is voor zijn “kinderen”. Jaloezie tussen de robots voor de relatie met George maakt hen echter niet de slechteriken in dit verhaal, maar eerder slachtoffer van iemand die leven creëert waar hij uiteindelijk niet meer om geeft. Het is deze spanning binnen het huishouden die voor een groot deel van de film zorgt voor een goed verhaal, maar zoals in elke thriller moet de twist nog komen. Hoewel in andere films de twist de film beter maakt, verknoeid het in Archive al de spanning en verhaal die het tot dan toe heeft opgebouwd. Voor een groot deel van de film zie je het niet aankomen, maar na een scene op het einde van de film weet je exact wat de filmmakers gaan doen. Het is een goedkope twist die zorgt voor een kort omg-gevoel, gevolgd door de realisatie dat de hele opbouw van de film met de jaloezie en conflict allemaal voor niets was.

archive_2020_bg.jpg

Archive is zeker geen slecht geproduceerde film. De cinematografie ziet er goed uit, net als de sets en de CG, maar anders dan Ex Machina weet het deze niet te gebruiken om bij te dragen tot de spanning. Vooral de cinematografie had de isolatie en jaloezie van de film beter kunnen verbeelden. Als je de film van Alex Garland gezien hebt, krijg je bij momenteel duidelijk een déjà-vu, maar de film is alles behalve even goed als haar inspiratiebron. Hoewel de spanning er dus niet helemaal inzit en de twist op het einde alles wat ruïneert, is de film toch nog deels entertainend. Het bevat nog altijd die kritiek op het spelen van God, en doet ons ook nadenken over de behandeling van levensechte androïden, wat de film op momenten nog wel de moeite waard maakt. Oscars gaat Archive niet winnen, maar het is zeker niet slecht voor een zondagnamiddag.

★★★

Archive is nu te bekijken via Streamz+

Vorige
Vorige

Smokey and the Bandit (1977) - Recensie

Volgende
Volgende

Army of the Dead (2021) - Recensie