Animation Nations - Kortfilmfestival Leuven
Wat doorheen mijn recensies duidelijk is geworden, is dat animatie zeker geen genre is, maar eerder een medium. Animatiefilms zijn niet enkel bedoelt voor kinderen, zoals wel vaker gedacht wordt, maar kunnen een hele weelde aan verhalen vertellen, zover de fantasie strekt. Waar dit maar al te goed duidelijk wordt, is bij een evenement zoals het Kortfilmfestival Leuven waar animatiefilm van verschillende genres naast elkaar bekeken kunnen worden. In de twee compilaties onder het spandoek van Animation Nations, samengesteld voor het Kortfilmfestival Leuven, staat uiteraard het medium centraal, en niet specifiek een bepaald genre, iets dat snel duidelijk wordt bij het bekijken van de twee filmreeksen.
Physique de le tristesse van Theodore Ushev
De eerste van twee compilaties bevat een meer diverse groep kortfilms, enerzijds in stijl maar ook in genre. De eerste twee film pakken al direct enkele zware thema’s aan. Music and Clowns gebruikt een eerder ruwe stijl om het zwaar thema van het zorgen voor een kind met een beperking op een lichte manier in beeld te brengen. Daartegenover staat Physique de la Tristese, met zeventwintig minuten de langste kortfilm, die een heel zwaar verhaal verteld over de triestheid van het leven, met een zeer schilderlijke stijl. Het verhaal en de animatiestijl zijn allebei wel heel druk, wat de kijkervaring niet ten goede komt. De rest van de compilatie gaat een lichtere kant op. Service aprés vie en Happy Easter zijn allebei grappige, creatieve verhalen met een meer commerciële, schonere stijl. De vreemde eend in deze reeks is zeker Little Miss Fate, een Zwitserse kortfilm van acht minuten, met een surrealistische stijl en verhaal dat net per se grappig of zwaar is, gewoon raar. The Other Me is terug een lichter en interessant verhaal rond de grijsheid van eentonig kantoorwerk, met een mooie, kleurrijke stijl. Een verhaal dat ook meer voor kinderen bedoelt is, is Warum Schnecken Keine Beine Haben. Het heeft een zeer plezant verhaal, met een expressieve stijl die doet denken aan een kinderboek. O28 heeft dan weer een meer gedetailleerde 3D stijl, vergelijkbaar met Disney, met een plezant maar stresserend verhaal. De laatste film uit deze reeks, How Countries Fight Their Wars, is de kortste, maar misschien wel de grappigste. Ondanks de vele stereotypen weet het het oorlogsvoeren toch wel belachelijk te maken.
Sad Beauty van Arjan Brentjes
De tweede compilatiereeks is over het algemeen een beetje lichter qua thematiek en genre, met nog altijd een grote variatie aan stijlen. The Lonely Orbit bijt de spits af met een apart verhaal in een vrij gestileerde stijl. Thematisch heeft Sad Beauty meer te geven, met een relevant, droevig verhaal over een pandemie dat dezer dagen zelfs nog wat relevanter is geworden. De aparte animatiestijl past bij het thema. Wandaland heeft een even intrigerend verhaal, met een meer statische animatie. Mr. Practical is dan weer een raar verhaal, met een parate animatiestijl, dat misschien wat te lang duurt. De enige Belgische kortfilm is het prachtige Traces, met een zeer dynamische, gestileerde stijl die wat doet denken aan penseelstreken. Het fantastische verhaal maakt gebruik van een aparte, onverstaanbare taal, maar weet nog altijd een hele dosis emotie te brengen. Betty is dan weer de vreemde eend uit deze compilatie, met een verrassende emotionele film. Deze versie van de film wordt echter bijgestaan door commentaar van de regisseur, maar dit zorgt ervoor dat de impact ervan wat verloren gaat. Toch voel je nog altijd de schoonheid van deze kubistische film. The Alien Nightmare is daarentegen een stukje spannende 3D animatie. De prijs voor de meest arbeidsintensieve kortfilm zou zeker gaan naar Heatwave, een film die kleianimatie gebruikt om een zeer dynamisch verhaal te vertellen. De energie spat van het scherm in dit nog wel grappig verhaaltje. De laatste film is Floaters, een gedetailleerd maar vrij statische film die niet zo heel veel te bieden heeft in haar speeltijd van vier minuten.
Traces van Hugo Frassetto en Sophie Tavert Macian
Met deze twee compilatiereeksen weet het Kortfilmfestival werkelijk een heel brede selectie van stijlen, genres, en thema’s aan te bieden binnen het animatiemedium. Net als bij live-action films kan het verhaal een film goed of slecht maken, maar ook een filmstijl. Niet elke film uit deze twee compilaties weet beiden te combineren, maar als dit lukt krijg je een fantastisch eindresultaat. Uit de twee lijsten kan ik vier kortfilms halen die mij het meest konden overtuigen. Uit de eerste compilatie zijn dit Happy Easter, voor haar hilarisch verhaal en prachtige animatie, en The Other Me, met een aparte stijl maar ook een zeer betekenisvol verhaal. In de tweede compilatie zou ik Sad Beauty, omwille waar pakkend en relevant verhaal, en Traces, voor haar prachtige animatie en prachtig verhaal, kunnen aanduiden. Als fan van het medium zijn deze twee reeksen zeker de moeite, maar ook wel als liefhebber van een goed verhaal.
★★★1/2
Animation Nations is nog tot 12 december te bekijken op kortfilmfestival.be
