Away (S1) - Recensie

Iedereen heeft wel een filmgenre waar je echt niet aan kunt weerstaan, en voor mij is dat zeker het ruimte-genre. Zodra men de aarde verlaat en er ruimteschepen van pas komen, sta ik present. Dus wees maar zeker dat ik er als de kippen bij was voor deze nieuwe serie op Netflix, met als grootste boegbeeld Hilary Swank (Million Dollar Baby, P.S. I Love You). De serie werd gecreëerd door Andrew Hinderaker (Penny Dreadful), en handelt rond een Amerikaanse astronaute die worstelt met het achterlaten van haar man en dochter om met een internationale bemanning voor de eerste keer voet op Mars te zetten. Het is zeker niet de eerste sci-fi/ruimte serie uitgebracht door Netflix, denk maar aan Lost in Space, Nightflyers, of Another Life, of zelfs de eerste serie over Mars, maar mij hoor je dus niet klagen.

MV5BZWM0MDRjMjctMDViZi00NzNiLTkxY2ItZjAzZmQzMzI2ODZiXkEyXkFqcGdeQXVyODk4OTc3MTY@._V1_SY1000_SX1500_AL_.jpg

Het eerste dat je opvalt bij Away, is dat de serie zeker niet uniek is. Vele typische elementen van het genre zijn duidelijk aanwezig, en aspecten die de serie op het eerste zicht uniek doen lijken, zijn het niet per se. De serie paradeert vooral met haar vrouwelijke commandant, en gelukkig beginnen we dit meer en meer te zien in science-fiction. Another Life was ook al een serie die de focus legde op een vrouwelijke leidingsfiguur. Qua verhaalstructuur is de serie vrij voorspelbaar. Het gaat hier om een vrij realistisch verhaal, zonder aliens of supernatuurlijke gebeurtenissen, en dat betekent dat er uiteraard technisch iets mis moet gaan dat de missie in gevaar brengt. Net als in bijvoorbeeld The Martian ligt de focus dus voornamelijk op het oplossen van deze problemen. Met een bemanning van vijf betekent dit ook de nodige wrijvingen tussen de astronauten. Hoewel de spanning doorheen al deze chaos nog wel goed wordt opgebouwd, weet je diep vanbinnen toch wel hoe dit allemaal gaat eindigen.

Toch zijn er enkele elementen die het voor mij verrassend waren, en de serie interessant maakten binnen het genre. Met de focus op een realistisch verhaal over een reis naar Mars, is Away op het eerste zicht vergelijkbaar met de serie/documentaire Mars. Maar in tegenstelling tot deze serie ligt de focus niet direct op de rode planeet, maar wel op de reis ernaartoe. Terwijl men in Mars al op de planeet is tegen de tweede aflevering, bereikt men hier pas haar bestemming in de laatste. Het gaat dus echt om de gevaren en de psychologische impact van de reis zelf. Hierin vond ik de aanpak van het vrouwelijke hoofdpersonage ook wel verfrissend. Er is geen twijfel dat Emma Green, gespeeld door Hilary Swank, een sterk personage is, en vooral de manier waarop men dit toont was fantastisch. Emma heeft angsten rond de missie, haar familie, en twijfels of ze wel de juiste beslissing heeft gemaakt door haar familie achter te laten, maart ze vecht door dit alles heen door haar wilskracht, maar ook door de hulp van haar familie en bemanning. Vooral de focus op een moeder in de ruimte, en de mentale uitdagingen hiervan, vond ik heel interessant. Dit alles maakte de serie heel verfrissend, om personages te zien met emoties en angsten die hun uiteindelijk niet zwakker maken, maar sterker.

MV5BMzNkZTc1NjItYjBkNy00NWJlLThlOTUtYzg3Yjc0NGEwZWY5XkEyXkFqcGdeQXVyODk4OTc3MTY@._V1_SY1000_SX1500_AL_.jpg

Gelukkig is het ook niet enkel het hoofdpersonage dat goed geschreven en gebracht is. Toch heeft de serie een tijd nodig om op te bouwen, en om een band te vormen met het publiek. Ik kan verschillende personages gewoon niet uitstaan in het begin, maar dit had een complete draai tijdens de tweede helft van de serie. Ieder personage krijgt doorheen de afleveringen hun moment om geïntroduceerd te worden aan de kijker. De representatie van verschillende bevolkingsgroepen in de cast is dan ook vrij goed, met de aanwezigheid van verschillende talen, hoewel er voor een Amerikaanse serie wel meer zwarte acteurs gecast mochten zijn. Ik vond het ook nog ironisch dat Groot-Brittannië zogezegd Europa moest vertegenwoordigen, terwijl dat land nu toch al wel uit de EU verdwenen is. Al dit wordt uiteindelijk afgerond door een goede productie die alles perfect in beeld heeft weten te brengen. Sci-fi fans zullen misschien teleurgesteld zijn door de afwezigheid van wat aliens, maar voor mij voegt Away zich toe aan het rijtje van de fantastische, realistische ruimtedrama's. Uniek is de serie daarom niet, daarvoor is er al te veel gelijkaardigs gemaakt in het verleden. Toch hoop ik dat er genoeg mensen zullen kijken, zodat we een tweede seizoen kunnen krijgen.

★★★1/2

Away (S1) is nu te zien op Netflix

Vorige
Vorige

Throwback - Stigmata (1999)

Volgende
Volgende

I'm Thinking of Ending Things - Recensie