Throwback - Catwoman (2004)
Als grote fan van het superheldengenre, is het eigenlijk verrassend dat ik nog geen superheldenfilm bekeken heb doorheen mijn Throwbacks. Deze week brengen we daar verandering in, met een iconische film, hangt er misschien van af aan wie je het vraagt, uit 2004. Catwoman kwam er na het succes van de X-Men en Spiderman film in het begin van de jaren 2000. Wat de film speciaal maakte, is dat het de eerste superheldenfilm met een vrouwelijke hoofdrol was in jaren, én het eerste DC personage, naast Batman of Superman, dat haar eigen film kreeg sinds de jaren tachtig. Met superster Halle Berry in de hoofdrol was succes gegarandeerd. De regie lag in handen van regisseur Pitof, en het verhaal kwam van Theresa Rebeck, John Brancato (Terminator Salvation, Surrogates) en Michael Ferris (Terminator Salvation, Surrogates), hoewel deze eerste bij het schrijven van het script vervangen werd door John Rogers (Transformers). In Catwoman krijgt een verlegen vrouw de snelheid, reflexen, en zintuigen van een kat. Met deze krachten bewandelt ze een dunne lijn tussen heldin en crimineel, zelfs als een nieuwsgierige agent haar begint te volgen, gefascineerd door haar twee persona.
Catwoman is typisch een product van haar tijd, enerzijds tegenover vrouwen, maar anderzijds ook hoe superheldenfilm gezien werden. Deze combinatie maakt het dus niet direct de beste film. Het voelt deels alsof ze het stripboek en superhelden gedeelte willen doen vergeten, en gewoon focussen op het personage. Op die manier is de film vergelijkbaar met The Joker, maar uiteindelijk is het verre van hetzelfde. Catwoman krijgt een mythische oorsprong, teruggaande naar het oude Egypte. Toch voelt het niet echt op zijn plaats omdat alles zich uiteindelijk toch afspeelt in Amerika. Het is ook niet dat ze er veel mee doen uiteindelijk, waardoor het aanvoelt als een onnodige twist aan het personage. Typisch voor de tijd is ook dat de slechterik tegenover een vrouwelijk hoofdpersonage uiteraard een vrouw is, om de mannelijke ego's niet te schaden. Recent, met films als Wonder Woman en Captain Marvel, is men dat stilaan aan het loslaten. Al deze elementen samen, maken de film vrij voorspelbaar, maar niet per se pijnlijk om te kijken.
De grootste problemen liggen in het hoofdpersonage Patience Phillips, en Catwoman. De basis van het verhaal is al direct verschrikkelijk achterhaald. Met het cliché van de "lelijke", schuwe, slordige vrouw die superkrachten krijgt en dan opeens sexy, aantrekkelijk en assertief wordt, is niet meer van deze tijd. Een vrouw moet niet horen dat ze enkel aantrekkelijk kan zijn door superkrachten. De aanpassingen die ze dan weer aan Catwoman gemaakt hebben, omwille van de backstory, deden mij ook serieus fronzen. Ze mag dan wel katkrachten hebben, maar moet ze zich gedragen als een kat? Enkel melk drinken, tonijn eten en aangetrokken worden door glinsterende zaken, het is er allemaal wat over. Met al haar katgrappen is ze precies Mr. Freeze uit Batman & Robin. Catwoman is trouwens ook een echte tweede persoonlijkheid die in haar opkomt, wat het allemaal nog raarder maakt. Zowat de laatste druppel is natuurlijk haar outfit. Terwijl ze in het begin nog een degelijke outfit had, moest ze uiteraard half naakt gaan. Omdat het Halle Berry was, moesten de mannelijke producers haar natuurlijk in een lederen bh en gescheurde broek steken.
Clichés zijn er genoeg te vinden, zoals bijvoorbeeld de typische seksueel gefrustreerde beste vriendin en homo beste vriend, of de slechterik met het buitenlandse accent. Het maakt het een typische jaren 2000 film, maar dat geeft het ook een zekere charme. De CGI is vrij standaard voor deze periode: goed van veraf, maar in de bewegingen zie je dat het nogal onnatuurlijk is. De muziek is op bepaalde momenten wel goed, zeker als de mythologie in het spel komt, maar de uiteindelijke hiphop soundtrack is ook iets dat je alleen in films uit deze periode hoort, en dus soms wat cringe. De actie is dan weer vrij geknipt in beeld gebracht. Hier wil je liever wat meer vloeiende beelden zien om het beter te kunnen volgen, en de choreografie beter te appreciëren. De actiefilm met een hint van romcom die Catwoman is, was toen al niet goed ontvangen, en is er zeker niet beter op geworden. Toch geeft het een nostalgisch gevoel, wat mij ervan weerhoudt om de film nog slechter te scoren. Catwoman is plezant, maar valt uiteen zodra je erover begint te denken.
Catwoman is nu te zien op Itunes, Google Play, en de Microsoft Store.