The Miseducation of Cameron Post - Recensie
Op deze dinsdag vlak voor de heropening van de bioscopen na de lockdown, bekijk ik eens een film die twee weken geleden al online verscheen. Waarom deze dan toch nog recenseren? Wel, al van toen The Miseducation of Cameron Post van Desiree Akhavan (Appropriate Behavior) de ronde deed in de festivals intrigeerde het mij wel. Door de lockdown heeft het nooit een kans gekregen om in de cinema's te openen, en leek het een stille dood te sterven online. Daarom wil ik het nu toch nog eens wat aandacht geven. Het verhaal, geadapteerd door Desiree Akhavan en Cecilia Frugiuele van het gelijknamige boek van Emily M. Danforth, volgt een tiener meisje in het jaar 1993 die door haar conservatieve voogden in een conversie therapie centrum geplaatst wordt. Actrice Chloë Grace Moretz (Kick-Ass) vertolkt het hoofdpersonage Cameron.
De film weet zeker een groot deel van de hype waar te maken. The Miseducation of Cameron Post is geen lange film, met haar anderhalf uur, maar het maakt goed gebruik van deze tijd. Het is een heel rustige film die niet te veel probeert te persen in een korte film. De focus ligt natuurlijk op de evolutie van Cameron zelf doorheen haar verblijf, maar vooral ook op de dynamiek binnen de groep waarin ze terecht komt. We zien als het ware de praktijken van de conversie therapie voor de ogen van Cameron. Door haar dromen zien we hoe haar gevoelens evolueren, maar we zien ook hoe iedereen in het centrum net zoveel worstelt met de ideeën die worden opgedrongen zoals haar. Iedereen vecht daar tegen zijn of haar eigen natuur, iets dat naar boven komt in verschillende scenes. De brede focus op meerdere personages is een zeer interessante insteek van het verhaal.
Iets dat heel sterk naar boven komt in de film, is het beeld dat deze therapie en het principe van conversie compleet geen steek houden. Niemand wordt daar effectief beter. De gevoelens worden enkel onderdrukt, totdat ze er in een grote golf uitkomen. Uiteindelijk gaat het over acceptatie, en zelfs het gevecht hiermee. Het is droevig, maar tegelijkertijd ook hoopgevend. Terwijl sommigen ten onder gaan aan het gevecht met zichzelf, vinden anderen sterkte in acceptatie van de realiteit. Cameron vind bevestiging dat dat nu eenmaal is wie ze is, en vol voor deze toekomst gaat, zonder zich te buigen naar de wil van iemand anders. Deze hele evolutie gebeurt zoals gezegd op een zeer rustige manier. Naast enkele meer spannende en confronterende momenten, is het geen film met een gewelddadig of spannend plot. Aan de ene kant geeft dit een hoopvol verhaal, maar aan de andere kant kan dit het voor anderen vrij saai maken.
Verhalen rond de praktijken van conversie therapie zijn zeker niet nieuw, maar met The Miseducation of Cameron Post heeft regisseuse en schrijfster Desiree Akhavan triest en hoopvol weten te combineren. Hoewel het verhaal vrij rustig verloopt, gaat het vooruit als een trein. De soundtrack van Julian Wass gaf prachtige begeleiding en de acteerprestaties zaten echt wel goed. De film is een prachtig voorbeeld van representatie in het filmlandschap. Het is een verhaal over een onderwerp dat vaak slecht afloop in films, en om het hier toch vrij hoopvol en positief te zien eindigen was hartverwarmend om te zien. Het is nog altijd een hard verhaal natuurlijk, daar geraak je natuurlijk niet rond. Ik ben natuurlijk geen expert in dit thema, maar toch is dit een vrij toegankelijke film over een thema binnen de LGBTQ+ wereld dat nog altijd een zekere relevantie heeft. Volgens mij mag The Miseducation of Cameron Post zeker geen stille dood sterven.
★★★★
The Miseducation of Cameron Post is nu te zien op Google Play
