Throwback - The Thing (1982)
Deze week keren we terug naar de jaren tachtig met een film van een icoon in de wereld van de horror/thriller film: John Carpenter. Op dat moment vooral bekend van de absolute klassieker Halloween of Escape from New York, bewerkt The Thing het verhaal van John W. Campbell Jr. met een script van Bill Lancaster. De film focust op een research team in Antarctica dat wordt opgejaagd door een vorm-veranderend buitenaards wezen dat de vorm aanneemt van hun slachtoffer. De hoofdrol was weggelegd voor Kurt Russel die voordien ook al met Carpenter had in Escape from New York.
Net als Halloween is The Thing een fantastisch stukje cinema en een perfect voorbeeld van hoe spanning moet opgebouwd worden in een verhaal. De opbouw van het verhaal is hier natuurlijk belangrijk in, maar anders dan andere film is er hier niet per se een langzame opbouw. Het verbaasde mij enigszins dat je als kijker direct in het verhaal terecht komt. Geen rustige introductie voor de personages hier. Hoewel sommigen meer screentime krijgen als anderen, leer je de verschillende karakters kennen doorheen de alsmaar vreemdere situatie waarin het team zich bevindt. Het enige negatieve hieraan is dat er doorheen het verhaal wel momenten van rust komen waar de film dreigt stil te vallen, maar gelukkig begint de actie terug voordat het helemaal stil valt. Toch blijft het spannend, en dat is voornamelijk te danken aan de omstandigheden van het verhaal zelf.
De film heeft vanaf het begin een zeer spannende en ijzige sfeer. Dit gevoel van spanning is perfect voor het gevoel van isolatie dat het verhaal toch wel wil creëren. Naast de sfeer is het ook het mysterie dat je als kijker geïnteresseerd houdt. Je wil gewoon weten wat er daar gaande is, een soort van natuurlijke nieuwsgierigheid. Ook al weet je vanaf het begin wel ongeveer wat er gaande is, ze volgen die hond niet voor niets, blijven er nieuwe mysteries naar boven komen doorheen het verhaal waardoor je toch maar blijft verder kijken. Uiteindelijk is het de combinatie van paranoia, de afgesloten ruimtes, de vele verschillende karakters onder elkaar, die The Thing tot een succesvolle film maken. Hoewel de verhalen toch wel sterk van elkaar verschillen, is het ook dezelfde formule die een film als Alien zo goed maakt. Een wat verhoogde hartslag en wat personages om je aan te hechten, meer heb je niet nodig voor een goede thriller.
Films als dit, met monsters, bloed en een afgelegen plek, zijn tegenwoordig overal wel te zien. Technologie heeft doorheen de jaren veel mogelijk gemaakt en voor veel kleinere budgetten en veel minder werk. The Thing komt nog uit een tijd waarbij zo goed als alles met praktische effecten moest gebeuren. De bloederige, misvormde monsters uit dit verhaal zijn één van de sterke punten uit deze film, omdat ze gewoon zo goed gedaan zijn. Je ziet natuurlijk wel dat het praktisch is, maar het is zo goed dat die gedachte na een tijdje naar de achtergrond verdwijnt. The Thing is zeker een hoogtepunt van animatronics, praktische effecten en creature design. Hiernaast is er natuurlijk ook de spundtrack van Ennio Morricone, die ik niet verwacht had als componist voor een films als dit. Enerzijds omdat Morricone vooral gekend is voor zijn westerns, en anderzijds omdat Carpenter in het verleden al vaak zelf voor de soundtrack van zijn films heeft gezorgd. Uiteindelijk bewijst dit enkel de flexibiliteit van een genie als Morricone. De soundtrack versterkt dat ijzige gevoel met zijn diepe tonen en de piepende violen.
De cast was voor mij grotendeels onbekend, behalve dan de figuur Kurt Russel. Toch heb ik enkel nog maar recente films van Russel gezien, en voelde het dus op een bepaalde manier aan alsof ik naar een heel andere acteur aan het kijken was. De combinatie van de voor mij vrij onbekende acteurs en een jonge Kurt Russel hielp om niet afgeleid te geraken van het verhaal. Bekende acteurs kunnen soms een verhaal overschaduwen, en dat is hier zeker niet het geval. Russel zelf was fantastisch. Door zijn performance hier te hebben gezien, wil ik nu echt zijn andere films uit de jaren tachtig en negentig bekijken. De hele cast brengt eigenlijk een zeer goede performance, en weet het verhaal en de bijkomende gruwel goed te verkopen.
Net als het begin van de film, was ik ook verrast door het unieke einde. Het geeft blijk van lef en durf om een verhaal als dit af te sluiten met een open einde. Andere filmmakers zouden toegeven aan de druk om het verhaal toch af te werken, en de kijker voldaan naar huis te laten gaan. Anderzijds kan een uitgeschreven einde ook compleet teleurstellen. Carpenter en Lancaster laten het zo aan de kijker om te beslissen hoe het eindigt, hoe frustrerend het ook mag zijn. The Thing is weeral zo'n genre-definiërende film. Veel elementen die je hierna ziet terugkomen in andere thrillers. En net als andere genre-iconen is deze film de titel ook echt wel waard. Van de prachtige productie, de performances van de acteurs en de spanning van het verhaal. Een echte aanrader.
Nu te zien op Youtube, Itunes, Google Play en de Microsoft Store