Swallow - Recensie
Deze week gaan we nog eens kijken naar een onafhankelijke film die normaal gezien rond deze tijd in de bioscopen te zien zou moeten zijn, maar nu online in première is gegaan. Swallow is de eerste langspeelfilm van regisseur/schrijver Carlo Mirabella-Davis na enkele succesvolle kortfilms. Voor zijn eerste film wist hij heel wat talent vast te krijgen met onder andere Haley Bennet (The Magnificent Seven), Austin Stowell (Whiplash), en Denis O'Hare (American Horror Story, Dallas Buyers Club). Swallow volgt Hunter (Haley Bennet), een recent zwangere huisvrouw, die zichzelf steeds meer gedwongen voelt om gevaarlijke objecten op te eten. Wanneer haar echtgenoot en zijn familie hun grip op haar versterken, moet ze het donkere geheim achter haar nieuwe obsessie confronteren.
Swallow is een vrije goede film, maar uiteindelijk vooral zeer verontrustend. Dit heeft niet per se betrekking op het verhaal en wat de film wil zeggen, wel op wat de film allemaal toont. De film is vrije grafisch in het afbeelden van het eten van de objecten en de gevolgen. Het heeft niet voor niets een 12+ rating. Toch was het ook de stijl tijdens de eerste helft van de film die mij wat kriebels gaf. Hunter ziet er eerst bijna uit als een pop in een poppenhuis, een huisvrouw compleet toegewijd aan haar man. Op dat moment deed Swallow mij een beetje aan Mother! denken, een nog meer verontrustende film. De zogezegde pracht en schijn begint doorheen het verhaal echter snel dof te worden. Niet alles is zo perfect als het lijkt, en de langzame realisatie van de realiteit begint door te dringen. Dat zie je ook in het verhaal. De film bouwt goed op terwijl het de langzame afbraak van Hunter en de wereld rondom haar toont.
De film gaat uiteindelijk over een verlies van controle. Hunter wordt zo gecontroleerd en onderdrukt door haar man en zijn familie dat ze een manier moet vinden om terug een gevoel van controle over haar leven te hebben. Met een manipulerende man en familie, zit ze eigenlijk gevangen in haar eigen huis en wereld. Ze moet iets vinden om zichzelf gelukkig te maken omdat ze doorheen haar leven alleen maar doet alsof ze gelukkig is. Als ze deze controle niet meer kan vinden, verliest ze de façade die ze voor iedereen, en ook zichzelf, heeft opgezet. Een groot element hierachter is ook de psychologische schade uit haar verleden. Deze twee thema's moeten één verhaal vormen, maar het is hier dat Swallow het wat moeilijk heeft. De twee helften van de film lijken compleet van elkaar los te staan. Het voelt niet als dezelfde film. De connectie tussen de twee plotelementen is niet sterk genoeg om het verhaal complete cohesie te geven. Je weet dat ze een connectie hebben, maar het voelt niet aan alsof het echt zo is.
Swallow is uiteindelijk een heel intrigerende film. Vooral de relatie tussen Hunter en haar schoonfamilie doet nadenken. De manier waarop ze wordt gecontroleerd en afgezonderd wordt, is werkelijk afschuwelijk. De film is trouwens ook zeer mooi. De beelden van het huis en omstreken zijn prachtige plaatjes. De acteerprestatie van Haley Bennet moet ook opgemerkt worden. Ze weet de film perfect te dragen, maar weet uiteindelijk de problemen met het script niet te compenseren. Toch blijft het een heel interessante, maar verontrustende film die zeker aan te raden is.
★★★★
Swallow is nu te zien op Itunes en Google Play
