Mark Of The Devil - Recensie
Naast aanbieden van films uit het verleden en het produceren van eigen materiaal, koopt Netflix ook veel rechten op van films die anders geen groot publiek zouden vinden. Soms draait goed uit zoals bij The Platform, maar soms maak je toch wel je bedenkingen bij de gemaakte keuzes. Een daarvan is de nieuwste van de Mexicaanse regisseur Diego Cohen. De Spaanstalige Mark Of The Devil, geschreven door Ruben Escalante Mendez, ziet er op het eerste zicht al niet echt uit als een kwaliteitsvolle horrorfilm. Mark Of The Devil volgt Karl, een man die lijdt aan demonische possessie, die samen met een verslaafde priester Tomás demonen jaagt. Zo komen ze terecht bij Camila, die na het lezen van een boek haar familie begint aan te vallen.
Mark Of The Devil is een film die leidt aan verschillende problemen waardoor het haar ware potentieel nooit weet te bereiken. Het verhaal voelt vooral heel warrig aan. Het feit dat de film in het Spaans is maakt hier niet uit, maar wel de manier waarop dat het verhaal gestructureerd is. Aan de hand van de beschrijving zou je denken dat er een duidelijke focus is op enkele personages, maar dat is niet het geval. Doordat de film hier geen duidelijke keuze in maakt, krijg je een verhaal dat veel diepte mist. We krijgen nooit echt de kans om tijd door te brengen met de hoofdpersonages om zo als kijker een grotere band te vormen. Een rede hiervoor is ook de heel korte speelduur van een uur en twintig minuten. Hierdoor valt Mark Of The Devil met de deur in huis en krijg je geen tijd om langzaam een verhaal op te bouwen. Vele van de beste horrorfilms halen hun kracht uit de langzame opbouw van spanning en mysterie, een element dat hier echt wel mist.
Doorheen het verhaal wordt er ook veel informatie gedropt in verband met de demonen die de verschillende personages in hun klauwen houden, telkens in enkele woorden. Een verdere uitleg krijgen we nooit, vooral omwille van de korte speelduur. Hierdoor blijf je constant met een gevoel zitten dat je niet goed weet wat er gaande is. De gebruikte effecten werken hier ook niet aan mee. Alles voelt nogal goedkoop aan, wat niet verbazend is over een film met een budget van minder dan een miljoen dollar. De ogen worden zwart, veel gegrom, zwevende lichamen, allemaal effecten die bedoelt zijn om de film eng te maken maar compleet hun slag misslaan. Mark Of The Devil is dan ook moeilijk eng te noemen. Het begin van de film deed mij wat denken aan The Exorcist maar uiteindelijk staat dit verhaal ver van de magistrale, langzame opbouw van dit meesterwerk uit de jaren zeventig.
De kwaliteit werd ook zeker niet bevorderd door de cinematografie en het acteerwerk. De camera in deze film komt altijd heel dicht en in de langwerpige widescreen gaf dat voor mij een zeer claustrofobisch gevoel. Het vele gebruik van shaky cam zorgt ook voor een heel onaangename kijkervaring. Het acteerwerk kan dan weer ondermaats genoemd worden. In films met een minder goed script kunnen de acteurs het soms nog redden maar dat is hier niet het geval. Het lukte ze niet om ons als kijker mee te krijgen in het verhaal. Individueel gaf Eduardo Noriega als Tomás toch wel de meest geloofwaardige performance.
Mark Of The Devil is uiteindelijk toch wel een heel teleurstellende film. Het verhaal dat draaide rol dit boek en de connectie met Karl was op zich wel interessant maar de uitvoering was gewoon niet goed genoeg. De kers op de taart was dan ook nog eens een teaser voor een sequel op het einde van de film. Ik twijfel nochtans dat een sequel hiervoor op Netflix te zien gaat zijn. Als kijker is het zeker niet de moeite om deze film op te zetten. Het leidt enkel tot teleurstelling.
★1/2
The Mark of the Devil is nu te zien op Netflix
