Throwback Recensie - 50 First Dates
Adam Sandler kent recent een revival van zin carrière. Zijn film Uncut Gems is een groot succes onder critici, op het festival circuit en bij kijkers. Het was al weer enkele jaren geleden dat Sandler zoveel succes kende in Hollywood. Dit deed mij terugdenken aan enkele van mijn favoriete Adam Sandler films, en toevallig kwam op 13 februari 2004 de film 50 First Dates uit, perfect voor een Throwback Recensie. Geregisseerd door Peter Segal (The Longest Yard, Get Smart) verteld 50 First Dates het verhaal van Henry Roth, gespeeld door Adam Sandler, en Lucy Whitmore, gespeeld door Drew Barrymore. Henry heeft wat bindingsangst totdat hij Lucy ontmoet in een lokaal café. Henry denkt de vrouw van zijn dromen gevonden te hebben maar hij ondervindt dat ze lijdt een korte-termijn geheugenverlies. Hierdoor moet hij haar elke dag terug verliefd op hem laten worden.
50 First Dates is een van de eerste films waar ik aan denk als ik Adam Sandler hoor. Het is niet per se de beste, hij heeft vele andere successen gehad in zijn leven, maar dit is de film die ik mij het meest herinner uit mijn jeugd. De film kwam wel eens op tv maar mijn ouders hadden ook een kopie op dvd die nu en dan wel eens opgezet werd. Maar hoewel ik dit toch wel mijn favoriete Sandler film kan noemen, is het al een tijdje geleden dat ik de film gezien heb. Na al die jaren houdt het verhaal nog goed stand maar de film zelf begint al serieus haar leeftijd te tonen vooral op het vlak van representatie. Het is natuurlijk ook een film van zijn tijd. Hoewel Henry uiteindelijk zeer respectvol is tegenover Lucy, wordt de objectiverende houding tegenover vrouwen toch nog wel een beetje opgehemeld in de eerste helft van de film.
Adam Sandler heeft natuurlijk zijn typische stijl van humor. Een persoon als Jim Carrey heeft een heel lichamelijke humor terwijl Sandler's grappen nogal eens vulgair zijn. Veel seksgrappen en wat spotten met zichzelf en zijn lichaam, het hoort allemaal tot Sandler's repertorium. Vaak komt het nog wel goed over maar soms kan het ook compleet misslaan. Voor mij was het soms toch een beetje te veel. Uiteindelijk is Sandler toch nog wel een sympathiek personage in deze film voornamelijk omwille van zijn zorgzame en respectvolle houding tegenover Lucy. Zijn hulor zit dan wel niet helemaal goed maar hij zou haar nooit iets aan doen of te ver gaan zonder haar toestemming. Maar Drew Barrymore als Lucy geeft ook voldoende tegengewicht met haar rake opmerkingen en haar meer emotionele acteerprestatie. Voor mij was zij de ster van de film, aangezien zij haar personage veel meer diepte weet te geven. Op het einde van de film geloof je deze relatie wel ondanks de wat bizarre situatie.
Wat mij het meeste stoorde, was de combinatie van de setting en toch wel een gebrek aan correcte representatie. Vooral het personage van Ula, gespeeld door Rob Schneider, werkte wat op mijn zenuwen. Hoewel Schneider wat Filipijns bloed heeft, leek het nog altijd alsof ze een blanke wat hadden laten bruinen, een pruik hadden opgezet en voila, een native Hawaïaan. Hoewel het misschien nog aanvaardbaar voelde in die tijd, weten we nu ondertussen dat dit gewoon niet meer hoort in films. Hoe moeilijk is het om een grappige acteur van die origine te vinden? Meer als veertig procent van het eiland van Hawaï, waar de film plaatsvindt, is van Aziatische of native origine maar dit zien we nauwelijks weerspiegelt in de film. En wanneer acteurs van deze origine gebruikt worden, is het meestal als een grappig zijpersonage. Ook op deze manier is 50 First Dates nog altijd duidelijk een film van de jaren 2000, al moet er ook bij gezegd worden dat er zelfs nu nog veel werk is op dit gebied.
50 First Dates heeft als komedie zijn ups-and-downs. Sandler's humor was niet altijd even goed geplaatst maar ook andere elementen werkten niet helemaal. Er wordt weeral gegrapt met een vrouw die er als een man uitziet, natuurlijk iemand van schijnbaar Oost-Europese origine. Het voelt allemaal zo gedateerd aan. Wat wel fantastisch was, was Sean Astin's Doug Whitmore. Om hem te zien als een wannabe bodybuilder vol steroïden in een visnet t-shirt na zijn rol als Sam in The Lord Of The Rings, is gewoon hilarisch. Ondanks dit alles blijf ik de 50 First Dates nog altijd goed vinden als één van mijn favoriete Adam Sandler films, maar met nuance. Zelfs al zie je wat er allemaal fout is of extreem gedateerd, het blijft nog altijd een mooi verhaal en dat wil ik er toch van onthouden. Ula wil ik gerust vergeten.