Jojo Rabbit - Recensie
Na Thor: Ragnarok, de film die hem bekend maakte over de hele wereld, is Taika Waititi terug met een nieuwe film. Net als bij zijn vorige films, houdt Waititi van een goede dosis satire. Hij neemt graag een onderwerp dat hem bekent is, en probeert dit in het belachelijke te trekken. Dit is weer zeker het geval bij Jojo Rabbit, waarin hij zijn pijlen richt op Hitler en zijn Nazi-regime. In de film heeft een jongen (Roman Griffin Davis) uit Hitler's jeugdleger het moeilijk als hij uitvindt dat zijn moeder een joods meisje verbergt in hun huis. Het helpt ook niet dat zijn denkbeeldige vriend Hitler (Taika Waititi) zelf is.
Films over de Tweede wereldoorlog zijn niet nieuw, en zelfs niet eens zeldzaam want elk jaar zien we er wel een nieuwe opduiken. Meestal draaien deze echter rond de oorlog zelf, het vechten en de heldendaden die voornamelijk het Amerikaanse leger heeft verricht om Europa te bevrijden. Maar films die dieper willen ingaan op de essentie van deze tijd zijn wel schaars. Jojo Rabbit is grappig, het bevat een donkere humor die Taika Waititi zo goed maken als schrijver en regisseur. Het maakt de film licht waardoor er tegelijkertijd ook wat zwaardere elementen aan te pas kunnen komen. Heel veel van dit zit verwerkt in de humor waardoor hij voor sommige mensen misschien niet al te duidelijk is. Toch zijn er verschillende scenes die het racisme en de gruwel van de jodenvervolging en de indoctrinatie van het Duitse volk rechtsreeks aanpakt. Deze balans is wat de film zo goed maakt en geschikt maakt voor jong én oud.
Maar wat maakt Taika Waititi, een Nieuw-Zeelander, nu zo geschikt om dit verhaal te vertellen? Zijn vader is van Maori origine maar langs zijn moeders kant heeft hij ook Joods bloed. Met een een voet in en een voet buiten, heeft Waititi een heel frisse kijk om dit gruwelijk moment in de Joods geschiedenis te bespreken. Maar Waititi heeft zeker zijn vinger op de pols van de huidige problematiek want Jojo Rabbit is ook een mooie allegorie voor het huidige racisme en de vooroordelen die nog bestaan in deze maatschappij. Vele beelden over anderen zijn doorgegeven van jongs af aan maar als je iemand beter leert kennen, zie je dat je toch niet zo verschillend bent. De boodschap van de film is een van de sterktepunten maar ik heb nog nooit een film gezien die zo succesvol was in het belachelijk maken van het Duitsland onder het Nazisme.
Het is niet gemakkelijk om een film te dragen als kind maar Roman Griffin Davis doet een fantastische job. Een goede ondersteuning helpt natuurlijk ook met ervaren acteurs als Scarlet Johansson, Rebel Wilson, Alfie Allen, en Taikia Waititi zelf in de cast. De design van de film was perfect in een mengeling van realisme en parodie. Ook de soundtrack van Michael Giacchino heeft een speelse kwaliteit. De accenten van sommige acteurs stoorden mij wel en ook het feit dat sommige acteurs een accent doen en andere niet, stoorde mij een beetje. De accenten voelden echt nep aan. Maar het is dan ook een parodie dus ik kan nog wel aanvaarden dat zelfs de stemmen als lachwekkend bedoeld zijn.
Taikia Watiti is er nogmaals in geslaagd om, met Jojo Rabbit, een grappige maar relevante film te brengen. Het is een kunst om harde kritiek te brengen terwijl het publiek toch constant te doen lachen. Er zijn nog weinig mensen in Hollywood die films maken zoals hem. Jojo Rabbit is zeker een film die nog lang relevant gaat blijven. Het is zeker de moeite waard om hiervoor een tocht naar de bioscoop te maken.
★★★★1/2
Jojo Rabbit is nu te zien op Google Play
