Out Stealing Horses - Recensie
De Noorse regisseur Hans Petter Moland adapteert in zijn nieuwste film Out Stealing Horses de bestseller van Per Petterson van dezelfde naam. Hierin verhuist Trond, een rouwende weduwenaar gespeeld door Stellan Skarsgard, naar het geïsoleerde Noorse platteland waar een toevallige ontmoeting herinneringen uit zijn jeugd naar boven doet brengen. De film kwam uit in het begin van 2019 en won verschillende prijzen waaronder op het filmfestival van Berlijn. Nu in het najaar is de film eindelijk te zien in België.
De film speelt zich af in het rurale Noorwegen en Zweden in de winter van 1999 en de zomer van 1948. De rurale setting geeft heel goed de isolatie weer die op het platteland van Scandinavië kan heersen en die ook vaak in de films en boeken van de streek aan bod komt. Trond isoleert zich na de dood van zijn vrouw maar dit gevoel van isolatie is ook te voelen doorheen de flashbacks naar zijn jeugd. Het plattelandsdorpje met een paar huizen en omringd door natuur waar hij de zomer van zijn vijftiende verjaardag doorbracht, bracht hem een gevoel van eenzaamheid, een groot thema in deze film. Door de combinatie van veel lange natuurshots, momenten van stilte of natuurgeluid en een ijzige muziek brengt Moland je mee in deze isolatie.
Kleine, geïsoleerde dorpjes kunnen een heel eigen wereld vormen. Geïsoleerd maar zo dicht op elkaar verbonden, drama gaat hier nooit uit blijven. Trauma die hier wordt opgelopen heeft soms een veel grotere invloed op een persoon. De thema's van trauma en levensbepalende gebeurtenissen is waar de film grotendeels rond draait. Zeker vanuit het perspectief van de oudere Trond, krijg je de visie van een heimwee naar vergane tijden. Zelf begon ik ook terug te denken aan zorgeloze tijden uit mijn jeugd die mij toch wel gevormd hebben als persoon. Hoe een verleden, lang geleden of recent, je soms kan blijven achtervolgen. De wereld waar Trond zich in bevindt voelt voor mij nog extremer, een wereld van geheimen en schandalen die een leven zo overhoop kunnen gooien.
Moland heeft niet veel nodig om het verhaal te vertellen. Er is weinig actie en hij laat de personages, hun gedachten en gedragingen, voor zich spreken. Er is dialoog maar het zijn vaak de stiltes die het meeste weten te zeggen. De voice-over van Stellan Skarsgard breekt dit op momenten maar de inkijk in zijn gedachten zo waardevol voor het verhaal. Het is een simpele film die een heel Scandinavische sfeer bevat, als dat al bestaat. De ijzige sfeer is vooral te danken aan de soundtrack van Kapsar Kaae die met heel simpele muziek de isolatie en eenzaamheid weet samen te vatten. Door de prachtige cinematografie en de echte, beeldschone locaties in Noorwegen en Litouwen, is er geen CG nodig om deze harde wereld tot leven te brengen.
De Scandinavische kijk op de wereld is vaak heel anders dan de onze. De uitgestrekte natuur en de harde omstandigheden van het noorden geven een vaak intense kijk op het mens zijn. Het is een kijk die ik mij intrigeert in een film. Je wordt er altijd zo stil van. De thema's van opgroeien en verandering zijn zo universeel, zelfs in een wereld die hier soms ver van de kijker staat. Het neemt zijn tijd maar toch loopt de film als een trein. Moland creëert hier een film die misschien onder de radar gaat vliegen maar heel mooi en tegelijkertijd herkenbaar is voor velen. Out Stealing Horses is een zwaardere film maar toch sterk aan te raden.
★★★★
Out Stealing Horses is nu te zien op Itunes en Google Play
