Star Wars Countdown - The Force Awakens
Na achtentwintig jaar, zes films, een animatieserie en vele boeken, leek het er niet meteen op dat er nog een nieuwe film zou komen in het Star Wars universum. Maar toen kwam Disney. In 2012 kocht het bedrijf Lucasfilm op en begon haar plannen voor een nieuwe trilogie. Uiteindelijk kwam !n december 2015, achtendertig jaar na de eerste film en tien jaar nadat de laatste Star Wars film in de bioscoop te zien was, The Force Awakens van J.J. Abrams uit. De film was bedoeld om Star Wars naar een nieuwe generatie te brengen terwijl, met de comeback van vele originele castleden, toch nog de connectie met het verleden behouden werd. Na de minder onthaalde prequel trilogie was de wereld benieuwd hoe deze eerste installatie in de sequel trilogie het zou doen. Let wel op, er staan spoilers in deze recensie.
De structuur en de storybeats van The Force Awakens zijn heel gelijkaardig aan deze van A New Hope. Je hebt een personage dat iets belangrijks krijgt maar de taak niet kan volbrengen omdat de vijand achter hem aan zit. Deze belangrijke informatie wordt dan toevertrouwd aan een droid die dit geheim moet bewaren. De persoon zelf wordt jammer genoeg gevangen genomen door de vijand, en de droid wordt gevonden door een persoon op een woestijnplaneet, die uiteindelijk gedwongen wordt om te helpen. Later in het verhaal komen ze dan in bij de rebellen waar ze direct in actie moeten schieten om het nieuwste superwapen te vernietigen. Het klinkt heel bekend en dat is het ook. Abrams wou tenminste voor de eerste film, een verhaal maken dat dicht bij huis lag en dus niet al te radicaal afweek van Star Wars voordien. Maar voor vele personen was dit te gelijkaardig. Persoonlijk kan het mij weinig schelen omdat The Force Awakens ook nog genoeg nieuwe verhalen te vertellen heeft.
Ten opzichte van A New Hope en ook The Phantom Menace wijkt het verhaal van The Force Awakens voornamelijk af in het ontbreken van een vrolijk en triomfantelijk einde. In deze twee vorige films was er altijd een groot feest bij het verslaan van de vijand. Terwijl de Resistance dat hier ook doet, hebben de hoofdpersonages weinig om vrolijk over te zijn. Han Solo is dood, Finn is zwaar gewond en de zoektocht naar Luke moet nog beginnen. Door het oog van de hoofdpersonages is het einde heel somber. Maar in vergelijking met de vorige films werkt The Force Awakens minder goed als standalone film. De ceremonies dienden als een mooi afgerond einde van een verhaal maar met het vinden van Luke bovenop de top van het eiland krijg je eigenlijk een gigantische cliffhanger. De kloof tussen de eerste en de tweede films waren altijd nogal schokkend, iets dat nu veel beter is met deze cliffhanger.
Het succes van deze films ligt uiteraard in haar personages. Het zijn Luke, Leia, Han, Anakin, Padmé en Obi-Wan die deze films hebben gemaakt wat ze zijn. De personages uit The Force Awakens hebben iets bekends maar ook iets nieuws. Rey kun je erg vergelijken met Luke natuurlijk. Ze woont op een warme planeet, kent haar ouders niet en moet eigenlijk haar force-krachten zelf wat ontdekken. De mentorfiguur wordt hier een beetje overgenomen door Han in plaats van Obi-Wan. Maar toch heeft ze haar eigen enthousiaste kwaliteiten. Ze zeurt in elk geval niet zo hard als Luke. Finn's verhaal is daarentegen weer volledig nieuw. Het perspectief van een stormtrooper hebben we nog nooit in een film te zien gekregen. Kylo Ren's gedachtestroom doet mij dan weer heel veel denken aan dat van Anakin. Het is iemand die gewrongen zit tussen het donker en het licht, net zoals Anakin. Dit zou hij ook zijn geweest als hij niet verbrand was op Mustafar. De personages zijn wel veel heviger dan voordien en dat kan even een aanpassing zijn uit, maar uiteindelijk geven ze energie aan deze wereld die wat leven brengt aan een universum waar de duisternis snel kan overheersen.
Met de twee vorige trilogieën zagen we twee heel verschillende aanpakken tot het maken van de films: de heel praktische originele trilogie tegenover de CGI-overladen prequel trilogie. Ik hou persoonlijk van beide stijlen omdat ze een uniciteit brengen om hun aparte verhalen te vertellen. Maar visueel had ik altijd gedroomd van een balans en die krijgen we hier eindelijk. Elementen die niet CGI hoeven te zijn, worden eindelijk praktisch terug tot leven gebracht. Maar de CGI helpt wel om de wereld uit te breiden en aspecten te tonen die anders niet gerealiseerd kunnen worden, net zoals de prequels deden. Voor mij is dit perfectie, zelfs beter dan de originelen, wat de uberfans ook mogen zeggen. De originelen mogen dan wel alles hebben gestart maar de beelden in deze moderne trilogie zien er zo mooi uit dat het je alle andere films doet vergeten.
Van alle films tot dan toe is The Force Awakens duidelijk mijn favoriete film. Het verhaal mag dan wel heel gelijkaardig zijn aan A New hope maar het is verschillend genoeg dat het mij helemaal niet stoort. De personages zijn goed uitgewerkt en bieden een heel frisse kijk op de wereld, aangepast aan de wereld van vandaag, al is er nog veel werk. De acteerprestatie van Adam Driver maakt Kylo Ren mijn favoriete personage. Maar toch weet ik waarom deze film helemaal bovenaan mijn lijst staat, naast alle elementen die ik juist heb opgenoemd. Het is de eerste Star Wars film die ik in de bioscoop heb kunnen ervaren. Het was deze film die mijn liefde voor de franchise heeft aangestoken en ervoor heeft gezorgd dat ik er zoveel mogelijk over wou weten. Nu wist ik hoe alle fans zich moeten gevoeld hebben bij de zes vorige films. Een gevoel van verwondering en avontuur, je voelt je terug kind. Weinig filmervaringen hebben mij ooit eenzelfde gevoel gegeven ... alleen Star Wars.