Star Wars Countdown - Return Of The Jedi
Met Return of the Jedi is de laatste film van de originele trilogie er al. Net als The Empire Strikes Back kwam deze film drie jaar na haar voorganger uit. En net als voordien waren er wat verschuivingen op de achtergrond. Richard Marquand verving Irvin Kershner als regisseur en George Lucas kwam terug om het script te schrijven naast Lawrence Kasdan. Met verhaal sluit rechtstreeks aan op het einde van de vorige film met Han Solo als gevangene van Jabba en zijn vrienden die hem proberen te redden. De rebbelen maken zich ondertussen klaar voor de finale slag om de Empire neer te halen.
Anders dan de vorige films valt Return of the Jedi een beetje met de deur in huis. Het eerste kwartier zet niet rustig de film op want ze volgt direct op het einde van The Empire Strikes Back. Het is een gevolg van het feit dat Lucas de tweede film wel met een cliffhanger schreef, anders dan het mooi afgeronde einde van A New Hope. Maar de film voelt over het algemeen wat minder evenwichtig aan. Het verhaal voelt aan als drie bijna onafhankelijke blokken die gewoon na elkaar volgen in plaats van een vloeiende opbouw. Hoewel de twee eerste films beide ook een heel andere structuur hebben, werkt de nieuwe structuur hier minder goed.
Het verhaal voelt wat leger aan. De eerste film heeft de hele introductie met personages die zichzelf proberen te vinden in de oorlog en de tweede heeft draait meer rond een introspectieve kijk op volhouding en wie je bent maar de derde liet mij thematisch een beetje hangen. Een van de interessantste elementen is nog altijd het pad van Luke sinds A New Hope. Elke film groeit hij naar een volwassener en wijzer persoon. Als je kijkt naar waar hij staat in Return of the Jedi, is hij lichtjaren verwijderd van die verwende jongen in het begin van de eerste film. Zijn gevecht tegen de Dark Side is voor mij het grootste thema van deze film. Luke ziet nog altijd het goede in mensen ook al zijn ze aan de Dark Side, en zelfs al heeft hij woede en angst, laat hij zich nog altijd niet overhalen. Ondanks alles ziet hij nog altijd het goede. Dat is uiteindelijk wat Return of the Jedi te zeggen heeft.
De momenten waar ik mij het meest amuseerde, waren de scenes met Yoda én de Emperor. Ian McDiarmid is voor mij ook een van de beste acteurs in deze hele film en maakt de Emperor effectief eng. Het zijn misschien niet de momenten met het meeste actie maar ze zorgen voor het meeste inhoud. Het zijn de scenes van opgebouwde confrontatie en revelatie die mij aanspraken. Waar ik wel niet echt een fan van ben, zijn de Ewoks. Niet dat ik ze echt haat maar voor mij is het wat te komisch. En weet dat de films bedoelt zijn als kinderfilms. Lucas koos zelfs speciaal voor kindvriendelijke keuzes in het opstellen van zijn verhaal, zoals het kiezen voor een vrolijk einde, juist omdat hij ze altijd zag als kinderfilms. Maar toch blijft het niet maar favoriete deel van de saga. Zelfs al zijn het kinderfilms, Star Wars deed je hunkeren naar avontuur en een oneindig universum, en dat gevoel kreeg ik minder in Return of The Jedi.
Het slagen of niet slagen van deze originele Star Wars films ligt uiteindelijk bij het verhaal en de structuur van de individuele films. De design en effecten evolueren natuurlijk doorheen de jaren omwille van een groter budget en betere technieken maar uiteindelijk blijft het nog altijd Star Wars. Hetzelfde met de fantastische muziek van John Williams. Het zijn constanten waarmee een verhaal kan verteld worden. Hoewel Return of the Jedi niet de beste film uit de trilogie is, is het wel nog altijd een bevredigend einde. De originele trilogie is veel beter dan ik voordien dacht en niet oud en versleten zoals vroeger. Wat het uiteindelijk zo goed maakt, is de creativiteit en de verbeelding die op zijn beurt hetzelfde te weeg brengt in kinderen en volwassenen. Uiteindelijk zijn deze emoties het belangrijkste dat Star Wars ons ooit heeft gebracht.