Throwback Recensie - Mandela: Long Walk To Freedom
De meeste films die ik hier al besproken heb de voorbije maanden, koos ik, naast hun releasedatum, vaak omdat ze plezant en bekend waren. Maar met andere opties zoals ... koos ik deze keer toch voor een film met wat meet betekenis. Mandela: Long Walk To Freedom werd geregisseerd door Justin Chadwick (The Other Boleyn Girl) en geschreven door William Nicholson (Les Misérables, Gladiator), gebaseerd op de autobiografie van Nelson Mandela. De film vertelt het levensverhaal van Mandela, de eerste zwarte president van Zuid-Afrika, van zijn jeugd tot zijn intrede als president. Naast zijn politiek werk komt ook zijn woelig persoonlijk leven in beeld. De film zelf kwam uit rond de sterfte van Mandela zelf. Op de première van de film in London kregen zijn dochters het bericht dat hij gestorven was, een feit dat pas bekend gemaakt werd aan het publiek na dat de film was afgelopen.
Opvallend aan Mandela: A Long Walk To Freedom is, is dat het ook de slechtere momenten en kanten toont. Zijn overspel doorheen zijn jongere jaren en tijdens zijn eerste huwelijk, het zo goed als in de steek laten van zijn familie en kinderen, en zijn periode van gewelddadige actie; Hij wordt niet als een perfect persoon afgebeeld. In biografische verhalen kunnen de mindere momenten al eens aan de kant geschoven worden maar hier ze hem alleen maar menselijker. Idris Elba geeft een fantastische acteerprestatie die zeker geholpen wordt door de make-up. Maar naast Elba moet zeker Naomi Harris aangehaald worden die als Winnie Madikizela misschien wel de beste performance van haar leven gaf. Ze weet perfect de verschillende fasen van haar leven, van geluk tot marteling en rebellie, op het scherm te brengen. De uiteindelijk confrontatie tussen de ideologie van Mandela en de realiteit die Winnie op de straten ziet, wordt goed opgebouwd en gebracht door beide acteurs.
Ik voelde mij nochtans wel schuldig dat ik zijn verhaal en dat van het lijden van de zwarte bevolking van Zuid-Afrika bijna niet kende. Je weet wat apartheid is maar diep wordt daar, bijvoorbeeld op school, nooit op in gegaan. Het is zeer hard om te zien waaronder een hele bevolkingsgroep moest lijden onder een blanke heerschappij. Het is iets waar je als blanke niet aan denkt of ook weinig aan herinnert wordt. Maar zelfs nu veel van deze discriminatie officieel is afgeschaft, blijft het in de meeste landen nog bestaan. Maar vele mensen in ons Belgenland kennen deze nog altijd bestaande realiteit niet. Door een high-profile film zoals Mandela: Long Walk To Freedom, wordt de herinnering aan deze donkere tijden in leven gehouden en blijven zorgen dat het nooit nog zo erg wordt. Zoals deze film zouden er veel meer moeten bestaan om toch eens aan de wereld te kunnen tonen hoeveel lijden er nog is. Als je dan als blanke zelfhaat voelt, dan moet je toch eens diep binnenin jezelf kijken.
Met zijn twee uur en twintig minuten is het wel een zeer lange film en zo voelt het soms wel aan. Maar omdat geprobeerd wordt om het hele leven van Nelson Mandela te tonen, betekent dit ook dat het verhaal heel snel gaat. Je hebt nooit echt een idee van hoe snel tijd voorbij gaat, enkel wanneer er nu en dan eens een datum op het scherm komt. Hierdoor komt de film nogal heel schokkend over. Telkens moet je je visie aanpassen als je je realiseert dat er weer wat tijd voorbij is gegaan. Door een duidelijkere aanduiding van de jaren zou dit probleem opgelost zijn. Ook door het constante knippen, komt het verhaal schokkerig over. Maar toch verloopt de film vrij vlot omdat het de kijker aan de hand van het verhaal en de acteerprestaties, bij zich weet te houden.
Mandela: Long Walk To Freedom is een fantastische film over een belangrijk onderwerp dat na haar release blijkbaar snel vergeten is. Het toont de sterkte die nodig was om alle tegenstand te doorstaan en uiteindelijk de strijd tussen ideologie en de realiteit op straat. Het is vooral jammer omdat de thema's van discriminatie en white supremacy zes jaar later nog altijd even relevant zijn. Natuurlijk zijn er vele films en documentaires gemaakt over de persoon Nelson Mandela en de periode van Apartheid maar een Oscar-genomineerde film met bekende acteurs zoals Idris Elba en Naomi Harris kan het verhaal een veel bredere verspreiding krijgen. Speel deze film af in scholen tijdens de geschiedenisles om zo met de nodige context en lessen, de discriminatie van het verleden niet te laten vergeten.