Star Wars Countdown - A New Hope
De laatste jaren beschouw ik mij meer en meer als een Star Wars fan. Maar het is niet altijd zo geweest. Sinds The Force Awakens uit kwam in 2015, ben ik zoveel mogelijk materiaal gaan verslinden om deze wereld zo goed mogelijk te kennen. Ik hou dan ook van world building in entertainment, en mijn favoriete films ooit zijn The Lord Of The Rings films. Maar in tegenstelling tot deze laatsten ben ik pas laat bij Star Wars gekomen. Mijn ouders waren nooit filmfans dus de originele trilogie heb ik niet mee gekregen van jongs af aan. Waar ik wel mee opgegroeid ben, is de sequel trilogie met Anakin en Obi Wan Kenobi, films die heel wat mensen blijken te haten. Deze films waren voor mij echter Star Wars. Maar daarover meer in een latere recensie. De originele films heb ik dus pas als tiener gekeken met de nodige aversie tegen oudere films. Dat zag er slecht uit en het acteren was maar niets. De tijd is gekomen om met frisse ogen naar deze films te kijken nu dat de saga ten einde komt. Met wat kleine spoilers natuurlijk.
De film die het allemaal startte heette simpelweg Star Wars, of zoals de film later de subtitel kreeg, A New Hope. En er komt wel wat druk kijken bij A New Hope, want dit is ook de film die iedereen zoveel jaren geleden heeft weten te charmeren. Bij het begin van de film word je ook direct in deze wereld geworpen. Niet dat er met de deur in huis gevallen wordt, maar de kijker komt toch in een wereld terecht waar ze niets van af weten. Want naast een glimp van Leia zien we eigenlijk geen van de drie hoofdpersonages in de eerste zeventien minuten. Het verhaal neemt dan ook zijn tijd om de wereld te introduceren vooraleer de personages op het toneel komen. Dit maakt A New Hope zo'n goede film. Het neemt de tijd en zadelt nieuwkomers in dat universum niet op met te veel onnodige informatie zoals veel fantasy films tegenwoordig wel eens doen. Lucas bouwde zijn film goed op zodat het voor iedereen toegankelijk zou zijn.
En alle elementen voor een goed verhaal zijn er. Luke is het jonge, onervaren en irritante hoofdpersonage. In het begin is hij nog een heel verwende tiener, een echt snotjongen, die naar het einde van de film toe al veel volwassener is geworden. Leia is dan weer het directe personage met politiek inzicht die heel natuurlijk de leiding neemt. Ze is wel het enige vrouwelijke personage, wat niet verbazend is voor deze tijd. Han is dan weer het grappende, sarcastische aanhangsel dat er eigenlijk niet wil zijn. Je hebt drie personages met persoonlijkheid waar iedereen zich wel in weet te vinden. En aangevuld met fantastische zijpersonages zoals R2-D2, C3PO, Darth Vader en Obi Wan Kenobi, krijg je een fenomeen zoals Star Wars.
Maar in films die wat ouder zijn, heb ik soms nogal eens het gevoel dat het acteerwerk wat houterig en oubollig is. Opvallend vond ik dat dat hier niet het geval was. Ik weet zeker dat sommige acteurs Star Wars waarschijnlijk heel raar vonden. Van Alec Guinness die Obi Wan Kenobi speelde, is het zelfs geweten dat hij zich gigantisch stoorde tijdens het filmen. Maar toch lijken de meeste acteurs zich vol te geven. Kijk maar naar Peter Cushing als Grand Moff Tarkin die volgens mij de beste performance van de film geeft. Als je acteurs uit hun comfortzone haalt zoals in dit fantasy sci-fi spektakel, dan gaan ze gewoon terug naar natuurlijke menselijke emoties. Het maakt de film tijdloos. Net zoals de muziek tijdloos is geworden. Doorheen de jaren is de soundtrack van John Williams uitgegroeid tot een van de bekendste deuntjes in onze cultuur, net zoals vele creaties van Williams.
Toch vraag ik mij wel af wat George Lucas allemaal al niet wist toen hij aan dit project begon. Waren Luke's vader en Darth Vader op dit moment al dezelfde persoon of werd dit pas bij de volgende film beslist? Bij enkel het zien van deze film, had ik nooit gedacht dat deze twee dezelfde persoon konden zijn. En dat was ook niet zo. In sommige drafts van het script leefde Anakin zelfs nog. Maar toch werkt het nog altijd met de films die daarna kwamen omdat het nog niet de focus van het verhaal is. Zo zijn er nog meer elementen die Lucas waarschijnlijk nooit als belangrijk had gezien die later een grote rol zijn gaan spelen zoals het verdwijnen van Obi Wan. Maar George Lucas is altijd iemand geweest die constant veranderingen aanbracht. In de decennia na de release van Star Wars bleef hij veranderingen aanbrengen. Zodra hij zijn handen kreeg aan CGI, voegde hij van alles toe. Ik moet zeggen, dit laat de originele trilogie en de prequels meer als eenzelfde wereld aanvoelen maar er zijn veel mensen die het hier niet mee eens zijn. Het is logisch om hetgeen te zien dat origineel in de bioscoop te zien was.
Door nog eens aandachtig naar A New Hope te kijken, heb ik gemerkt dat het toch niet zo’n oude film is als gedacht. In vergelijking met andere films uit haar tijd, ziet de film er niet per se oud uit. Zonder connecties naar onze wereld, kunnen het verhaal en de film zelf tijdloos blijven. De vergelijking met Star Trek, dat al vele jaren eerder op televisie te zien was, wordt nogal vaak gemaakt, maar uiteindelijk zijn beide niet te vergelijken. Een is een show die focust op technologie en exploratie verbonden aan een organisatie, terwijl het andere draait rond religie en een rebellie tegen een dictatoriaal regime. Ze mogen dan ook allebei Star in de titel hebben maar ze zijn zo verschillend als maar kan zijn. Ik snap de hype rond Star Wars: A New Hope, de fans die gefascineerd waren door de wereld en zich verdiepten in de mythologie. Star Wars doet dromen naar een wereld vol onverklaarbare krachten en avontuur. Ik zou een van hen zijn geweest.