Throwback Recensie - An American Tail
Voor het eerst in deze Throwback reeks bekijken we een animatiefilm die alleszins voor mij vrij onbekend was. An American Tail kwam 33 jaar gelden in de bioscopen en vertelde het verhaal van de muis Feivel die in de tocht van Rusland naar New York gescheiden geraakt van zijn ouders. Eenmaal in New York begint hij aan de onmogelijke zoektocht naar zijn familie. De naam van regisseur Don Bluth, die later nog The Land Before Time en Anastasia zou maken, is misschien niet zo gekend want de film wordt eerder in verband gebracht met een andere naam. Steven Spielberg was namelijk, samen met een jonge Kathleen Kennedy, producer van An American Tail. Zo zie je maar dat zelfs de connectie met een producer veel doet voor een film.
An American Tail kwam uit in het jaar 1986, nog vol in de Koude Oorlog en dat is goed merkbaar in dit verhaal. Ik vond dat het pro-Amerikaanse thema er goed dik op lag. De muizen moeten weg uit Rusland omwille van de katten en zien de VS als het vrije land zonder katten waar ze naartoe moeten. Maar in Amerika zijn er natuurlijk ook katten. In de tijd van de Koude Oorlog toonde dit heel duidelijk aan dat Rusland een slecht land was en dat Amerika beter was voor iedereen. Katten zijn hier bijna een metafoor voor communisten die de arme muizen, de gewone mens in dit verhaal, opeten. Dit beeld wordt nog eens versterkt als ze in New York aankomen. Feivel is verwonderd door het Vrijheidsbeeld en hij ziet een klas waar kleine muizen volop het volkslied aan het zingen zijn. In deze tijden waarin de algemene vrijheden in Amerika sterk onder druk staan, vind ik dit patriottistische beeld nogal vreemd.
Maar naast het verouderde patriottisme heeft de film ook nog relevante dingen te zeggen. Het verhaal focust zich dan ook op immigranten die een beter leven zoeken in de VS en daar goed ontvangen worden. Dit staat in tegenstelling tot de onmenselijke praktijken die immigranten nu moeten ondergaan. In An American Tail gaat het dan ook niet alleen over Russische muizen maar ook om Italiaanse, Ierse en Franse immigranten. De film is dan nog relevant om mensen te tonen dat er tijden waren waarin mensen wel nog welkom waren, ondanks hun origine of huidskleur. Hoewel de film nog maar iets meer dan dertig jaar oud is, lijken het waarden die al lang niet meer zichtbaar zijn. Ook Feivel's verhaal als kind is nog relevant, met nog vele kinderen die hun ouders kwijt geraken maar anders als Feivel een minder gelukkig einde hebben.
Maar naast deze diepere thema's, is An American Tail nog altijd een prachtige kinderfilm. Het heeft plezante stukken, met ook enkele liedjes, maar toch kan het verhaal vrij donker worden. Feivel belandt in een wereld die hij niet kent en wordt van hier naar daar geslingerd. Tegen het einde heeft hij echt alle hoop verloren en dan heb je een heel droeve sfeer. De film eindigt wel goed natuurlijk maar is toch vrij heftig, vergelijkbaar met The Land Before Time, een andere film van Don Bluth. Zoals in deze tijd nog de gewoonte was, is de film geanimeerd in 2D en heeft een fantastisch uitgewerkte wereld. Het hele ontwerp van de film was in handen van regisseur Don Bluth zelf, die voor deze film al jaren werkte in de animatiewereld. Samen met de soundtrack van James Horner weet An American Tail het verhaal goed in de wereld te passen.
Toch was ik na het kijken van An American Tail niet compleet overtuigd. Door het verouderde Amerikaanse patriottisme kon ik nooit echt in het verhaal komen. Feivel neemt in het begin wel wat beslissingen maar doorheen de rest van de film is hij voornamelijk een passief personage. Ik had dan ook meer tijd met Feivel willen hebben in plaats van dat hij constant van hier naar daar gesleurd wordt. Het is natuurlijk een mooie film maar vooral interessant omwille van de subtekst. Zeker een film die plezant is voor kinderen maar waar volwassenen ook een goede discussie over kunnen hebben.