Throwback Recensie - Starship Troopers
Tweeëntwintig jaar geleden kwam er in Amerika de film Starship Troopers uit. De film was geregisseerd door de Nederlander Paul Verhoeven die op dat moment al projecten als Robocop, Total Recall en Basic Instinct achter zijn naam had staan. Gebaseerd op het boek van Robert Heinlein, met een script van Edward Neumeier, vertelt Starship Troopers het futuristische verhaal van een fascistische, militaristische samenleving die in een zware oorlog verwoed zit met buitenaardse insecten. De film volgt drie afgestudeerde tieners die elk op hun manier willen strijden. Hoewel Starship Troopers nu voornamelijk een minder bekende cultfilm is, speelt de film met veel elementen die nu nog relevant zijn.
Verhoeven geeft een parodie van de Amerikaanse, militaristische samenleving en waar de globale samenleving naartoe streefde na de Koude Oorlog. Dit is al duidelijk in de manier waarop dat de film opgebouwd is, namelijk met behulp van stukken propaganda- en rekruteringsvideo's uit deze wereld. Sommige van deze filmpjes tonen soldaten die kinderen geweren en kogels laten vasthouden, kinderen die aangemoedigd worden om insecten te doden door hun ouders of de live uitzending van een executie. Deze samenleving is doordrongen van oorlog en dood. In deze wereld mogen dan ook enkel veteranen stemmen en deel uitmaken van de regering. Zelfs de kostuums van het leger doen denken aan deze van het fascistische Nazi regime. Enkel de ouders van het hoofdpersonage, Johnny Rico, schijnen zich enigszins te verzetten tegen de militaristische druk.
Voor mij was deze parodie van en kritiek op de Amerikaanse samenleving vrij duidelijk, maar dat was niet altijd zo. In het boek waarop de film gebaseerd was, is het minder duidelijk of het nu om een parodie ging of juist aanleunde bij de ideeën uit de fictieve samenleving, wat voor verwarring zorgde bij de release van deze film in 1997. Was de film nu een voorstander of niet van deze fascistische maatschappij? Maar Verhoeven maakte doorheen de jaren duidelijk dat hij met zijn film duidelijk wel kritiek wilde geven op de militaristische samenleving van toen. Volgens hem leid oorlog enkel tot fascisme. Het zijn allemaal boodschappen die toen, bij het schrijven van het boek tijdens de Koude Oorlog en bij het maken van de film tijdens de oorlogen in het Midden Oosten, heel relevant waren. Maar zelfs na al die jaren is deze boodschap nog altijd actueel, kijk maar naar Trump's Amerika.
In tegenstelling tot hetgeen we nu gewoon zijn, ziet Starship Troopers er vrij goedkoop uit. Toch had het een budget van 100 miljoen dollar. Star Wars, dat twintig jaar eerder uitkwam, kan zelfs nog langs deze film staan. De CGI is wel heel degelijk voor het einde van de jaren negentig met goed uitgewerkte aliens met schaduwen en nog een mix met praktische effecten. De enige plaats waar ik vond dat de film haar zwakte liet zien, was het script. De dialogen voelden geforceerd aan en soms vloeide het verhaal gewoon niet. Er waren nochtans heel wat bekende namen gecast die zelfs nu nog gekend zijn zoals bijvoorbeeld Neil Patrick Harris en Clancy Brown. Voor mij is het mindere acteerwerk dan ook een van de redenen waarom het wat als een B-film aanvoelt. Maar ook de R rating van de film is opvallend. Iedereen heeft precies een goede seksdrift en er duikt zelfs een gemengde douche-scene op met heel wat naakt, iets dat ik misschien niet had verwacht. Het is een film die wat alle kanten op gaat: Een diep en kritisch verhaal gecombineerd met de seksualisering die je nu toch niet meer ziet in Hollywoodfilms.
Met vier sequels en een animatiereeks blijft het een cultfranchise met nog altijd heel wat fans over de hele wereld. De thematische sterkte is, samen met Verhoeven, doorheen de sequels wel verdwenen. Maar Starship Troopers blijft een speciale film die thematisch sterk scoort maar op het vlak van script soms wat tekort komt waardoor het toch altijd een mindere status meekrijgt. Maar ondanks al dit blijft het een entertainende oorlog/ruimte film. Het acteerwerk is niet honderd procent maar ze geven zich voluit. Het is altijd plezant om dikke twintigers middelbare school leerlingen te zien spelen.